search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
33


NAAM Dick Lockhorst


MISSIE Deny Flight Bosnië


RANG Eerste luitenant, Klu


Dick Lockhorst


nog nooit een dode gezien


Hij had G


eroezemoes in de volle zaal, gemid- delde leeftijd ruim boven de 50. Aan een ronde statafel ver naast de rijen stoelen die allemaal bezet


zijn, staat een forsgebouwde man, ik schat zo eind 30, in z’n eentje. Omdat ik alleen ben en voor het eerst op een veteranenbijeenkomst, ga ik bij hem staan. We wisselen de gebrui- kelijke groet en wat persoonlijke gegevens uit en raken aan de praat. Hij was naar Bosnië uitgezonden. ‘Ik was chauffeur en moest landmachtofficieren naar plaatsen rijden waar massagraven ontdekt waren. Tijdens de eerste rit stopten we langs een bosrand op een land- weggetje en voordat ik samen met hem door de bosjes naar een locatie liep, gaf hij mij een klein doosje met zalf. Daar moest ik wat van op m’n bovenlip smeren. Het was m’n eerste rit, ik had nog nooit een dode van dichtbij gezien en was dus volkomen onvoorbereid op wat ik te zien zou krijgen. Een paar mannen waren bezig met graven bij een grote kuil, half-


vergane lichamen waren zichtbaar. De officier liep naar een van de mannen en maakte een praatje terwijl ik rondkeek. Een gedeelte was nog niet opengelegd en ik zag een half vergaan kinderhandje uit de grond steken. Na het overleg weer naar ons kamp.’


‘Na verloop van tijd krijg ik de opdracht om regelmatig mensen te vervoeren langs een vaste route en tijdens een van die ritten zie ik onderweg een paar jongetjes een balletje trappen. Een paar stukken rafelige kleding met brede tape tot een prop gevormd, ze zijn op blote voeten. Na verloop van tijd zwaaien we naar elkaar, stop ik soms en geef zo nu en dan wat lekkers. Maar dan krijg ik opeens een idee en koop in de stad een mooie leren voetbal. Die geef ik bij de volgende ontmoeting en natuurlijk gaan ze helemaal uit hun dak! Tevreden rij ik weg, in die hopeloze omgeving vol granaattrechters en vernielde huizen weer


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112  |  Page 113  |  Page 114  |  Page 115  |  Page 116  |  Page 117  |  Page 118  |  Page 119  |  Page 120  |  Page 121  |  Page 122  |  Page 123  |  Page 124