Veteranen met eenmissie AFGHANISTANVETERAAN LOOPT WEST HIGHLAND WAY IN SCHOTLAND MET HULPHOND
‘Overwinning op mezelf’
In september loopt luchtmachtveteraan Barry van den Boogaard samen met zijn hulphond Nelis de West Highland Way in Schotland. Hij doet dat in gezelschap van een groep veteranen van Wounded Warriors die, net als hij, PTSS-klachten hebben. In deze groep vindt hij de kameraadschap die hij zocht, maar tijdens zijn diensttijd niet altijd heeft ervaren. Met de wandeltocht willen de veteranen activiteiten voor gewonde kameraden ondersteunen én ze stimuleren om van de bank af te komen.
Door: Linde van Deth S
pannend is het wel, de tocht die Barry van den Boogaard (44) gaat ondernemen. Voor iemand met PTSS is het niet
vanzelfsprekend om het vliegtuig te pakken en een reis te maken. “Maar ik heb mijn maatje bij me”, zegt hij en hij knikt naar Nelis die aan zijn voeten ligt. “En de anderen ook. De honden mogen ook allemaal bovenin het vliegtuig. Maar goed, het zal niet makkelijk worden.” Ook zijn vrouw Monique vindt het span- nend: “Maar ik sta er wel achter. Het gaat hem sterker maken. Dat je het gevoel hebt dat je wat vrijer wordt en niet alleen maar thuiszit. Dat je weer wat onderneemt. Voor mij is het wel loslaten: ik heb vier jaar gezorgd en nu moet ik loslaten.”
Kameraadschap De initiatiefnemer van de tocht heeft hem in 2010 ook gelopen (zie Checkpoint 6-2010). Hij heeft een hulphond en wilde de tocht heel graag overdoen met andere vetera- nen en hun honden. “Dat is ook wat mij aansprak”, vertelt Van den Boo- gaard. “Ik houd van wandelen, dus toen ik hoorde van die mogelijkheid, dacht ik: dat is iets wat ik wil. En er loopt iemand mee die ik heb leren kennen in Centrum ’45. Hij heeft mij over de streep getrokken.” De lucht- machtveteraan traint nu twee à drie keer per week en loopt samen met de groep, van wie de meesten elkaar daarvoor niet kenden, oefentochten door Nederland. “We hebben een WhatsAppgroep waarin we dage-
lijks contact hebben en elkaar steu- nen. We kunnen ook volgen hoeveel iedereen loopt.” In die groep vindt hij de kameraad- schap waarnaar hij op zoek was. “We begrijpen elkaar. Het praat zo makkelijk. Het is alsof we elkaar door en door kennen. We hebben aan één woord, één blik genoeg. Dat is zo speciaal. Het voelt alsof we broers zijn van elkaar. We gaan elkaar er ook doorheen helpen in Schotland, ondanks de moeilijke momenten die er waarschijnlijk zijn. We moeten met z’n allen de eind- streep halen.”
De wandelgroep tijdens een oefentocht. Foto: privécollectie Barry van den Boogaard 38 juni 2016
Afghanistan Die voor Defensie kenmerkende kameraadschap die hij nu ervaart, voelde hij, met uitzondering van het contact met zijn meest directe col- lega’s, wat minder tijdens zijn uit- zending naar Afghanistan. Hij werd als technicus van 900 Squadron in de periode mei tot september 2011 uitgezonden naar Kandahar. In het begin was het rustig tijdens de onderhoudswerkzaamheden van het vliegend materieel. Later volgde een aantal incidenten waarvan hij naderhand veel last had. De eerste ingrijpende gebeurtenis was de rampceremonie voor een Amerikaanse militair die door zelf- doding om het leven kwam. “Ik ben
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65