16 COLUMN JAN DIRK ONRUST
ZWART
Toen we lazen dat ons favoriete lelijke land België fluorescerende veiligheidskleding verplicht wil stellen, wist Badmuts niet hoe snel we naar het motorkledingpa- leis moesten rijden.
‘Verkoopt u reflecterende kleding met de pasvorm van een vuilniszak en van die irritante reflecterende strepen?’ vroeg hij. ‘Onze rekken hangen er vol mee’, zei de verkoper opge- wekt. ‘We barsten van de helgele, helgroene en heloran- je hesjes en pakken.’ ‘Daar was ik al bang voor’, zei Badmuts. ‘Dit is de hel. Dit is bedrijfskleding voor postbodes en oversteekmoeders. Maar wij zijn van de Booswichtenclub. Ik wil zo’n half- lange leren jas als van die huurmoordenaar uit Pulp Fiction. En die is zwart zonder onzin.’ ‘Waarom zou u nou per se zwart willen?’, vroeg de verkoper. ‘Zwart meneer’, zei Badmuts, ‘is de kleur van de duister- nis, van het verborgene, van alles wat het daglicht niet kan verdragen. Zwart is de kleur van de diepste gedach- ten en van werkelijke bedoelingen. Zwart is de enige kleur die iedereen staat. En mij in het bijzonder.’ ‘Maar volgens de politiek is zwart onveilig,’ stribbelde de verkoper tegen, ‘omdat het niet zichtbaar is. Daarom wil- len ze dat iedereen zich kleedt alsof ie rijles heeft.’ ‘En wij maar denken dat alleen de Taliban kleding voor- schrijft,’ zei Badmuts. ‘Het scheelt toch weer een paar verkeersdoden per jaar heeft een commissie berekent,’ zei de verkoper. ‘Commissies braken onophoudelijk adviezen uit’, zei ik. ‘Nu is het fluokleding, volgend jaar willen ze verplichte plofzak- ken en een kinderzitje. Daarna worden hulpwielen ver- plicht. Eindeloos zal het doorgaan, want commissies heffen zichzelf nooit op. Ondertussen vallen er meer doden door gladde badkamervloeren en wankele keukentrapjes.’ ‘Ik heb het ermee gehad’, zei Badmuts. ‘Ze durven motorrijden nog net niet te verbieden, maar ze proberen wel alle kracht er af te halen. Een kroeg zonder alcohol en peuken willen ze er van maken. Hardrock op een blokfluit. Volksdansen in de paaldansclub. Die kant gaat het op met de wereld. De toe-
komst is veel zwarter dan een zwart pak. Ik ga muiten.’ Met een vaart van 121 km/u reden we naar de grote slechte stad - naar de Geleerde Man, een speciaalzaak in motorleder. Nog net niet van onder de toonbank werd hier wel zwarte kleding verkocht. Soepel leer uit één stuk. Pakken zonder hangkont, flubberbuik of knoestige schouders en knokkel- knieën. En: zonder kleurtjes die pijn aan je ogen doen. ‘Ik ken mensen die alleen al voor zo’n pak zijn gaan motor- rijden,’ zei ik. ‘Hoe ijdel kun je zijn?’ ‘Tjongejongejonge,’ zei Badmuts die zichzelf met een jack in de spiegel bekeek, ‘ik heb nog nooit een jack gezien dat zo goed staat. Of beter gezegd: wat heb ik toch eigen- lijk een schitterend lichaam, valt me nu op. Ik krijg gewoon zin in seks als ik mezelf zie.‘ Hij complimenteerde de verkoopster voor haar zelfbeheer- sing (‘ongelooflijk dat u van me af kunt blijven’) en rekende af. Volgende week gaan we naar België. Badmuts zal gezien worden, dat weet hij nu al. En dat zonder fluovestje.
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92