030 Juridisch NZa scherpt toezicht en
Zorggeld moet aan de zorg worden besteed. Daarom wordt er steeds meer ingezet op het bestrijden van fraude in de zorg. Vastgesteld is dat onder andere complexe bedrijfs- structuren sterk kunnen bijdragen aan oneigenlijk gebruik van zorggelden. Om dit tegen te gaan, is wetgeving ter versterking van het publiekrechtelijk toezicht nodig.
D
Senior jurist Katrijn van Berkum en advocaat Timo van Oosterhout zijn werk- zaam bij stichting VvAA Rechtsbijstand
e wettelijke eisen aan de bedrijfs- voering van zorgaanbieders worden aangescherpt. Dat gebeurt met de volgende drie ‘spelregels’: de Wet toetreding zorgaanbieders (Wtza);
de aanpassingswet Wtza (AWtza), beide treden waarschijnlijk per 1 januari 2022 in werking; en het wetsvoorstel Integere bedrijfsvoering zorg- aanbieders (Wibz). Daarnaast blijft het huidige verbod op winstuitkering bestaan.
(A)Wtza: kwaliteit en bewustzijn De (A)Wtza is gericht op verbetering van het kwaliteitstoezicht van de Inspectie voor de Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) en wil er ook op toezien dat zorgaanbieders zich bewuster worden van de (kwaliteits)eisen waaraan de zorgverlening dient te voldoen en hun verant- woordelijkheid daarvoor. Belangrijke onder- delen zijn de meldplicht, de vergunningplicht, verstevigde eisen ten aanzien van de interne toezichthouder, de uitbreiding van de jaarver- antwoordingsplicht, de delegatiegrondslag voor regels over de acute zorg en de overheveling van toezichttaken van de IGJ naar de NZa. Op- vallend is bijvoorbeeld de vergunningplicht voor Wkkgz-instellingen die medisch-specialistische zorg verlenen en voor Wkkgz-instellingen die meer dan tien zorgverleners hebben.
Wibz: borgen bedrijfsvoering Het wetsvoorstel Wibz heeft tot doel het beter borgen van de integere bedrijfsvoering van zorgaanbieders door het aanscherpen van de publiekrechtelijke randvoorwaarden. Dit gebeurt door het externe toezicht te voorzien van extra handvatten om zorgaanbieders aan te spreken op hun verantwoordelijkheid voor een zorgvuldige bedrijfsvoering. Bij twijfels over tegenstrijdige belangen of excessieve winstuit-
kering door zorgorganisaties, moet het externe toezicht in de toekomst sneller en voortvaren- der kunnen optreden en personen die met de verkeerde intenties aan de slag willen binnen de zorg, moeten beter kunnen worden geweerd.
Achtergronden Bij complexe bedrijfsstructuren zijn de geldstro- men vaak lastiger te volgen, zowel voor interne als externe toezichthouders. Hierdoor kan zorggeld ongezien weglekken. Voor de NZa is het in individuele casuïstiek soms een uitdaging om toezicht te houden of meer inzicht te krijgen in de specifieke risico’s van de individuele zorg- ondernemingen. Dit komt (mede) doordat de Raad van State recent heeft geoordeeld dat niet elke zorgondernemer, in dit geval de fran- chisegever, ook zorgaanbieder is in de zin van de Wet kwaliteit, klachten en geschillen zorg (Wkkgz), zie ECLI:NL:RVS:2019:2529. Bepalend is niet wie zich als zorgaanbieder presenteert, maar wie als zelfstandig ondernemer zorg verleent. Aangezien de beschrijving van zorg- aanbieder in de Wkkgz en de Wet markt- ordening gezondheidszorg (Wmg) in essentie op hetzelfde neerkomt: aanbieder verleent zorg, brengt tarieven in rekening, is verantwoordelijk voor kwaliteit, valt deze partij buiten de regu- liere bevoegdheden van de NZa (en de IGJ) om toezicht te houden of te handhaven.
Franchise Veel praktijken, waaronder bijvoorbeeld tand- artspraktijken en apothekers, zijn inmiddels onderdeel van een franchiseketen. Binnen een franchisemodel krijgt een ondernemer (franchisenemer) van de eigenaar van een handelsnaam of formule (franchisegever), tegen betaling het recht een formule te exploiteren. Dit kan fraude van zorggelden in de hand werken, zo stelt de NZa. Een franchisegever kan. als gezegd, niet worden aangemerkt als een zorgaanbieder in de zin van de Wkkgz. Dat betekent concreet dat de franchisegever niet kan worden aangemerkt als eindverantwoorde- lijke voor het leveren van goede zorg, inclusief de bestuurlijke en financiële randvoorwaarden daarvoor. De eindverantwoordelijkheid ligt bij de franchisenemers. Dit terwijl de franchisege- ver met de franchiseformule de kaders bepaalt waarbinnen de franchisenemers zorg verlenen.
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108 |
Page 109 |
Page 110 |
Page 111 |
Page 112 |
Page 113 |
Page 114 |
Page 115 |
Page 116 |
Page 117 |
Page 118 |
Page 119 |
Page 120 |
Page 121 |
Page 122 |
Page 123 |
Page 124
