Davids persconferentie in Basel werd live gestreamd op de internationale nieuwszenders Associated Press (AP) en Agence France Presse (AFP) en werd bijgewoond door journalisten uit de hele wereld.
Over het sterven van David is nu algemeen bekend dat hij snel na het starten van de intraveneuze toediening met Nembutal zijn ogen opende om uit te roepen: “Dit duurt erg lang”. Na deze opmerking en met de muziek van Ode to Joy van Beethoven hoestte hij nog een keer voordat hij in een diepe permanente slaap viel. De Nembutal werkte heel snel. Davids’ dood voltrok zich binnen enkele minuten.
Kort nadat David stierf, arriveerden twee Zwitserse politieagenten in de kliniek. Een twintiger en een nogal norsige eind vijftiger. Je kon zien dat hij geen fan was van dit deel van zijn werk.
In Bazel onderzoekt de politie in tegenstelling tot andere kantons het lichaam op onrechtmatige handelingen. Toen David werd onderzocht, zagen ze de verwondingen op een arm. Gelukkig kon verpleegster Carol snel uitleggen dat hij die ochtend uit bed was gevallen. De blauwe plekken, snijwonden en het verband waren hiervan het directe gevolg. Met deze verklaring was de politie tevreden en werd het lichaam van David vrijgegeven voor crematie.
Niet lang daarna waren de kleinkinderen en de verzamelde media net zo snel weer vertrokken als ze waren gekomen. Hoewel sterven in Zwitserland ongetwijfeld een mogelijkheid is voor degenen die ernaar op zoek zijn, kan het heel belastend zijn om naar een vreemd land te moeten reizen om zoiets universeels te doen als sterven. David Goodall was bereid om de wereld uit te nodigen bij zijn sterven. Daarmee onderscheidt zijn dood zich van de meeste andere.
