This page contains a Flash digital edition of a book.
PS4 media Voornamen


tegennatuurlijk: als het toch ge- beurt,denk ik dat er stiekem nogiemandin de kamer is,dat mijn gesprekspartner last heeft vaningehoudenwoede ofmij mijn plaatswil wijzen. Zeker als die eenindringende pauzevoor mijnnaamlaat vallen. AlsmevrouwLips bij het ont-


A


bijtvraagt: “Isermeer koffie... Han?” zal ikduseerstonder het tafellakenkoekeloeren of de buurmandaar soms zit en daar- na verontwaardigd roepen dat er volgens mij geen en-ke-lere- den is voor haar ‘negatieve energie’. Bijvals alarmmaakik meer met eengrapje vanaf: “Ha, even lekker gekdoen.” Acteursgebruiken in eendia-


loogvaker voornamen danuen ik, en ook dat voeltonnatuur- lijk.Zowordt psycholoogPaul in In therapie voortdurendbij zijn voornaam aangesproken, zowel door zijn cliënten als door Mira, zijn eigentherapeut. Een kleinegreep uit een paar minuten psychotherapie met Mira: “In vredesnaam, Paul, hoornoutochwat je zegt.” “LuisterPaul,watikverontrus- tendvind,isdat jij net als Lara


‘Nietanalyseren, Paul.’ ‘Luister,Paul’ Paul,Paul,Paul...


toch ook je grenzen hebt en weet hoejedeze overschrijden moet.” “Paul... hoor jewatje doet?Ikbegin over Lara en jij begintweer over iemandan- ders.” “Iemanddewereld op een anderemanier latenwaar- nemeniseen krachtigeerva- ring... Paul.”“Niet analyseren, Paul, beschrijven.” Bentualuitgepauld? Mogelijkisdit gebruik overge- nomenuit de Amerikaanse ver- sie vandeserie,waar het na- mennoemenaleen paarmijlen verder is dan hier.Zoishet in de VSeen tekenvan alfabetisme en goedesmaakals je laatmer- kendat je het naambordjevan de caissièrebij de supermarkt kunt lezen. “Thank youfor gi- vingmemychangeback, eh... Catherine.Haveaniceday.” Overigens sloot ook Paulien Cornelisse haar zinnentwee wekengeleden bijZomergasten af met hetdweperig uitspreken vandenaamvandegastheer. “Ditvind jij toch ook grappig... Jelle?”Wellicht een souvenir vanhaar verblijf vaneen paar wekenindeVS? Iemanddie taal zegmaar echt haar ding vindt, zou dat eensmoeten on- derzoeken.


ls je met twee mensen in eenruimte zit,ishet gebruik vanvoornamen overbodig.Het is zelfs


Joris Linssen(44) heeftvoor Hello goodbye almeer dan 365 dagen op Schiphol doorgebracht.Het nieuwe seizoenbegint,volmensen diedierbaren uitzwaaien of verwelkomen.


ELINEBESSELINK


Wendyvan Laarhoven, redacteur vanhet NCRV-programma Hello goodbye,stapt op hem af. Vanwege die bloem. Want wie met eenboeket –ofmet


I


een ballon,spandoekoftwintig man –opSchiphol staat,heeft in veel gevallen ietsbijzonderstever- tellen, heeftdeervaringgeleerd.Op zoeknaarmooieverhalen scantVan Laarhovendeaankomst-envertrek- hallen ookafopmensen die zenuw- achtigtegen de relingvan het hek gedrukt staan, of onafgebroken doorderuit turen. Leerplichtige kinderen die op een doordeweekse dagonderschooltijdopSchiphol ie- mand uitzwaaien of verwelkomen, doenhet ookgoed.Zij hebben niet zomaarvrij vanschool gekregen. De manmet de roos heeft geen in-


teresse in eengesprek. Hetgroepje vrouwenverderopin aankomsthal1 wel. “Hello goodbye?Dat méénje niet!”Zespringenindelucht,klap- pen dubbel vandeslappelachen krijgen een rode blosopdewangen als VanLaarhoven hen aanspreekt. Fototoestellen worden tevoorschijn gehaald.Het groepje wachtopeen dochter,die eenpaar maandenin Spanjemet zwerfhonden heeftge- werkt.Moeder is met haar beste vriendin en diens dochter naar Schiphol gereisd. De meiden zijn net alshunmoedersbestevriendin- nen. PresentatorJoris Linssen, camera-


man MaartenSchellekens en ge- luidstechnicusMennovandenBerg dralen ondertussen op ruime af- standvan VanLaarhoven rond. De redacteurmoet rustig, met eenpaar vragen, kunnen inschatten of een verhaal mooi is voor het program- ma. Dan roept ze Linssen erbij en schetst hem in een paar zinnen de situatie. Te veel informatie ver- breekt de spontaniteit,zowel voor de presentator als voor degene die hij interviewt. In tegenstellingtot watmensen


soms denken, is bij Hello goodbye niets gescript of voorgeproduceerd. Linssenspreektdemensenpasvoor het eerstmet de draaiende camera schuinachterzich. Wiezichzelf of bekenden opgeeft,doet dat ver- geefs.“Hetiseen grootcompliment voor het programma, maar we zijn geen circusnummer,” zegt Linssen. “Als we die dagtochgaan draaien, lopenwesomswelevenlangs,maar mensengaan dan op hun paasbest wenselijkeantwoordengeven. Het


ZATERDAG 21AUGUSTUS2010


Prachtige verhalen


naankomsthal 2staat een man tegeneen paal geleund. Hijdraagteen zwartleren jack en heefteen in een cellofaan- tjeverpakteroos in zijn hand.


JorisLinssen(m)interviewt,vergezeldvancamera-engeluidsman,opSchipholeen


levert eigenlijk nooit iets op.” Eendraaidagvan Hello goodbye bestaat voor het grootstedeel uit wachten. Wachtentot de redacteur vandienst eengeschiktedeelnemer heeftgevondenenwachten op de hereniging, die in het ergste geval uren op zichlaatwachten. Omhet klein te houden,wordt het


programmametéénploeggemaakt. De cameraman magdeschuifdeur niet uit het oogverliezen, want je zultnet zien dat de mensen elkaar achter je rughuilendindearmen vallen als je een volgend gesprek filmt.


Linssen ervaren: “Vaakishet dan: hè, hè,waar bleef jenou?” Hetwerken met meerderecame-


L


ra’s,zoals in de Spaanse variant ge- beurt,zou poeha veroorzaken en de eenvoud onderuit halen, die het programma hooginhet vaandel heeft staan. Onopvallend opereren


angwachten geeft overigens niet altijdeen extraemotionele ladingaan het weerzien, heeft


is er dan niet meerbij.Endat is no- digommet onbekenden snel de diepte in tegaan, te zorgendat zij al- lesomzichheenvergetenen‘het in- terviewvanhunleven’ geven. We herinnerenons eenvijftiger


die met een grotebos bloemen zijn vrouwstond op te wachten. Ze had rond Curaçao eencruise vaneen weekgemaaktmethaarzus. Tijdens het gesprek brak de man: híj was het liefst met zijn vrouwopreis ge- gaan, maar zij wildemet haar zus. Hijvoelde zichaan de kant gezet en waswoedend vanjaloezie geweest. ‘Houdtumisschien vooral van uzelf,’vroeg Linssen halverwege het gesprek.‘Ik zal er over naden- ken,’ washet antwoord dat na een paar seconden stilte volgde. ‘Het zou bestkunnen.’ Een klapvoor zijn harses heeft Linssennog nooit gehad. “Juist door het stellenvan penibele vra- genlaat je zien dat je echt luistert. Dat vinden mensenfijn.” Hetwerkt daarbij in zijnvoordeel dat mensendenatuurlijkeneiging


HanLips


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112
Produced with Yudu - www.yudu.com