search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Afscheid


Tekst: Marjan Enzlin


Op vrijdag 16 maart 2012 overleed op 32-jarige leeftijd Quirine Teunissen, arts en promovendus bij de afdeling Metabole Ziekten van het AMC in Amsterdam. Zij was een deskundig en betrokken arts, maar bovenal een verbindende persoonlijkheid die de kunst verstond, ondanks zeer sombere vooruitzichten, van het leven te blijven genieten.


Quirine Teunissen 1980 - 2012


“Wij hoefden haar niet te troosten, zij troostte ons”, vertelt prof. dr. Frits Wijburg over Quirine Teunissen, die ruim twee jaar deel uitmaakte van zijn onderzoeksteam. “Een zeer bijzondere persoonlijkheid. Als je op je 29ste deze diagnose krijgt en dan de kunst verstaat om zo betrokken te blijven bij anderen en elke dag te plukken, heb je een on- gekende gave. Sommige mensen raken je bij de eerste ontmoeting al forever en zo’n mens was Quirine. Nog voor ze ziek werd, was dat al duidelijk. We waren ontzettend blij met haar en wisten tijdens het eerste sollicitatiegesprek al dat het een prima vrouw was om in ons onderzoeksteam op te nemen.” Na haar studie geneeskunde was


Quirine Teunissen eerst werkzaam als anios kindergeneeskunde in Tergooi- ziekenhuizen, locatie Blaricum. Met het doel te promoveren en zich te speciali- seren tot kinderarts meldde zij zich op een bepaald moment zelf bij het Aca- demisch Medisch Centrum (AMC) in Amsterdam. Professor Wijburg


Overleden


C. Bakker, Heerenveen, apotheekhoudend huisarts F. de Boer, De Veenhoop, arts P.H.N.M. Dols, Halfweg, huisarts C.A. van Faassen, Prinsenbeek, logopedist J.P.R. Ferwerda, Harlingen, arts J.E.G.J. Hartgers, Den Ham, dierenarts S.W. Hogerzeil-van Mourik,


098 mei 2012 ArtsenAuto


Wassenaar, tandarts F.L. de Hoogh, Delft, orthopedagoog M.H.W. Jacobs-van Bree, Breda, huisarts H.L. Meessen, Ulestraten, apotheekhoudend huisarts A.F.C. Overing, Overveen, zenuwarts A.Th.M. Peters, Didam, huisarts V. Petkovic, Vlaardingen, arts W.J. Pouwels, Kloosterhaar,


dierenarts gemengde praktijk V.H. Rutgers, Heerlen, longarts D. Schurer, Doetinchem, arts H.A. Sie-Mulder, Naarden, verloskundige Q.G.A. Teunissen, Utrecht, arts-onderzoeker J.P.J. Verberne, Den Haag, huisarts J.P. Verhoef, Diemen, fysiotherapeut


T.A.M. Verschueren, Heerlen, radioloog P.A.G. Vriend, Koog aan de Zaan, arts J.B. Vuurmans, Amsterdam, neuroloog J.D. Wackwitz, Vledder, radioloog J. Wechgelaer, Groningen, dierenarts A. Weltevreden, Enschede, fysiotherapeut F.Ch.W.E. van Zuylen, Oisterwijk, röntgendiagnost


was, zoals gezegd, direct onder de indruk. Niet ten onrechte; Quirine, die al bewezen had een deskundig arts te zijn, ontpopte zich tot een uitstekend onderzoeker met grote betrokkenheid bij haar patiëntjes, allen kinderen met een zeldzame aangeboren erfelijke stofwis- selingsziekte.


‘Sommige mensen raken je forever: zij was zo’n mens’


“Toen Quirine bij ons kwam wer-


ken, was zij nog niet ziek”, zegt Wij- burg. “Maar later kreeg zij klachten, die afkomstig bleken van longkanker. Nooit een sigaret aangeraakt en toch longkanker. De prognose was direct al slecht, de vooruitzichten somber. Onbe- grijpelijk. Dokters weten allemaal dat er geen reden of redelijkheid bestaat


als het om dit soort vreselijke ziekten gaat en toch begrijp je er niets van als zoiets je collega overkomt. Quirine leek het wel te begrijpen. Zij verstond de kunst om te leven vanuit het pluk- de-dag-principe. Een principe dat wij allemaal voor ogen zouden moeten hebben, maar voortdurend vergeten. Zij heeft ons geleerd dat genieten mogelijk is, zelfs als het leven beperkter wordt in ruimte en tijd. En dus heeft ze tot ieders verbazing nog een hele tijd gewerkt. Onderhield ze contacten met patiëntjes en was ze voor ons een ver- bindende factor. Zeker een jaar bleef ze nog intensief betrokken bij het onderzoek en bij ons team. Daarna werd het langzaamaan minder omdat ze steeds meer tijd nodig had om te herstellen van de behandelingen. Wij – haar patiënten, collega’s, vrien-


den en familie – hebben met haar een fantastische jonge vrouw verloren, vol enthousiasme voor het leven. Ze was pas 32, maar ze heeft ons een aantal zeer belangrijke dingen geleerd.”


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100