leidingen en in 1998 was hij back- seater, oftewel tweede vlieger in de Apache-helikopter. “Het was in het begin wel even wennen”, vertelt hij. “Bij de landmacht was ik een sterke saamhorigheid gewend, met 25 tot 30 man was je voortdurend op pad. Als vlieger ben je meer op jezelf aan- gewezen. Je hebt een heel team om je heen, zoals een formule 1-team, en alles draait om jou, de piloot. Maar zonder techneut kan geen helikopter de lucht in. Teamwork is ontzettend belangrijk.”
In die tijd verwierf Blankenspoor ook zijn bijnaam Wally. Zo’n bijnaam krijg je van je collega’s wanneer je iets opmerkelijks goed of juist fout hebt gedaan. De piloot wil niet onthullen wat de aanleiding voor zijn bijnaam was, maar Wally heeft ongetwijfeld iets met wall, oftewel ‘muur’ te maken. Heeft Blankenspoor zijn heli toevallig een keer tegen een muur geparkeerd? “Ik zeg niets”, ant- woordt Blankenspoor breed lachend. “Maar ze kennen me hier alleen nog maar onder de naam Wally.”
Missie
Zijn eerste missie bracht hem in 2001 naar Djibouti. “Dat was buiten VN-verband, maar de Apaches moes- ten mee als back-up voor de Neder- landse mariniers die waren ingezet bij het conflict tussen Eritrea en Ethiopië. Het was de eerste uitzen- ding na Srebrenica, dus air support van de grondtroepen was een hele belangrijke voorwaarde.” Uiteinde- lijk hoefden de Apaches geen missies te vliegen en konden de piloten in Djibouti ruim vier maanden lang hun Delta-Apaches, die net gloednieuw geleverd waren, maximaal uitprobe- ren en testen.
In 2004 ging Blankenspoor naar Afghanistan, standplaats Kabul, de eerste van in totaal vijf missies die hij in het land volbracht. De Apaches werden ingezet als Quick Reaction Force (QRF) en voor preplanned missions. Blankenspoor: “Kabul was relatief rustig. We hingen daar wel minimaal vier uur per dag in de lucht, maar er werd niet of nau- welijks geschoten. Dat was later in het zuiden van Afghanistan, in Kandahar, Helmand en Uruzgan wel anders. Daar zaten wij vrijwel dage- lijks in heftige situaties.”
In Uruzgan hebben de Apaches voor het eerst ook nauw samengewerkt
met F-16’s, iets wat eerder niet aan de orde was. Blankenspoor: “Ik vond het een hele goede samenwerking omdat ieder zijn eigen specialisaties heeft. De helikopters kunnen langer in de lucht hangen en hebben sen- soren en preciezere wapens, terwijl de F-16 veel sneller ter plekke is en grotere wapens heeft. En dat samen- spel was zo goed dat we nu ook samen trainen. Hierin zijn we een voorbeeld voor andere krijgsmachten in de wereld.”
Geweld gebruiken
Zijn wapens heeft Blankenspoor meerdere malen moeten inzetten om de veiligheid van de grondtroepen te waarborgen. Gelukkig waren de taliban als de dood voor de Apaches. ‘Muggen’ werden ze genoemd. “Als wij kwamen aanvliegen, sloegen ze op de vlucht en was de situatie bin- nen no time onder controle.” Het belang van de Apaches in Afghani- stan was zelfs zo groot dat wanneer zij door omstandigheden niet konden vliegen, bijvoorbeeld vanwege slecht weer, de militairen op de grond de poort niet uit gingen. Blankenspoor: “Toen wij uit Kabul vertrokken, heb ik grote Canadese kerels letterlijk zien huilen. Zonder jullie durven we de poort niet meer uit, zeiden zij.” Dat hij in sommige situaties het vuur moest openen, heeft Blankenspoor voor zichzelf altijd goed kunnen verantwoorden. Maar er waren ook jongens bij die het daar heel moeilijk mee hadden, zo erg zelfs dat ze wer- den teruggestuurd naar Nederland. “Je moet elk schot verantwoorden”, benadrukt Blankenspoor. “Na iedere sortie bekijkt een jurist de beelden om te beoordelen of het gebruikte geweld terecht was en proportio- neel. Ik vind dat prima, het houdt je scherp.” Omdat scherp blijven essentieel is, juist in gevechtssitua- ties, pleit Blankenspoor er ook voor om vliegers niet langer dan zes tot tien weken achtereen in te zetten. “Daarna moet je echt even stoppen, want anders vervaagt je normbesef. Dit is natuurlijk afhankelijk van de hoeveelheid blootstelling aan geweld.” In Afghanistan zijn de vliegers vaak veel langer ingezet.
Demonstraties
Nog een bijzonderheid in de car- rière van Blankenspoor: hij maakt loopings met zijn Apache-helikopter.
De Apaches worden tijdens missies ingezet om luchtsteun te geven aan grondtroepen, zo ook in Afghanistan. Foto: Defensie Helikopter Commando
Loopings. Iets wat eigenlijk helemaal niet kan met een helikopter. Een unicum in de wereld. Toch heeft Blankenspoor deze capriolen samen met zijn Apache-demonstratieteam regelmatig vertoond. Voor de onge- lovigen: het kunstje is in een filmpje op internet te aanschouwen. “Onze demonstraties, die wij naast ons normale werk doen, laten de Neder- landse bevolking zien waartoe de gevechtshelikopter in staat is. Maar ze zijn ook een wervingstool. Boeing, de fabrikant van de Apaches, heeft dit filmpje zelfs op zijn eigen website gezet”, aldus Blankenspoor. Hoe hij naar zijn opmerkelijke loop- baan als piloot, vlieginstructeur, wapeninstructeur en demonstratie- vlieger kijkt? Blankenspoor: “Het is geen baan, het is een beleving en een manier van leven. Je hebt een enorme verantwoordelijkheid, zo’n kist kost tussen de 25 en 30 miljoen euro, en tijdens uitzendingen is de druk heel groot. Maar ik wil dit werk zolang mogelijk blijven doen, ik ben trots dat ik erbij mag horen.”
Filmpje demo:
http://www.apachedemoteam.nl, klik op ‘multimedia’ en dan op ‘team 2011’.
NOVEMBER 2013 27
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64