search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
19


Hoofdstad Beiroet is zwaar gebombardeerd tijdens de burgergoorlog,maar is inmiddels grotendeels gerestaureerd.


raakte een mijn. De koe, de boer en zijn vrouw werden uiteengereten. Maar de baby werd gelanceerd en belandde met zijn dode moeder op de akker ernaast. Ook die lag vol met mijnen. Drie dagen duurde het voordat we daar waren, zoveel mijnen lagen er in de weg. De baby bleef uit de borst van de moeder drinken en haalde het op die manier.’


Donaties Aki Ra besloot zijn leven lang mijnen te gaan ruimen. Inmiddels bestaat zijn organisatie uit bijna veertig mensen die fulltime mijnen ruimen en niet-ontplof- te bommen onschadelijk maken. Het is een organisatie die vooral draait op donaties. ‘We hebben ongeveer 15.000 dollar per maand nodig. Veteranen kun- nen bijdragen door geld over te maken, maar ook door erover met anderen te praten. Er zijn ongeveer tachtig landen die met hetzelfde probleem te maken hebben. Dit probleem wordt niet opge- lost door overheden, maar door mensen die besluiten om er wat aan te doen.’


Izzat Nassour uit Libanon


i Bezoek aan Aki Ra


Veteranen die Aki Ra willen bezoeken, kunnen mailen naar bill@wmorse.com. Binnenkort hopen ze te starten met een speciaal programma voor vetera- nen, bestaande uit een bezoek aan het Landmijnmuseum en een mijnenveld.


Veel Libanonveteranen die gelegerd waren in Haris hebben weleens een souvenir of een broodje bij hem ge- kocht. De nu 49-jarige Izzat Nassour, beter bekend als ‘Speedy’ wist als jonge tiener goed in te spelen op de vraag van de Nederlandse militairen. Met wee- moed denk hij terug aan die tijd. ‘Toen de Nederlandse soldaten in Haris verbleven, was ons dorp met leven en plezier. Ze zijn volgens mij wel in elk huis geweest en maakten


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112  |  Page 113  |  Page 114  |  Page 115  |  Page 116  |  Page 117  |  Page 118  |  Page 119  |  Page 120  |  Page 121  |  Page 122  |  Page 123  |  Page 124