ik liet lezen’


dienst in Amersfoort. Lassche: “Ik stapte bij die therapeut binnen en dacht: jij bent de professional, ik heb een probleem en als ik straks naar buiten stap heb jij mij ervan af gehol- pen. Toen wist ik nog niet dat je het vooral zelf moet doen.”


Schrijftherapie Dat zelf doen was in zijn geval het


opschrijven van zijn herinneringen. Hij had tijdens zijn uitzending een dagboek bijgehouden en was gewend om zijn gedachten aan het papier toe te vertrouwen. Schrijftherapie bleek voor hem dan ook een goede manier om herinneringen onder woorden te brengen. Hij kreeg de opdracht om twee keer per week, op gezette tijden, precies een uur te schrijven. Niet vaker, niet langer en niet korter. “Soms ging ik ervoor zitten en kwam er niks uit, maar dat was niet erg.” Hij begon eerst in hoofdlijnen zijn verhaal te doen en naarmate de the- rapie vorderde, schreef hij steeds gedetailleerder. Een gebeurtenis in Bosnië die hij zeven jaar lang had weggedrukt, kwam zo gaandeweg heel gedetailleerd en precies uit zijn herinnering naar boven. Lassche: “Op het kamp liep ik ’s nachts als wachtcommandant mijn rondje, van bunker naar bunker. Op een gegeven moment bleef ik staan en hoorde even buiten het kamp een vrouw en een kind huilen. Ik kon niet zien waar het vandaan kwam of wat er aan de hand was, het was bui- ten het kamp stikdonker. Ik hoorde ze huilen en schreeuwen en opeens klonken een paar schoten en toen was het stil, doodstil. Ik heb dat met- een aan mijn commandant gemeld, maar verder kon ik niets doen. Je mocht het kamp ook niet af. Na mijn wacht ben ik gaan slapen en dacht nog: shit happens. De volgende dag ging ik gewoon weer aan het werk en vergat het hele voorval.” Zeven jaar later had het huilen van zijn kind iets in hem ‘wakker geschud’ wat later, tijdens de schrijf-


therapie, de herinnering bleek aan het huilende kind in Bosnië, dat met een paar schoten tot een vreselijk zwijgen was gebracht. Lassche: “Hij huilde op dezelfde toonhoogte.” Na twee maanden therapie heeft Las- sche ook eindelijk het hele verhaal, in het bijzijn van de therapeut, aan zijn vrouw verteld. “Dat was moeilijk en het kwam heel hard aan.” Inmiddels was Lassche begonnen om zijn gevoelens in dichtvorm op te schrijven. Het werd zijn manier om te communiceren. Praten over zijn gevoelens was nog steeds heel moeilijk. “Ik schreef een gedicht en zei tegen mijn vrouw: ‘Daar ligt het’ en dan ging ik weg. Ik vertelde niet, ik liet lezen. Ik wilde ook niet dat ze op het gedicht reageerde.”


Ervaringsdeskundige Langzamerhand ging het beter met


Lassche. De verschrikkelijke beel- den van Bosnië, waar hij ook was geconfronteerd met de aanblik van verbrande en doodgeschoten Mos- lims in een door Kroaten uitgemoord dorp, kwamen niet meer onverwacht bij hem binnen. “En als die beelden kwamen, schreef ik erover en waren ze weg.”


Ondertussen had Lassche wel door- gewerkt en was een eigen bedrijf in autotuning begonnen. Het ging weer mis toen hij door een leverancier zwaar werd belazerd en zijn bedrijf noodgedwongen moest sluiten. “Ik was hierdoor mijn vertrouwen in de mensheid weer helemaal kwijt en kreeg weer nachtmerries en herbele- vingen, maar ik wist nu wel wat mij overkwam.” Weer kwam hij via het Veteranen- instituut bij een therapeut terecht, die PTSS constateerde. Hij kreeg een gecombineerde cognitieve the- rapie en EMDR. “Hier kreeg ik meer inzicht in mijzelf en ontdekte ik ook wat ik verder met mijn leven wilde.” Dat is onder meer zijn diensten aan- bieden als ervaringsdeskundige. Dat deed hij eerst bij Mediant geestelijke


Waarom


Het waarom komt voorbij, leren leven met waarom aan mijn zij. Het waarom zit weer in mijn hoofd, klote voor iemand die in een antwoord gelooft. Het waarom zit er weer in,


heeft zonder antwoord het leven geen zin? Het waarom is er weer, geen antwoord dat doet zeer. Het waarom zit weer vast,


zoekend naar een antwoord dat past. Het waarom, en weer geen……………..


gezondheidszorg en later bij Saxion in Deventer, waar hij nu op oproep- basis gastlessen geeft aan studenten Verpleging. Hij zou ook heel graag een baan vinden als ervaringsdes- kundige of doorleren voor mindful- ness therapeut. “En dan het liefst die twee combineren.”


Veranderen


Zijn gedichten heeft Lassche gebun- deld en doorweven met zijn verhaal en zijn beleving tijdens de schrijf- therapiesessies onder de titel PTSS en dan? Ook legt hij hierin uit wat PTSS is en wat het met hem gedaan heeft. Via zijn verhaal wil hij mensen met PTSS en hun naasten helpen met het omgaan met en verwerken van hun opgelopen trauma. Lassche: “Tij- dens mijn therapie heb ik ook geleerd dat er drie dingen zijn: jij, de ander en de feiten. Door me steeds ‘het waarom’ van de dingen af te vragen, probeerde ik alles en iedereen te ver- anderen, behalve mijzelf. Maar dat kan helemaal niet. Feiten zijn feiten en anderen kun je niet veranderen. Je kunt alleen aan jezelf werken en je eigen beeld positiever maken.” Breed lachend voegt hij hieraan toe: “Ik leef nu mijn leven zoals het komt en het komt slechts één keer.”


PTSS en dan? door Robert Lassche is verkrijgbaar via www.lulu.com (bij zoeken intypen ‘PTSS’).


SEPTEMBER 2013 21


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64