Muzikale missie Scheepsband bracht ontspanning
Omdat hij tijdens de wachtdien- sten voordurend een koptele- foon op moest om verbinding te onderhouden met andere eenheden, was Rens Beglinger (57) blij als dat ding eindelijk weer af kon. Tijdens zijn uit- zending aan boord van
Hr.Ms. Pieter Florisz was de muziek dan ook vooral afkomstig van de scheepsband. En van een fervente doedelzakfan.
Door: Janke Rozemuller Foto: Karin Stroo
R
ens Beglinger nam van september tot en met december 1995 in NATO- verband deel aan de vre-
desmissie Sharp Guard in de Adri- atische Zee. “Alle schepen die naar de havens in voormalig Joegoslavië voeren, moesten worden onderzocht door onze bemanningsleden of NATO-eenheden. Een groot deel van de operationele bemanning liep oor- logswacht, dat wil zeggen zeven uur op en vijf uur af, vijf uur op en zeven uur af. En dat voor de duur dat het schip op zee zat, soms wekenlang.”
Muzikale kunsten De sergeant-majoor operationele
dienst operaties (ODOPS), die assi- stent luchtverdedigingsofficier en chef commandocentrale was, had weinig tijd voor ontspanning. Ook waren er nauwelijks middelen. “Toen had je nog geen iPod, gsm, internet of digitale camera. Alleen blauw briefpapier en als je eenmaal aange- meerd was een paar telefooncellen op de wal. Maar dan had je weer geen kleingeld. Gelukkig waren er beman- ningsleden die instrumenten konden spelen en als wij aan de wal afge- meerd lagen, offerden zij zich op om hun muzikale kunsten te vertonen aan de rest van de bemanning.” Dat de oefenruimte van de band naast zijn eigen hut was, leverde
wel eens wat ergernis op, bekent hij. “Maar hun doelstelling om de bemanning te plezieren, was natuur- lijk erg nobel en ook nodig. Een paar weken op zee met serieuze span- ningsmomenten en interventies, zonder ontspanning, geen post en uiteraard geen drank was al minder en daarom was luisteren naar de muziek van de scheepsband een wel- kom iets.” Hij herinnert zich vooral Back Home van de Golden Earring. “Er kon dan goed geramd worden op de instrumenten.”
Angstaanjagend Beglinger deelde zijn hut om en
om met een collega. “Hij hield van doedelzakmuziek, het liefst zo hard mogelijk. Op enig moment, hij had het volume voluit staan, werd de deur met brute kracht open gegooid en stond de brandweerploeg in vol ornaat, met brandwerende kleding, masker en beademingsapparatuur in onze hut.” Wat bleek? “Een beman- ningslid had tijdens het passeren van
onze hut een zeer angstaanjagend geluid gehoord en dacht dat er iets verschrikkelijks aan de hand moest zijn. Geheel volgens de procedures heeft hij alarm geslagen.” De collega kreeg daarna een verbod op het luid afspelen van zijn muziek. Betere herinneringen heeft de huidige senior-jobcoach aan zijn persoonlijke nummer twee, Sailing van Rod Ste- wart. “Op nagenoeg elk marineschip werd een dvd gemaakt tijdens of gedurende de missie, vaak voorzien van dit nummer. Ook de mariniers- kapel speelt dit lied nog regelmatig tijdens concerten.” Tot slot blijkt zijn nummer drie, Bloed, zweet en tranen van André Hazes, een vorm van ont- lading. “Binnenliggend en dus veilig wordt er hard ontspannen. Dat geldt niet alleen voor mijn schip, maar is marinebreed. Na een term op zee uit volle borst meezingen met een biertje op is heerlijk.”
Breng ook je stem uit op
www.veteranentop50.nl
Top 3 van Rens Beglinger
1. Back Home - Golden Earring 2. Sailing - Rod Stewart
3. Bloed, zweet en tranen - André Hazes APRIL 2013 61
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64