Tijdens de veteranenlezing, afgelopen november in
Bronbeek, raken Ad Jansen en IGK luitenant-generaal Hans van Griensven in gesprek. Foto: William Moore
die “na een pittig gesprek met zijn vader” gekregen had, zou hij met de eerste groep bij het opleidingskamp in de VS aankomen. Duitsland had nog niet gecapituleerd en onderweg was er dan ook nog onderzeeboot- alarm. “Dat is toch wel een raar
‘Je mag nooit in paniek raken’
moment”, herinnert Jansen zich als hij beschrijft hoe ze, behalve de lig- gende gewonden die ook meevoeren, met zwemvesten aan dek moesten verschijnen. Toch ging het snel daarna. Duits-
land en ook Japan zouden capitu- leren, terwijl Jansen en zijn groep nog volop met hun opleiding bezig waren. De Amerikanen lieten hen de opleiding afmaken en zorgden er ook voor dat ze met een volledige uitrusting van een mariniersbrigade mochten uitrukken naar Indië. Jan- sen rondde de opleiding tot hospik af en kreeg de kans om ook nog het nodige van de VS te zien. Hoe mooi en bijzonder dit ook was, hij zou ook geconfronteerd worden met de segregatie in de Amerikaanse samenleving. Zo moesten donkere mensen achter in de bus plaatsne- men en de blanken voorin. Jansen is daar nog verontwaardigd over: “Dat heeft invloed op je hele leven en je manier van denken. Als kind heeft het nooit gespeeld en dan kom je in die wereld en dan denk je: dit kan niet!”
Lokale bevolking De brigade vertrok uiteindelijk
alsnog naar Indië. Onderweg onder- vonden ze de nodige tegenwerking van de Britten, maar na een akelig verblijf op een voormalige rubber- plantage genaamd Ladang Geddes op Malakka (Maleisië), waar ze in ieder geval de jungletraining nog konden ondergaan, landde Jansen als onderdeel van het tweede batal- jon bij Soerabaja. “Het was een uit- gestorven stad, je weet niet in wat voor stad je terechtkomt”, vertelt hij over zijn eerste indrukken. Zij werden als eerste eenheid naar een van de buitenposten gestuurd die ze van de Brits-Indische troepen moesten overnemen. De stelling die deze troepen hadden ingericht, leek nergens op. “Dan heb je als hospik ook geen keuze, dan moet je mee aan de slag om te zorgen dat het
januari-februari 2018 39
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65
