Tekst: Els Meyer Foto: Roland J. Reinders/HH
aan een mannelijke collega, dacht ik dan. Mijn man was in die tijd voorzitter van de raad van bestuur van het Academisch Ziekenhuis Utrecht, maar hield in zijn agenda rekening met zijn kinderen. Zo simpel is dat. Je hoort vaak dat mannen in een topfunctie daar geen tijd voor hebben, maar zij kunnen – omdat het be- langrijk is voor hun netwerk – wel altijd andere dingen naast hun werk doen. Als je daar tijd voor vrij kunt maken, kun je dat ook voor je gezin. In de weken dat ik zes dagen het Journaal presenteerde, was Gerlach op tijd thuis, ging met de kinde- ren eten en stopte ze in bad en in bed.”
Tijdens de twaalf jaar dat Dijkstra het NOS Journaal presenteerde, informeerde ze de kijker over wat zich in de samenle- ving afspeelde. Later liet ze, bij medische programma’s zoals Vinger aan de Pols, zien hoe mensen met hun ziekte omgaan en wat dat voor gevolgen heeft voor het dagelijks leven. Desgevraagd legt ze de invloed van de media op de politiek uit. “Het is een spel van communicerende
vaten. Als journalist/programmamaker heb je invloed op de onderwerpen en wat je naar buiten brengt. Kijk maar eens wat onlangs gebeurde met de inkomens- afhankelijke zorgpremie. De journalis-
‘Mensen vinden het onaangenaam om over hun dood na te denken’
tiek schetst een inkomensplaatje met als gevolg heftige reacties bij onder meer de burgers. Op die manier heb je als journalist invloed op het debat. Maar als politicus heb je invloed op wat er ge- beurt, op het beleid. Eenvoudig gezegd: de journalistiek beïnvloedt de politiek, maar de politiek beslist en voert uit.” Dijkstra wil in haar komende Tweede
Kamerperiode, naast het verwijsrecht voor euthanasie, zorgen dat het actief donorregistratiesysteem wordt inge- voerd. Zelf was ze al op haar 19de bloed- en orgaandonor. Toen haar portemonnee inclusief donorregistratiekaartje werd gerold, zag ze niet direct de noodzaak zich opnieuw te laten registreren. Totdat een meisje met cystic fibroses in een uitzending van Vinger aan de Pols vertelde dat ze binnen afzienbare tijd zou sterven als ze geen nieuwe longen kreeg. “Na de uitzending heb ik me direct weer laten registeren, ook al hielp ik dat meisje er niet persoonlijk mee. Ik merk dat veel mensen het onaange-
naam vinden om over hun eigen dood na te denken. Minder dan de helft van de bevolking heeft zijn mening laten regis- treren. Ik wil nog eens benadrukken dat niet iedereen ‘ja’ hoeft te zeggen, maar wel dat je je keuze moet laten registre- ren. Er gaan heel veel organen verloren omdat nabestaanden en artsen niet op de hoogte zijn van de wens van de persoon in kwestie. En dat is eeuwig zonde.”
ArtsenAuto december 2012 071
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108 |
Page 109 |
Page 110 |
Page 111 |
Page 112 |
Page 113 |
Page 114 |
Page 115 |
Page 116
