Tekst en beeld: Wout de Bruijne
‘Door deze ervaring leer je relativeren’
tientallen, soms zelfs honderden kinde- ren. Helaas leidde dat enthousiasme op de eerste dag al tot een val van een van de deelnemers, een dame uit het VvAA team. Een van de kinderen liet haar hand na een high five niet meer los. Zij viel fors op haar schouder en kon daarna niet meer fietsen. Gelukkig kon ik eerste hulp verlenen en haar aan de zorg van een arts van AMREF overdragen. Toevallig was ik ook net in de buurt toen iemand tijdens het fietsen zó onwel werd, dat hij naar Nairobi moest worden gevlogen voor nader onderzoek. Ook hier deed AMREF waar het in haar instructietek- sten rond het evenement voor staat. Hun medisch team was in een half uur op de, zeer slecht bereikbare, plaats des onheils waarna de patiënt in no time onderweg was naar Nairobi. Het is goed afgelo- pen en de deelnemer zat de laatste dag alweer op de fiets. Met uitzondering van een vakantie
in Marokko was ik niet eerder in Afrika geweest, al stond dat in mijn jeugd al op mijn verlanglijstje. Als jochie wilde ik arts in Afrika worden, maar het leven liep anders. Toen mijn tandarts mij dit voorjaar vroeg mee te doen aan de Kenya Classic, was mijn besluit binnen een dag genomen. Kenia zag er precies zo uit als ik mij dat in mijn jeugd aan de hand van films en verhalen had voorgesteld. Mijn verwachting dat die beelden in dertig jaar wel achterhaald zouden zijn, bleek onjuist. Ik zag eenvoudige dorpjes met spelende kinderen en inwoners die van alles te voet en per fiets vervoeren. Naar ons westers ideaal zijn de mensen heel arm, daarom trof het me dat ze zo vrolijk
zijn en van het leven lijken te genieten. Opvallend was de enorme waardering
voor AMREF: vaak viel de uitdrukking ‘AMREF does deliver’. Wat AMREF kan betekenen voor de mensen, is overigens nog niet bij iedereen bekend. Dat bleek toen we een school bezochten waar het sanitair onvoorstelbaar slecht was. Het is policy van AMREF zich niet op te drin- gen, maar te wachten tot er een verzoek komt. De school was niet op de hoogte van de hulp die AMREF biedt, maar zou na ons bezoek meteen om hulp vragen. Het was bijzonder om te zien hoe de leer- krachten met zeer beperkte middelen toch op niveau lesgeven. Net zo bijzonder vond ik de loyaliteit van de AMREF-mede- werkers. De Keniaanse medewerkers van AMREF zijn goed opgeleid en velen van hen zouden een veel beter betaalde baan in het Gemenebest kunnen krijgen. Maar
lange termijn is nog belangrijker. De bezuinigingen op ontwikkelings-
hulp vanwege onze economische ‘crisis’ betreur ik ten zeerste. Maar ik ben ervan overtuigd dat mensen geld aan ontwik- kelingshulp blijven geven, wanneer ze zien wat er ter plekke mee gebeurt en daar af en toe feedback op krijgen. In het klein mensen inspireren lijkt mij al een goede bijdrage; bijvoorbeeld jonge mensen die willen reizen of die afstu- deerprojecten zoeken, ideeën aanreiken voor ontwikkelingsprojecten in de derde wereld, als reisbestemming of als onderwerp voor profielwerkstukken en scripties. Ik sluit ook niet uit dat ik zelf voor
korte periodes in Afrika ga werken. Ik heb nu contacten met Keniaanse col- lega’s en kan een bijdrage gaan leveren door kennis en expertise te delen. VvAA
‘Ik sluit niet uit dat ik voor korte periodes in Afrika ga werken’
ze blijven in Kenia om daar te helpen. Door deze ervaring leer je wel relative-
ren. Dat had ik vooraf al wel verwacht, maar het werd nog eens dik onder- streept. Onze ‘crisis’ schrijf je daarna tussen aanhalingstekens. Het inspireert mij om mijn patiënten te stimuleren met hun eigen gezondheid aan de slag te gaan. Het was mij voor vertrek al duide- lijk dat dit geen eenmalige actie zou zijn. Natuurlijk is er hard geld nodig, maar de
en AMREF hebben zelfs een Exchange of health-programma, waarbij je met lokale zorgprofessionals aan een project werkt. Iets om over na te denken. Volgend jaar fiets ik in elk geval weer mee. Lezers die dat ook overwegen? Vooral doen!”
Kijk voor videoblogs op
www.kenyaclassic.nl en voor meer over Exchange of health op
www.vvaa.nl/kennisuitwisseling.
ArtsenAuto december 2012 047 ”
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108 |
Page 109 |
Page 110 |
Page 111 |
Page 112 |
Page 113 |
Page 114 |
Page 115 |
Page 116
