Geconcentreerd zwavelzuur is bruikbaar om watervrij oxaalzuur af te breken voor productie van koolmonoxide (en koolstofdioxide). Opnieuw blijft het zwavelzuur chemisch onveranderd, maar wordt verdund door water dat bij de reactie vrijkomt. De hitteproductie in dit reactieproces is geringer en vervuiling met zwavelzuurdamp is minder waarschijnlijk. Eén mol oxaalzuur (ca. 90 gram) produceert gelijke molaire hoeveelheden koolmonoxide en koolstofdioxide.
De chemische vergelijking is: HO2CCO2H → H20 + CO2 + CO
Koolstof (houtskool) De onvolledige oxidatie van koolstof kan overvloedige hoeveelheden koolmonoxide opleveren. Terwijl de hoeveelheid zuurstof beschikbaar voor het houtskoolvuur afneemt, vermindert de productie van koolstofdioxide maar neemt die van koolmonoxide toe.
De chemische vergelijking luidt: 2 C + O2 → 2 CO
Zink en calciumcarbonaat Zink(poeder) kan worden vermengd met calciumcarbonaat en verhit om koolmonoxide te produceren en tegelijkertijd calciumoxide en zinkoxide. Hiervoor is een hittebron nodig en dat biedt de gelegenheid het proces te sturen (gebruik een elektrisch kacheltje).
De chemische vergelijking is: Zn + CaCO3 → ZnO + CaO + CO Uitlaatgassen van auto’s als koolmonoxidebron
Verbrandingsmotoren produceren een gering percentage koolmonoxide in de uitlaatgassen. Inademing van dit gas leidt tot overlijden. Veel gebruikte methoden zijn om het gas via een slang de auto laten instromen of om in een afgesloten schuur de motor laten lopen. Altijd is koolmonoxide vermengd met
