INTERVIEWROSE. Rose Thomas: “Het heeft me veranderd.”
13 VvAA medewerkers hadden tijdens de Kenya Classic de eer om Rose Thomas, gezondheidswerker en boegbeeld van het programma ‘Bouwen aan het gezondheids- netwerk’, te ontmoeten. Rose was ook vereerd met alle aandacht. Gekleed in haar mooiste kleren en sieraden, maar een tikkeltje verlegen en zenuwachtig onder al die vragende onbekende blikken, vertelde zij over haar dagelijkse leven en uitdagingen.
“Acht jaar geleden werd ik samen met zeven anderen door de mensen in mijn dorp uit- gekozen als gezondheidswerker. Waarom ze mij uitkozen? Dat vind ik moeilijk te zeggen maar blijkbaar zagen ze ‘iets’ in me. Denk dat het te maken heeft met hoe ik met men- sen omga. Een uitdaging is het zeker. Door de training van AMREF en de overheid leer- den we de vaardigheden om onze dorps- genoten voor te lichten over gezondheids- risico’s, zoals de gevaren van een thuisbevalling. Veel aanstaande moeders waren bang om naar het ziekenhuis te gaan. Ze zeiden dat de dokters en verpleegkun- digen onvriendelijk waren of dat ze te weinig geld hadden om naar het ziekenhuis te gaan.
Als gezondheidswerker adviseer ik hen om voor de bevalling minstens vier keer naar een kliniek te gaan. Van mij accepteren ze dit advies omdat ze mij zelf hebben uitgekozen. En het werkt. Voor we dit project startten, lag het percentage vrouwen uit mijn dorp dat in een ziekenhuis beviel, rond de 25%. Dit is nu gestegen naar 74%!”
Meer gezondheidswerkers “Het is erg belangrijk dat dit project zich uit- breidt naar meer gebieden. Zo ben ik ook uitgekozen om andere gezondheidswerkers op te leiden. Zij kunnen nu zelfstandig aan de slag in andere gebieden.” Trots vertelt Rose over haar eigen gezin. “Samen met mijn man Thomas heb ik vier zonen van 28, 27, 24 en 22 jaar oud.” Maar als trotse oma begint ze pas echt te glimmen wanneer ze haar kleinkind Makosi noemt. “Ik zorg voor mijn familie door groente te verbouwen in de regenperiode. Die verkopen we dan op de markt. Maar ik heb geen ander werk dan
Foto: Eelco Hofstra
het vrijwilligerswerk dat ik voor de gemeen- schap doe. Zoals je begrijpt brengt dit voor mij en mijn gezin uitdagingen met zich mee.”
Rolmodel
“De gemeenschap is erg blij met alle ge- zondheidswerkers. Als je ziek bent, kun je niet werken en je gezin onderhouden. Ze zien ons echt als een rolmodel. Zo was ik één van de eersten met een toilet en een ‘leaky tin’ (jerrycan met een gaatje en kurk gevuld met water, opgehangen buiten het huis) om mijn handen te wassen na een bezoek aan het toilet. Ik ben me ervan bewust dat ik samen met mijn gezin het goede voorbeeld moet geven. De mensen hebben ons nodig.”
Geen 9-tot-5-baan
“Ik heb 23 gezinnen onder mijn hoede. Nee, dit is geen baan van 9 tot 5 uur. Als een kind in één van mijn gezinnen ziek is, dan ga ik wel twee keer per dag langs. En ook word ik wel eens midden in de nacht wakker ge- maakt om mijn advies te geven. De drukste periode is als we één keer per kwartaal de gezondheidsgegevens verzamelen in de gemeenschap. Worden er malarianetten gebruikt, zijn er zwangere vrouwen, is er sprake van ondervoeding bij de kinderen, is er aandacht voor hygiëne? Ik ben dan drie dagen bezig om bij mijn gezinnen langs te gaan. Daarna worden de gegevens inge-
voerd in de computer. Stel dat uit de gege- vens blijkt dat het aantal malariagevallen is gestegen, dan nodig ik iedereen uit voor een baraza (dorpsbijeenkomst) en zoeken we naar een oplossing.”
Moeilijke onderwerpen Rose is heel open en heeft geen problemen met het bespreken van gevoelige onderwer- pen. “Ik praat zeker met mijn gezinnen over gezinsplanning. Er zijn veel mogelijkheden beschikbaar voor anticonceptie, zoals injecties of de pil. Er is voor ieder wat wils. Zo hebben we in de kliniek in ons dorp ook een doos met condooms staan die iedereen gratis kan meenemen. Mijn advies: gebruik altijd een condoom! Niet alleen om zwan- gerschappen tegen te gaan, maar ook om SOA’s te voorkomen.”
Trots op de kennis
“Mijn doel? Simpel: een blijvend gezonde gemeenschap. Ik ben erg blij dat ik door mijn gemeenschap ben uitgekozen als gezondheidswerker. Ik wil dit werk blijven doen tot ik er te oud voor ben. Het heeft me veranderd. Ik ben erg trots op de kennis die ik nu heb en kan doorgeven aan anderen. Om eerlijk te zijn was ik ook altijd een beetje bang voor ‘white-ish’ (blanken), ik ging ze uit de weg. Maar zie me nu eens zitten hier omringd door 13 blanken. Ik had nooit gedacht dat ik dat zou durven.”
ROSE. | 3
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108 |
Page 109 |
Page 110 |
Page 111 |
Page 112 |
Page 113 |
Page 114 |
Page 115 |
Page 116
