Tekst: Paulien Spieker Beeld: Beeldredaktie/Marco Vellinga
Uitgewerkt
Regina Dijkman-Neerincx (74) is kinderarts-reuma- toloog np, maar bezoekt nog steeds de bijeenkomsten van de Nederlandse Vereniging voor Kinderreumato- logie, waarvan zij eerder bestuurslid was.
Waarom koos u voor geneeskunde? Ik kom uit een klein dorp en een groot, katholiek gezin. Ik koos geneeskunde uit idealisme en misschien ook een beetje vanwege de status. Nadat ik mijn artsexamen had gedaan, kon ik in Den Haag een baan krijgen als kinder- arts in opleiding in het Johannes de Deo, nu het Westeinde Ziekenhuis. Je kon toen in niet-academische klinieken gedurende twee jaar de B-opleiding doen. Na twee jaar moest je naar een academisch ziekenhuis voor de A-opleiding. Ik wilde graag naar Nijmegen, naar professor Schretlen, die ik al kende. Gelukkig kon ik daar terecht.
Toen u in 2000 met de vut ging, bleef u doorwer- ken. Waarom? Ik wilde niet stoppen en had nog volop interesses in het werk. Kinderreumatologie werd een subspecialisme. Ik heb me daar verder in verdiept en was actief in de Juveniel Chronische Artritis werkgroep. Later, in 2002 is de Nederlandse Vereniging voor Kinderreumatologie opgericht. Daarvan ben ik bestuurslid geweest en nog steeds bezoek ik de bijeenkomsten van de vereniging. Ik kon vanaf 2000 via een 0-aanstelling blijven werken; je wordt dan niet betaald omdat je in de vut zit. Maar ik heb met veel plezier nog wat dingen gedaan. Aanvankelijk werkte ik nog zo’n 20 uur, maar dat werd snel minder. Ik deed nog de poli kinderreumatologie en de begeleiding van lange meisjes.
Lange meisjes? Bij lange meisjes werd via een ingewikkelde formule uitgerekend hoe lang zij zouden worden. Indertijd kregen meisjes die langer zouden worden dan 1.85 meter vaak oestrogenentherapie. Door de puberteit te vervroegen, werd de groei geremd. Achteraf denk je dat het toch niet zo’n goede therapie is geweest. Nu is men heel terughou- dend. Onderzoek gepubliceerd in The Lancet en recent van de Erasmus Universiteit lijkt uit te wijzen dat behan- delde meisjes meer vruchtbaarheidsproblemen hebben.
Waar bent u trots op? Dat ik in 2001 mijn 25-jarig jubileum kon vieren, als wer- kende vrouw en moeder, met een enquête en een sympo- sium over deeltijd werken als specialist in loondienst. Ik vind het leuk mijn netwerk aan te houden en probeer mijn kennis en betrokkenheid met het vak door te geven.
Regina Dijkman-Neerincx (1938) gaat in 1958 medicijnen studeren aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. In 1966 behaalt zij haar artsexamen en begint in het Johannes de Deo ziekenhuis aan de opleiding tot kinderarts. In 1975 komt zij in dienst van het Diaconessenhuis in Arnhem, het latere Rijnstate. Zij stopt defi nitief met werken in 2007.
‘Ik vind het leuk om op de hoogte te blijven’
ArtsenAuto december 2012 051
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108 |
Page 109 |
Page 110 |
Page 111 |
Page 112 |
Page 113 |
Page 114 |
Page 115 |
Page 116
