Britse werktroepen in een op Duitse eenheden veroverde loopgraaf. Foto: NIMH
laatste veteranen van de Krimoor- log in leefden. Hij verbasterde het beroemde gedicht ‘The Charge of the Light Brigade’ in ‘The Last of the Light Brigade’. Met zinnen als: ‘Oh thirty million English who babble about Englands might. Behold there are twenty heroes who lack their food tonight’, probeerde hij hun lot te verzachten. Alhoewel hij dus zelf te oud was om te dienen in de Grote Oorlog zou hij vol trots zijn zoon zien dienst nemen. Deze zoon John zou in 1915 bij de Slag bij Loos ver- mist raken en dit was ook het einde van de enthousiaste beschrijvingen van Kipling van alles wat met de strijd tegen Duitsland te maken had. Beroemd werden de dichtregels die hij op het nieuws van de vermis- sing van zijn zoon liet volgen: ‘If any question why we died / tell them because our fathers lied.’
Klaprozenveld Kipling zelf nam geen deel aan de strijd en bij oorlogsdichters denken we vooral aan hen die deelnemen en hun ervaringen gebruiken voor hun poëzie. Dat de benaming Trench Poetry (trench betekent loopgraaf) in dit verband vaak gebruikt wordt, heeft vooral te maken met de ware hausse aan militairen uit vooral de Angelsaksische landen die, voort- komend uit en gevormd door de tradities van Kipling en Brooke, ook hun pen uitprobeerden. Het was
niet voor het eerst. Al eerder, tij- dens de Amerikaanse burgeroorlog bijvoorbeeld, schreef de beroemde Amerikaanse schrijver Walt Whit- man, die diende als hospik, zijn ervaringen in dichtvorm op. Toch is het de hoeveelheid Angelsaksi- sche dichters geweest die voor het eerst in de geschiedenis in zulke groten getale in dienst traden, die het fenomeen van de oorlogsdichter vorm hebben gegeven. Mannen als Siegfried Sassoon, Edmund Blun- den en Robert Graves die, geraakt door alles wat ze in de loopgraven hadden meegemaakt en ook na de oorlog, publiceerden, zouden voor altijd een stempel drukken op onze kijk op de Eerste Wereldoorlog. Anderen die het niet konden naver- tellen, zoals Isaac Rosenberg, John McCrae en Owen, hebben met hun gedichten hier net zo aan bijgedra- gen. Het beroemde gedicht van de Canadese militaire arts McCrae ‘In Flanders Fields’ is de oorsprong van al die symbolische klaproosjes die in Groot-Brittannië en ook in andere Angelsaksische landen worden gedragen rondom de herdenkingen van 11 november. Deze poppies, die uitstekend opkomen in omgewoelde grond, stonden symbool voor het verspilde bloed. McCrae kreeg, naar het schijnt, zijn inspiratie bij het aanschouwen van de begrafenis van een vriend bij een medische post vlak achter Ieper.
In Flanders Fields
In Flanders fields the poppies blow Between the Crosses row on row That mark our place; and in the sky The larks still bravely singing, fly Scarce heard amid the guns below.
We are the dead. Short days ago We lived, felt dawn, saw sunset glow, Loved and were loved, and now we lie In Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe: To you from failing hands we throw The torch; be yours to hold it high. If ye break faith with us who die We shall not sleep, though poppies grow In Flanders fields.
december 2015 11
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65