Om vast te stellen of een medicijn is achteruitgegaan, gelden enkele nuchtere algemene richtlijnen. Bij vloeibare medicijnen zijn uiterlijke kenmerken belangrijk. Controleer kleur en helderheid (is het troebel geworden), zwevende deeltjes (zijn piepkleine deeltjes zichtbaar), conserveermiddel (indien aangegeven), steriliteit (is met de fles geknoeid of geopend), en of het medicijn op de verpakking heeft ingewerkt (fles of deksel). Als al deze signalen ontbreken, is het waarschijnlijk dat de vloeistof nog bruikbaar is.
Anders is het, als er wel tekenen van afbraak zijn. Bij tabletten zijn tekenen van verval: het uiterlijk, vochtgehalte, hardheid (zijn de pillen steenhard geworden), broosheid (niet gecoate tabletten), oplostijd (toegevoegd aan water) en uniformiteit van de inhoud. Elk van deze verkliksignalen kan duiden op chemische achteruitgang.
De enige manier om met zekerheid vast te stellen of van grote achteruitgang sprake is, is door het product te onderwerpen aan een chemische analyse. Een analyse is heel verstandig als het om medicijnen gaat, die moeilijk zijn te verkrijgen of te vervangen door nieuwe exemplaren. Het testen van de zuiverheid en kracht van Nembutal komt in een later hoofdstuk uitgebreid aan de orde.
Conclusie
Dit hoofdstuk beschrijft nauwkeurig de belangrijkste punten die moeten worden overwogen als iemand van plan is medicijnen te gebruiken voor een vredig en waardig sterven.
Zaken als voorbereiding, gebruik, braken en de houdbaarheid van een medicijn hebben betrekking op alle medicijnen. Het doorgronden van deze zaken verkleint de mogelijkheid van mislukken. Het is verstandig dit hoofdstuk te lezen in samenhang met de volgende hoofdstukken die specifieke medicijnen behandelen.
