Het oproepen van een ambulance verschaft de ontdekker bescherming, maar de ambulanceverpleegkundigen zullen proberen de bewusteloze persoon te reanimeren. Dit zou de stervenswens dwarsbomen. Onthoud dat ambulancepersoneel in Nederland de wettelijke plicht heeft niet-reanimerenpenningen en medische wilsverklaringen zoals het behandelverbod te respecteren. Meestal zeggen ze dat zulke zaken ’in het ziekenhuis geregeld kunnen worden’. (Voor diepgaander behandeling van de voors en tegens van medische wilsverklaringen en de rol van hulpdiensten zie mijn eerste boek Killing Me Softly: Voluntary Euthanasia and the Road to the Peaceful Pill.).
Een alternatief kan zijn dat iemand die een bewusteloos persoon ontdekt uit zelfbescherming de huisarts belt. Deze zal weten of er een wilsverklaring is en deze kan zonder het risico van juridische gevolgen voorkomen dat met reanimatie wordt begonnen. Een arts die op de hoogte is van de achtergrond, kan heel goed een morfine-infuus aanleggen (om de patiënt zich comfortabel te laten voelen) en zo de patiënt de gelegenheid te geven in alle rust te sterven.
