zette vraagtekens bij de logica waarom hij als gepensioneerd rechter niet dezelfde toegang tot een waardig sterven had als zijn artsenvrienden. Volgens hem heeft iedereen boven een bepaalde leeftijd het recht te overlijden op een zelfgekozen moment. Hij beargumenteerde dat een pil dit recht aan mensen verleent. De media hebben dit gedachtegoed de Pil van Drion genoemd. De pil zelf bestaat dus niet.
Oude en zieke mensen realiseren zich vaak dat op enig moment hun situatie onaanvaardbaar en ondraaglijk kan worden en daarna alleen maar verder zal verslechteren. Een middel om naar eigen inzicht het leven te beëindigen kan iets van hun angsten wegnemen. Een middel niet om onmiddellijk in te nemen, maar wel ergens in de onvoorspelbare toekomst, zodat het einde menswaardig kan verlopen (Huib Drion, Dikkers geciteerd in Nitschke en Stewart, 2005).
In navolging van Drion heeft Exit-onderzoek bevestigd dat een vredige pil de ernstig zieke of oude bezitter ervan gemoedsrust geeft, namelijk een gevoel van controle over eigen leven en sterven. In tegenstelling tot levenseindewetten die uitsluitend uitgaan van iemands gezondheidstoestand of ziekte, kent Drions’ universele model slechts één criterium: dat van de leeftijd.
Drion stelde voor dat iedereen boven de 65 jaar toegang tot zo’n pil zou moeten hebben. Over leeftijdsgrenzen valt te twisten, maar het principe staat fier overeind. De ’pil van Drion’ of de ’vredige pil’ zou toegankelijk moeten zijn voor ernstig zieken en ouderen.
In Nederland worden onder andere de begrippen De pil van Drion, levenseindepil, laatstewilpil en stervensmiddel gebruikt. Benadrukt moet worden dat het begrip ‘pil’ niet letterlijk moet worden opgevat. Het staat voor alle te gebruiken dodelijke middelen, zoals pillen, poeders, drankjes en gassen. De auteurs