search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Meetingpoint


‘Oudere veteranen? Desnoods halen we ze op’


De vorige ruimte voor het veteranenmeetingpoint in Barendrecht is onlangs ingeruild voor een frisse en dynamische locatie bij de Barendrechtse Hockyclub. Jong en oud beweegt hier moeiteloos door elkaar.


Door: Anne Salomons Foto: Karin Stroo


B


onenstakige hockeymeisjes met staartjes rennen de benen uit hun lijf op een veld. Zo af en toe klinkt


het geluid van hockeysticks die tegen elkaar aan tikken. Een vroege zomeravond. De deur van sportbar Shoot staat open, binnen kunnen de veteranen ver weg de hockey- geluiden horen. Vanavond is het de eerste keer op deze locatie, maar na een klein moment van stille onwen- nigheid en schielijk het café rond- kijken, storten de veteranen zich al snel in geanimeerde gesprekken. Wijntje erbij, wat nootjes en lachende gezichten. Het is ze gelukt. Afghanistanveteraan Michelle Schothuis en ‘actief thuisfronter’ Debbie Greten, de initiatiefneem- sters en organisatoren van het veteranencafé Barendrecht, zijn zichtbaar opgelucht. Hun veteranen hebben de nieuwe locatie gevonden en goedgekeurd. “Al is het voor de ouderen wel moeilijker bereikbaar dan het centrum, waar het veteranen- café eerst zat”, vindt de 56-jarige Bosnië- en Kosovoveteraan Marinus Legen. Hij heeft zitten luisteren naar de verhalen van een Indië- veteraan. Heel gemoedelijk. Hoewel hij wel even schrok toen de oudere man zomaar het woord ‘ploppers’ gebruikte. “Zo noemen we die men- sen toch niet.” Legen komt zo af en toe naar het veteranencafé, voor de gezelligheid, maar hij noemt zichzelf geen veteraan. “Daar ben ik te jong voor”, zegt hij lachend. “Ik heb ook nooit een veteranenpas


Marineveteraan Michelle Schothuis met


twee bezoekers van het veteranenmeetingpoint in Barendrecht.


aangevraagd. Dat komt nog wel, als ik oud ben.” Ondertussen heeft hij wel meer dan 24 jaar bij Defensie gewerkt, waarvan ruim 21 jaar als militair.


Zorg Schothuis en Greten zijn beiden werkzaam in de zorg en dat nemen ze actief mee in de organisatie van het veteranencafé. Ze gaan ook op huisbezoek en letten erop dat vete- ranen niet vereenzamen. “Oudere veteranen? Desnoods halen we ze op”, zegt Schothuis terwijl ze bui- ten even een sigaretje rookt. “Dat hebben we al eerder gedaan. En we hebben ze ook weer thuisgebracht.” Schothuis (35) was ziekenverpleger bij de marine toen ze in 2005 werd toegevoegd aan de mariniers in Afghanistan. “Het was heel saai en voornamelijk pleisters plakken”, vertelt zij. “Maar toen we op het punt stonden naar huis te gaan, was er een grote aardbeving in Pakistan. We zijn er meteen naartoe gevlogen en daar heb ik echt mijn vak kunnen uitoefenen. Het meest fantastische wat ik ooit heb gedaan.” Vanwege een zwangerschap verliet Schothuis de marine, maar ze mist het nog steeds. “Ik zou zo weer terug wil- len.”


Wat: Veteranencafé Barendrecht Waar: Sportbar Shoot, Hockeyclub Barendrecht, Zui- der Carnisseweg 101, 2993 AZ Barendrecht Voor wie: veteranen, (oud-)militairen en thuisfront Wanneer: derde vrijdag van de maand 18.30-22.00 uur, koffie/thee twee keer gratis, korting op andere drankjes Info: Michelle Schothuis, tel: 06-52668055 of Debbie Greten, tel: 06-16469144, e-mail: veteraneninloop@ gmail.com, Facebook: https://www.facebook.com/ veteranenbarendrecht


Ondertussen runt zij samen met Greten vol overgave het veteranen- café, dat kosteloos gebruik mag maken van de ruimte. “De eigenaar wil zo zijn waardering voor vetera- nen tonen.” En een bezoek van de burgemeester kunnen ze altijd ver- wachten. Schothuis lachend: “Hij heeft gezegd: ‘Als het wat minder loopt of als je me nodig hebt, dan kom ik.’” Zoals het er nu naar uit- ziet, is zijn aanwezigheid welkom, maar absoluut niet nodig. De vetera- nen vermaken zich ook zonder hoog bezoek, alsof ze hier altijd al hebben gezeten. De langslopende hockey- meisjes kijken niet eens op. Met in de ene hand een hockeystick en in de andere een flesje frisdrank spoe- den zij zich naar de kleedruimtes. Daar staat in grote letters op de muur: ‘Zo af en toe raak ik een bal verkeerd en dan vliegt-ie er wel eens in.’ Goede sfeer hier.


oktober 2016 37


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65