search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
willen ontkomen, zal de beroepsgroep zich transpa- rant moeten opstellen. Ze zal ervoor moeten zorgen dat zorgverzekeraars over voldoende informatie be- schikken om te kunnen beoordelen of er goed wordt gehandeld. Een systeem van peer reviews, oftewel collegiale toetsing, waarvan de informatie met ver- zekeraars wordt gedeeld, is een goed voorbeeld van hoe dat zou kunnen. Als de beroepsgroep ervoor kiest die openheid niet te bieden, dan zullen de ver- zekeraars er zelf voor zorgen dat ze de benodigde informatie krijgen. Reken er in dat geval op dat ze alleen maar steeds stringentere regels gaan opstel- len. Het mooiste zou natuurlijk zijn wanneer tand- artsen en verzekeraars elkaar weten te vinden: de verzekeraar organiseert een eff ectieve peer review, trekt daar een bedrag voor uit en in ruil daarvoor houden tandartsen elkaar scherp. Dus als de be- roepsgroep het anders wil: laat collega’s meekijken en beoordelen, en deel de resultaten met zorgverze- keraars opdat die kunnen beoordelen of er zorgvul- dig en doelmatig wordt gewerkt. Want je zult ver- antwoording aan die verzekeraar moeten afl eggen, linksom of rechtsom.


3 Over twaalf jaar zijn


is uiteindelijk, op de lange termijn, ook in het belang van de goed werkende tandarts. Ook die is erbij ge- baat dat een collega die het systeem naar zijn hand wil zeten, misschien teveel doet en het niet zo nauw neemt met de regels, wordt teruggefl oten. Alleen dan blijft de tandheelkundige zorg voor iedereen verzekerbaar en betaalbaar, zodat mensen de tand- arts blijven bezoeken.”


2 Of de regeldruk van


zorgverzekeraars in 2030 is afgenomen, hangt van de tandarts zelf af


“Om hun controlerende rol te kunnen blijven uit- voeren, stellen zorgverzekeraars regels op. Het zijn vooral generieke regels, die op individueel niveau soms niet goed uitpakken. Hoe verder zorgverze- keraars op afstand staan, hoe meer bureaucratie tandartsen over zich heen krijgen. Als ze daaraan


de zorgkosten nog niet beteugeld


“De zorgvraag zal toenemen naarmate er meer ou- deren komen. Dat betekent meer langdurige en meer curatieve zorgkosten, gewoon omdat er meer mensen zijn die langer leven. Zelfs al leven we met zijn allen langer gezond, dan betekent meer oude- ren meer zorgkosten. En er zijn de voortgaande technologische ontwikkelingen die de zorg duur- der maken, zoals nieuwe medicijnen. Om de zorg- kosten te beteugelen zet de overheid in op zinnige zorg en gaat ze verspilling en onnodige praktijkva- riatie tegen. Ook maakt ze afspraken met het veld en verzekeraars over beperking van de groei en het bevorderen van effi ciëntie en doelmatigheid en faci- liteert ze nieuwe bekostigingsmethoden. Een daar- van is shared savings; verzekeraars maken afspra- ken over het aantal behandelingen, houd je je daar als ziekenhuis of behandelaar aan dan krijg je een deel van de bespaarde kosten. Zo realiseer je dat er minder wordt gedaan, mits dat natuurlijk kan en verantwoord is.”


51 NT


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64