De vredige pil De beperkingen in de wetten rond het levenseinde
Er is een aanzienlijk grijs gebied in de wetten voor hulp bij zelfdoding, waarbij rechtbanken en advocaten geen duidelijke en beknopte antwoorden kunnen geven op wat strafbaar is en wat niet. Als gevolg hiervan overtreden ook goedbedoelende mensen de wet.
In landen waar euthanasie en hulp bij zelfdoding is geregeld zoals in de Beneluxlanden, wordt er meer gebruik gemaakt van de ruimte in de euthanasiewet, mits uitgevoerd door een arts. Zo is in Nederland sinds 2012 euthanasie mogelijk bij een ‘stapeling van ouderdomsklachten’. Meerdere lichamelijke ongemakken, verliesvervaringen, en toenemende beperkingen, vormen met elkaar ondraaglijk en uitzichtloos lijden. Ook wordt steeds vaker gebruik gmaakt van palliatieve sedatie. Als iemand een levensverwachting heeft van minder dan twee weken is en het lijden is niet verder meer te stoppen, dan kan de arts de patient sederen (het bewustzijn verlagen) zodat hij geen pijn meer ervaart. Hij overlijdt dan aan de ziekte waaraan hij al leed.
Hulp bij zelfdoding door niet- artsen blijft onverminderd strafbaar. Een Nederlandse man, Albert Heringa, die zijn 99-jarige moeder hielp bij haar zelfdoding, omdat zij zelf niet over de juiste medicijnen beschikte en omdat ze chloroquinetabletten van haar zoon niet zelf kon vermalen en innemen, werd uiteindelijk veroordeeld, na een proces van jaren. Euthanasie op basis van een stapeling van
