BOERENLEVEN MAN & VROUW


Samen wonen en werken op hetzelfde erf, wat doet dat met de relatie tus- sen man en vrouw? Berend en Regina Oenema vertellen wat het voor hen betekent.


Berend I


Door Janna van der Meer


k ontmoette Regina via haar broer. ‘Wie is dat kleine vrouwtje op klompen’, vroeg ik hem. Ze liep altijd op klompen, ook als ze naar de universiteit ging. Dat vond ik interessant. Bovendien was ze mooi slank en had ze levendige ogen. We hadden me- teen heftige discussies over politiek, de boerderij, haar studie… Ik houd daarvan, er moet wat actie zijn! Haar vader vond onze relatie maar niks. Hij was name- lijk bang dat ze door mij met haar studie zou stoppen, maar dat is nooit aan de orde geweest. Regina wilde eigenlijk wel naar het buitenland, om onderzoek in haar vakgebied te doen. Dat vond ik lastig en daarom heeft ze haar loopbaan aangepast, zodat we bij elkaar konden zijn.


‘Regina heeft zich meer aan mij aangepast dan andersom.’


Ik vond het mooi dat ze werkte. Toen de kinderen kwamen, was het handig dat ik er wel altijd was. Soms lagen ze naast me in de trekker te slapen. Ik zie nog mijn oudste, in haar bedje, voor het raam staan zwaaien. Zij ging slapen en ik ging op het land aan het werk. Het kon ook zomaar voorkomen dat ik aan het melken was en dat er dan eentje langs kwam: ‘Pap ik moet naar schaatsen.’ Dat stopte ik gewoon, bracht het kind weg en molk later weer verder. De koeien werden er heel flexibel van. Toen ik met mijn gezondheid begon te kwakkelen, paste Regina goed op me. Ik had pijnlijke heupen en diabetes, maar daar ben ik helemaal van genezen dankzij Regina’s gezonde maaltij- den. Door haar studie weet ze pre- cies wat voeding voor je kan doen en daar profiteer ik iedere dag van. Regina doet trouwens wel de boekhouding van de boerderij en ze is altijd in ons bedrijf geïnteres- seerd. Voor mijn gevoel hebben we het samen opgebouwd. Mijn moe- der was altijd thuis en die heeft later wel eens gezegd dat dat toch wel een beperkt leven was. De mensen om


ons heen vonden het soms raar dat Regina buitenshuis werkte, maar wat een ander vindt, kan me niets schelen. Het succes van onze relatie zit volgens mij in het feit dat we elkaar de ruimte geven en wat gunnen. Als ik 36 jaar geleden wist wat ik nu weet, had ik gezegd: ga dat onder- zoek doen! Ik denk dat Regina zich meer aan mij heeft aangepast dan andersom.


58


Regina I


‘Berend heeft me altijd


gesteund, ook toen ik weer een studie begon.’


k leerde Berend op mijn achttiende kennen in een bar-dancing. We konden gezellig kletsen. Boven- dien was hij altijd vrolijk en vond ik dat hij er leuk uitzag: hij was sterk, had mooi lang blond haar en


een open gezicht. We hebben vijf jaar verkering gehad. Best lang, maar dat kwam doordat ik nog in de stad studeerde. Na mijn studie medische biologie wilde ik graag medisch onder- zoek doen, maar wist niet hoe ik dat met mijn huwelijk moest combineren. Berend zat vast aan de boerderij en in die tijd waren de verbindingen nog niet zo goed als tegenwoordig. Reizen kostte veel meer tijd. Daarom heb ik toen maar mijn onderwijsbevoegdheid gehaald. Ik wilde namelijk wel wer- ken. Dat was in die tijd niet gewoon, maar voor Berend en mij was het logisch dat ik iets met mijn studie zou doen.


Ik ben nog wel eens door de vrouwenvereniging uitgenodigd om te vertellen hoe ik dat toch deed: én werk én een melkveehouderij én


kinderen. Het was ook zwaar, maar aan de andere kant vonden we het fijn dat via mij de maatschappij binnen kwam op de boerderij. Berend heeft veel voor de kinde- ren gezorgd. Het feit dat hij er altijd was, bijvoorbeeld bij een ziek kind, gaf mij rust en vertrouwen. Hij pakte op wat nodig was. Het feit dat we zo’n goed team waren, heeft onze band beslist versterkt. Toen de tweede van onze vier kinderen kwam, is er wel een hulp in de huishouding gekomen. Zij paste ook op. De allerkleinsten konden zelfs probleemloos bij haar logeren als we op vakantie gingen.


Doordat ik boerendochter ben, kan ik Berend goed begrijpen. En mijn hart ligt ook bij de boerderij. Het be- paalt me bij waar het in het leven om draait: samen een bestaan creëren vanuit de natuur.


Berend heeft me altijd gesteund, ook toen ik weer aan een studie begon. En toen ik een eigen praktijk wilde als orthomoleculair therapeut, heeft hij een praktijkruimte voor mij getimmerd. We zijn nu 36 jaar getrouwd en zijn natuurlijk veranderd, maar in essentie zijn we nog dezelfden. Trouwens, kort geleden brak ik mijn been en Berend tilde me zo de auto in. Dus sterk is hij nog steeds!


BOERDERIJ 105 — no. 16 (14 januari 2020)


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76