een verkeerde behandeling mensen schaadt, dan moet het ziekenhuispersoneel eerder aan de bel trekken. Ik kan me niet voorstellen dat de medewerkers rond Ernst Jansen Steur nooit iets hebben gemerkt. Dat kan gewoon niet. Het zou mooi zijn als het ondersteunend personeel het als zijn verantwoordelijkheid ziet om melding te maken van misstanden. Of ik dat zelf zou doen? Het is altijd een beetje moeilijk dat soort dingen ov er jezelf te zeggen, je voelt je dan toch een beetje een verzetsheld in vredestijd. Maar over het algemeen ben ik geneigd aan de bel te trekken als iets niet goed gaat.”


Integer Hertsenberg zou willen pleiten voor meer onafhankelijke denkers in de zorg. Ze noemt huisarts Hans van der Linde die de belangen- verstrengeling tussen wetenschap en farma- ceutische industrie aan de kaak stelde. “Dat is iemand die gedegen onderzoek doet en echt nadenkt over dingen.” Ook noemt ze Dick Bijl, hoofdredacteur van het Geneesmiddelenbulletin en hoogleraar neurologie Rien Vermeulen. “Stuk voor stuk integere en zeer inhoudelijke mensen. Geen dwangmatige denkers in een bepaalde richting, maar mensen die het lef en de moed hebben om ergens tegenin te gaan. Daar ontbreekt het nogal eens aan in de zorg. Het is allemaal erg mainstream en gericht op de makkelijke weg: ‘doe maar gewoon volgens het boekje’. Ik denk dat er meer dwarse denkers in de zorg nodig zijn.” Hoewel ze alle ontwikkelingen kritisch volgt,


heeft ze tegelijkertijd bewondering voor artsen en thuiszorgmedewerkers die aan het bed staan. “Het is ontroerend om te zien met hoeveel liefde en inzet mensen dat doen. Het valt niet zo op als je zelf niet hulpbehoevend bent. Maar als je dan eens op ziekenbezoek bent, dan zie je het pas. Ik herinner me diezelfde liefde en inzet nog uit mijn kraamtijd. De betrokkenheid van de verloskundigen, dat was fantastisch. Ik vind eigenlijk dat mensen in de thuiszorg


wel heel weinig overhouden. Zij zouden er wel wat bij mogen hebben. Er wordt hard gewerkt en het werk is ook erg belangrijk.” Een moge- lijkheid om een dergelijke salarisverhoging te realiseren is dat consumenten stoppen met zorgverspilling. “Mensen moeten niet nodeloos naar de huisarts gaan. Een verkoudheid of een griepje van twee dagen gaat vanzelf weer over. Laten we onze kostbare zorg niet vermorsen door er te pas en te onpas een beroep op te doen.


‘Laten we onze kostbare zorg niet vermorsen door er te pas en te onpas een beroep op te doen’


Mensen hebben daar een eigen verantwoorde- lijkheid in. Ook om goed voor het eigen lichaam te zorgen en gezonde voeding tot zich te nemen. Mensen die zich qua leefstijl nergens wat van aantrekken en daardoor een enorme last zijn voor de samenleving, zouden een hogere eigen bijdrage voor zorg moeten betalen. Aan de andere kant moeten we niet bang zijn om het gesprek aan te gaan over de overlevingskansen van bijvoorbeeld 80-plussers. Als iemand op die leeftijd ernstig ziek is maar toch per se een operatie of behandeling wil, dan vind ik het wel ver gaan om te zeggen dat dat niet mag. Maar als er ondanks chemo zo weinig mensen genezen van leverkanker, moet je dan altijd maar weer die chemokuur blijven toepassen? Als de kans op genezing zo verschrikkelijk klein is en de oncoloog eigenlijk weet dat het niet zal helpen, dan is het tijd om met de patiënt te gaan praten. Ik denk dat patiënten dat best begrijpen.”


< ArtsenAuto juli/augustus 2013 013


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112  |  Page 113  |  Page 114  |  Page 115  |  Page 116  |  Page 117  |  Page 118  |  Page 119  |  Page 120  |  Page 121  |  Page 122  |  Page 123  |  Page 124  |  Page 125  |  Page 126  |  Page 127  |  Page 128  |  Page 129  |  Page 130  |  Page 131  |  Page 132