herschrijven van de manieren waarop onze samenleving het sterven en de dood beleeft en regelt, is dé uitdaging van onze tijd.
Het ontwikkelen van een levenseindeplan is een stap die iedereen kan zetten om de mensen van wie we houden te beschermen tegen de beperkingen van de wet. Hoewel de meesten van ons zo’n plan nooit ten uitvoer zullen brengen, zullen we allemaal rust vinden omdat we weten dat, mochten zaken ooit té pijnlijk of té onwaardig worden (vooral wanneer sprake is van ernstige ziekte of hoge ouderdom), we een plan gereed hebben dat ons in staat stelt onze waardigheid en onze onafhankelijkheid te behouden.
De wonderen van de moderne geneeskunst
Moderne geneeskunst speelt een overheersende rol in discussies over het levenseinde. Hoewel niemand kritiek heeft op de enorme vorderingen van de medische wetenschap gedurende de laatste decennia, met als resultaat een nauwelijks te bevatten mogelijkheid tot verlenging van het leven en betere kwaliteit van leven, is er ook een keerzijde. In tegenstelling tot vorige generaties is het steeds waarschijnlijker dat wij doodgaan aan sluimerende slopende aandoeningen als gevolg van hoge ouderdom en ziekte. Tegelijkertijd is het aannemelijk dat wij langer blijven leven door allerlei medische technologieën die zich verder blijven ontwikkelen.
Langer leven kan prachtig zijn, maar zijn we gedwongen door te leven als het moment bereikt is dat we het genoeg vinden? Het lijdt geen twijfel dat het een recht is van ieder van ons om de kwaliteit van leven af te wegen tegen de dagelijkse strijd die leven op hoge leeftijd of bij ziekte kan inhouden.
