Het dilemma
Een tandarts voelt zich bedreigd door een van zijn patiënten, die naar nu blijkt ook nog een psychiatrisch verleden heeft. De tand- arts vraagt zich af wat hij moet doen nu de patiënt weer een afspraak heeft gemaakt.
Medisch filosoof/ethicus Arko Oderwald is verbonden aan het VUmc Amsterdam. Hij schrijft deze beschou- wing afwisselend met Lieke van der Scheer, filosoof/ethicus.
De patiënt is een 52-jarige alleenstaande man die al jaren tot het patiëntenbestand van de tandarts behoort. Problemen waren er nooit, totdat hij sinds een halfjaar met enige regelmaat op de stoep staat wegens een terug- kerende ontsteking. Al die keren was hij erg onrustig en behoorlijk agressief. De tandarts heeft om die reden de patiënt een aantal malen gebeld, maar kreeg nooit contact. De laatste keer – een maand geleden – leek de patiënt
in eerste instantie rustig. Maar dat veranderde halver- wege de behandeling. Hij probeerde de tandarts zelfs van zich af te slaan. De voor de hand liggende metho- den, zoals praten, aanbieden van extra pijnstilling en uitgebreide voorlichting, hielpen ook nu niet om hem rustig te krijgen. Zo goed en zo kwaad als het ging, gaf de tandarts de meest noodzakelijke zorg. Bij het vertrekken bedreigde de patiënt hem ook nog verbaal. “Ik weet waar je woont”, beet hij hem toe. Ook nu weer heeft de tandarts – toen de grootste schrik voorbij was – telefonisch contact gezocht met de patiënt. En weer tevergeefs. Twee weken later meldde zich iemand bij de tandarts
die vertelde de persoonlijk begeleider van de patiënt te zijn. De begeleider kwam vertellen dat de patiënt sinds kort weer onder psychiatrische behandeling is. De tand- arts was verbaasd, want over een psychiatrisch verleden – en mogelijke medicatie – heeft de patiënt nooit met enig woord gerept. En nu heeft de patiënt weer een afspraak gemaakt. De
tandarts ziet er als een berg tegenop. Hij vindt dat de patiënt onder begeleiding moet komen, maar dat blijkt niet mogelijk. Hij vraagt zich af wat hij moet doen wan- neer de patiënt weer doorslaat. Kan hij de politie bellen dat hij zich bedreigd voelt? En wat mag hij de politie dan wel en niet vertellen? Kan hij de patiënt weigeren en doorsturen naar een collega die gespecialiseerd is in patiënten met lastig gedrag? Buiten dat, wat zou hij de collega moeten vertellen?
Er zijn maar weinig situaties waar- in een behandelaar eenzijdig de behandelrelatie mag verbreken. Agressie van patiënten is zo’n situatie. In principe mag de tand- arts om die reden de afspraak afzeggen en de behandelrelatie verbreken. Hoewel dit in alge- mene zin in deze casus duidelijk is, spelen er hier wel bijzondere omstandigheden mee. Ten eerste is niet duidelijk
in hoeverre het gedrag van de patiënt voortkomt uit een psychi- atrische stoornis. Uit de beschrij- ving van de casus komt een sterke suggestie naar voren dat dit het geval is. Het is denkbaar dat het agressieve gedrag van tijdelijke aard is, omdat er eerder nooit problemen waren. Ten tweede kan niet uit de
casus worden opgemaakt hoe urgent de tandheelkundige behandeling van de patiënt is. Is die behandeling urgent, dan is de zorgplicht groter dan wanneer de behandeling ook op een ander moment kan worden gedaan. Het verstandigst lijkt het in
Wilt u een dilemma aan dit panel voorleggen? Stuur dan een mail naar:
redactie@artsenauto.nl o.v.v. dilemma. Wij nemen contact met u op.
026 mei 2012 ArtsenAuto
dit geval om de afspraak af te zeggen en met de patiënt en zijn begeleider samen een afspraak te maken om te overleggen hoe verder te gaan, gezien het agres- sieve gedrag van de patiënt. Er zijn dan twee opties: of alleen behandelen in aanwezigheid van de begeleider, of een verwijzing naar een gespecialiseerde col- lega, in ieder geval zolang als het gedrag blijft bestaan. Die collega moet natuurlijk wel de reden van
Professional Casus
Ethicus Arko Oderwald
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100
