David bracht zijn laatste dagen door met een eindeloze stroom familieleden die hem bezochten. Ook vrienden uit Nederland. Omdat David graag van veel wijn hield bij het eten, viel hij tijdens het eten af en toe in slaap. Het gesprek om hem heen ging ondertussen gewoon verder.
Hij vertelde Philip Nitschke dat hij zich niet meer thuis voelde op de wereld. Wij mensen zijn intens sociale wezens. Als er geen leeftijdsgenoten meer zijn, wordt een verbinding met de rest van de mensen om ons heen onvermijdelijk aangetast. Met een zeer hoge ouderdom komen er ook nog andere verlieservaringen. Verlies van gehoor, verlies van gezichtsvermogen en uiteindelijk verlies van onafhankelijkheid. David legde het uit op zijn persconferentie (zie: http://bit.ly/APGoodall):
Mijn leven is het afgelopen jaar nogal verschraald. Ik ben heel blij dat het eindigt. Alle publiciteit die er is geweest kan bijdragen aan de aandacht voor een zelfgekozen levenseinde bij ouderen, en dat is wat ik wil.
In de laatste dagen van zijn uitgebreide afscheid in Basel, wordt David Goodall gekenmerkt door zijn ongelooflijke geduld. Hij wachtte geduldig tot de familie er was om hem uit eten te nemen op zijn laatste avond. Hij gedroeg zich geduldig op zijn laatste dag toen de apparatuur in de kliniek op het laatste moment opnieuw moest worden ingesteld. Hij verloor eigenlijk nooit zijn geduld. Hij heeft de medewerkers in de kliniek nooit gezegd om op te schieten. Hij was rustig in de wetenschap dat hij binnenkort dood zou zijn. Er was duidelijk geen andere plaats waar hij liever zou zijn geweest.
De wereldpers was geïnteresseerd in David vanwege zijn extreem hoge leeftijd. Een persconferentie houden leek hem een goede manier om de aandacht trekken. De beslissing van David Goodall om zijn leven te beëindigen lag gevoelig. Hij
