910 | WEEK 18-19 1 MEI 2019


AMSTERDAM WIL DE VERGUNNINGEN VOOR RONDVAARTBOTEN WEER EENS AANPAKKEN “De rechter veegt hier de vloer mee aan”


twijfelachtige parameters de terugverdientijd van een historische salonboot op zeven jaar. “Hoezo terugverdienen?”, fulmineert Heijn. “Een historische salonboot verdien je niet te- rug, die behoud je. Als je er ieder jaar dertig- duizend euro aan onderhoud in stopt blijſt hij bestaan. De Notre Dame is ook niet terugver- diend. Maar dit betekent wel dat nieuwe ver- gunningen straks voor zeven jaar gaan gel- den. Dan moet je hem in zeven jaar helemaal terugverdienen, want daarna houdt het op en mag iemand anders weer meeloten. Het is een totale vernietiging”.


Steiger van Lovers bij het Centraal Station van Amsterdam. “Het is één grote chaos. Het is totaal de vraag of je historisch én beeldpalend moet zijn”. Foto’s Heere Heeresma jr.


De Amsterdamse rondvaartreder Frans Heijn constateert totale chaos bij de gemeente Amsterdam bij het bepalen van het nieuwe vergunningenbeleid voor de rondvaart.


HEERE HEERESMA JR.


Grote onzekerheid onder eigenaren van Amsterdamse rondvaartboten nu de ge- meente alweer het vergunningenstelsel op de schop wil nemen. Een eerder plan daar- toe werd in 2017 door de Raad van State af- geschoten. Nu probeert wethouder Sharon Dijksma (PvdA) het opnieuw. Het komt erop neer dat alle 471 vergunningen worden inge- trokken, waarna er 550 vergunningen verloot gaan worden. Het is voor de huidige vergun- ninghouders volstrekt onzeker of hun boot weer een vergunning krijgt. Overigens is het opmerkelijk dat er 79 vergunningen bijkomen, terwijl de gemeente de overlast op het water zegt te willen terugdringen.


Frans Heijn is met zijn rederij Electric Boats Amsterdam eigenaar van twee salonboten, een snelle open boot en een sloep, alle elek- trisch voortgedreven. Daarnaast is hij voor- zitter van de Verenigde Rederijen Amsterdam (VRA), waarin 42 Amsterdamse rondvaarton- dernemers vertegenwoordigd zijn. Heijn heeſt geen goed woord over voor de wijze waar- op het nieuwe vergunningenbeleid tot stand


komt. “We hebben bijna een jaar lang geen inspraakmogelijkheden gehad. Het kwam nooit op de agenda, het werd altijd uitge- steld. Nu ligt de Nota Varen Deel 1 er. Die is 8 januari officieel ingegaan met terugwer- kende kracht, wat een beetje vreemd is, en de Nota is een lege huls. Heel veel dingen in Nota Deel 1 moeten nog uitgewerkt worden in Nota Deel 2. Bijvoorbeeld, op- en afstap- plaatsen en ligplaatsen, een essentieel on- derdeel van het vergunningsbeleid. Dat zou 4 april besproken worden in bestuurlijke over- leggen, maar dat is afgezegd door de wethou- der. Niemand weet wat het beleid daarvoor wordt”. Voor het nieuwe vergunningenstelsel wil de gemeente vier segmenten rondvaart- boten, vertelt Heijn. Volgens de Richtlijnen Uitgiſte Passagiersvaartvergunningen van 26 maart 2019 komen er 140 vergunningen voor boten van ‘circa 50’ personen, 90 voor boten onder de 50 personen, 140 voor onbemande boten en 75 voor ‘historische en beeldbepa- lende’ boten. Dat komt dus neer op 445 ver- gunningen, 55 minder dan de beloofde 550 en 26 minder dan de huidige 471. “Mijn zoon van drie kan beter rekenen”, schampert Heijn. “Het is één grote chaos. Het is totaal de vraag of je historisch én beeldpalend moet zijn, er zijn allemaal tegenstrijdige berichten daar- over. We weten dat er plaats is voor 35 histori- sche boten, maar of dat de historische boten zijn die nu varen is niet gegarandeerd”.


Terugverdientijd Wie beoordeelt eigenlijk of een boot historisch en beeldbepalend is? “Is nog niet bekend. Wij hebben voorgesteld het door de Federatie Varend Erfgoed Nederland te laten doen. Laat het vooral niet de gemeente doen, want dat is keer op keer misgegaan. Rapporten van Deloitte en de Rekenkamer bevestigen dat. Alleen heeſt de gemeente er een enorme hekel aan om de controle uit handen te geven, dus die willen dat zelf gaan doen”.


Heijn wijst erop dat de Grachtenmonitor, de jaarlijkse rapportage over de Amsterdamse binnenwateren, dit jaar niet in het eerste kwartaal wordt bekendgemaakt, maar pas in het najaar. “Maar ja, nu hebben we geen ge- gevens over 2018 waarop het beleid gemaakt moet worden”. Als alternatief komt de ge- meente met een rapport op basis van gege- vens die door werkstudenten zonder nauti- sche kennis op twee weekenden in de zomer zijn genoteerd. “Het was meer dan 25 graden en nog voor de vakantie, dus iedereen die een bootje had zat op het water. Dus ja, dan is het iets drukker. Aan de ene kant van een brug zag een student 18 bijna-aanvaringen en een file en de student aan de andere kant dacht dat het eigenlijk wel meeviel”.


Een ander rapport waarop de gemeen- te zich baseert schat op grond van allerlei


Rondvaartreder Frans Heijn heeſt geen goed woord over voor het nieuwe vergunningenbeleid. “Zelf heb ik af en toe hartkloppingen”.


Hartkloppingen Als enig lichtpuntje ziet Heijn dat de gemeente niet alle vergunningen tegelijk gaat intrekken, maar om de twee jaar in gedeelten. “Maar de onzekerheid is nu zó groot bij de mensen. Ze hebben hartproblemen, gaan naar de psy- chiater, hebben zelfmoordneigingen. De ge- meente vindt het vervelend dat je de dingen emotioneel maakt, maar zo is het nou een- maal. We zijn met 42 rederijen en er zijn men- sen die er helemaal doorheen zijn na de vo- rige keer. En nu begint alles opnieuw. Die mensen liggen er letterlijk elke nacht van wak- ker. Zelf heb ik af en toe hartkloppingen. De vorige keer was het boven de 300 en nu de plannen rond zijn 200, dus het gaat iets be- ter. En het levert niet alleen stress op bij de re- ders, ook bij de ambtenaren die dit uit moeten voeren. Alle goeie ambtenaren, alle mensen die nog enigszins kennis hadden van nauti- sche zaken zijn of met vervroegd pensioen of ziek geworden”.


Heijn denkt dat het onderscheid tussen boten met meer of minder dan 50 personen net zo willekeurig is als het onderscheid tussen bo- ten groter of kleiner dan 14 meter bij de vo- rige, bij de Raad van State gestrande poging om het vergunningenstelsel te veranderen en daarom voor de rechter geen schijn van kans maakt. “Het is een juridische gatenkaas. Als je dit naar de rechter brengt veegt hij de vloer ermee aan”.


13


Tweede project met grindsuppletie Tolkamer tegen rivierbodemdaling


NIJMEGEN Voor de tweede keer gaat Rijkswaterstaat op de Boven-Rijn ter hoog- te van Tolkamer grind toevoegen aan de ri- vierbodem. Deze zogenoemde sedimentsup- pletie duurt tot eind juli en is onderdeel van een proef om de daling van de rivierbodem te stoppen, waardoor rivieren ook in de toe- komst bevaarbaar blijven.


De komende jaren vindt onderzoek plaats om te kijken of de veronderstelde effecten ook werkelijk optreden. Naar verwachting zijn in 2022 de resultaten bekend. Het storten van het grind zal vrijwel geen impact hebben op het


scheepvaartverkeer, zo meldt Rijkswaterstaat. Half april is er al mee begonnen.


In 2016 heeſt Rijkswaterstaat voor het eerst aan de diepe buitenbocht van de Boven-Rijn (kilometerraai 863,6-862) bij het Gelderse Tolkamer een laag grind van gemiddeld 0,3 meter gestort. De komende maanden wordt op deze plek nog zo’n 70.000 kubieke meter grind toegevoegd. In totaal komt er op deze lo- catie een 0,8 tot 1,2 meter dikke laag grind te liggen, die in de loop van de tijd meegevoerd gaat worden naar de benedenstroomse delen van de rivier.


Weinig hinder Het scheepvaartverkeer ondervindt weinig hinder van de werkzaamheden. Het storten doen de klapschepen al varende. De aange- brachte laag grind heeſt verder geen invloed op de scheepvaart, omdat het wordt toege- voegd aan de diepe delen van de buitenbocht.


De laag ligt nog onder het niveau waarop Rijkswaterstaat gaat baggeren. Daarnaast wordt de diepte van de vaargeul constant in de gaten gehouden. Mocht er een ongewenste ondiepte ontstaan, dan wordt die binnen 24 uur verwijderd.


Bijzonder aan dit proefproject, is dat Rijkswaterstaat samenwerkt met de Duitse zusterorganisatie Wasser- und Schifffahrtsamt Duisburg-Rhein én dat de suppleties wor- den uitgevoerd op het Duitse grondgebied (de grens loopt hier over het midden van de rivier). De Duitsers hebben al sinds de jaren ’80 erva- ring met toevoegen van sediment aan de rivier- bodem. De Duitse ervaringen zijn echter niet direct te vertalen naar Nederland. De rivier- bodem in Duitsland is namelijk veel grover en harder en daardoor minder dynamisch dan in Nederland. Het grind dat in Nederland wordt gestort is dan ook fijner dan in Duitsland.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96