Suicide and Attempted Suicide: Methods and Consequences (Zelfdoding en poging tot zelfdoding), maakt Geo Stone de kanttekening dat terwijl cyanide doorgaans zou kunnen worden gebruikt bij zelfdoding onder apothekers, dit nauwelijks het geval is onder artsen. Hij concludeert dat dit een gevolg kan zijn van de mate waarin zij toegang hebben tot giftige stoffen.
In 1995, tijdens het ontstaan van de Northern Territory Rights of the Terminally Ill Act (ROTI), werd gebruik van cyanide niet overwogen. Betere middelen (barbituraten) waren immers beschikbaar. In geen land waar euthanasie gelegaliseerd is, wordt cyanide gebruikt.
Niettemin hebben cyanidezouten positieve eigenschappen en kunnen ze een rol spelen bij de zoektocht van mensen naar zekerheid bij het bepalen van hun levenseinde. Positief zijn onder meer het feit dat slechts een zeer kleine hoeveelheid van het middel nodig is en dat opslag eenvoudig is. Lange houdbaarheid en een snelle werking zijn verdere belangrijke overwegingen. Het inslikken van één gram kaliumcyanide in de vorm van een eenvoudige, enkele capsule wordt door sommige mensen gezien als een bevredigend middel om de controle over het levenseinde te waarborgen.
De beschikbaarheid van cyanide
Van oudsher zijn cyanidezouten moeilijk verkrijgbaar, tenzij iemand een contact heeft bij een industrie waar deze stoffen worden gebruikt. Deze zouten zijn aan strenge regels en restricties gebonden.
Cyanide wordt nu echter ook beschouwd als een chemische wapen met bijbehorende zware straffen. Het voordeel van het kunnen kiezen voor levenseinde in eigen regie kan opwegen tegen de juridische risico’s. Sommig aanbod van het middel op internet is echter als zwendel beoordeeld. Online aankopen moeten daarom worden getest. Voor een vredige dood is slechts een kleine hoeveelheid cyanide vereist.