Onder de aandacht
Opbrengst AMREF in 2011
VvAA leden en medewerkers brachten vorig jaar € 211.050,- op voor AMREF, een gezond- heidszorgorganisatie die in Afrika actief is. Het grootste deel van dat bedrag gaat naar het programma ‘Bouwen aan het Gezond- heidsnetwerk’, dat VvAA ondersteunt. De
{Oproep}
Voor verschillende rubrieken is de redactie van Arts en Auto op zoek naar lezers die het leuk of belangrijk vinden om hun verhaal te vertellen aan collega’s. Doet u mee? We horen het graag wanneer u: • een duidelijke visie heeft op een onderwerp dat de gezondheidszorg betreft en hierover een bijdrage voor de rubriek Opinie wilt schrijven; • zélf patiënt bent en nu ‘aan de andere kant’ staat, merkt wat anders zou kunnen of moeten, en uw collega-zorg- professionals een spiegel wilt voorhouden; • iets bijzonders, unieks of grappigs heeft meegemaakt met een patiënt die u nooit meer vergeet; • zit met een loondienst- kwestie waar u graag eens het licht van een deskundige over wilt laten schijnen; • worstelt of heeft geworsteld met een medisch-ethisch dilemma dat u graag eens zou willen voorleggen des- kundigen; • als gepensioneerde aller- minst achter de geraniums zit, maar juist zeer actief bent, hetzij in uw oude vakgebied hetzij door een nieuwe activi- teit of hobby.
Stuur uw reactie, o.v.v. uw naam, leeftijd, beroep en con- tactgegevens, naar oproep@
artsenauto.nl
Kerstpakkettenactie bij Arts en Auto leverde € 48.000,- op. Daarnaast fi etsten 28 leden een fl ink bedrag bij elkaar in de Kenya Clas- sic, die komend jaar een vervolg krijgt. Dat geldt ook voor de Dam tot Damloop waarvoor VvAA weer plaatsen vrij heeft. Meld u aan via
damtotdamloop@vvaa.nl. Bij beide evene- menten helpt VvAA in de voorbereiding.
Verloting boek
De redactie van Arts en Auto verloot onder lezers tien exempla- ren van Vrij man, het nieuwe boek van Nel-
leke Noordervliet dat komende maand verschijnt (zie ook pagina 73). Wilt u kans maken op een exemplaar van deze historische roman rond de 17de-eeuwse arts en jurist Menno Molenaar? Stuur dan een mailtje naar verloting@artsen-
auto.nl, o.v.v. Vrij man. Vergeet niet uw naam, VvAA lidmaatschapsnummer en adres te vermelden.
Tekenradar
Het RIVM en Wageningen University hebben onlangs de website
Tekenradar.nl gelanceerd. Hierop is voor elke plaats in Nederland een tiendaagse verwachting van het tekenactivi- teitsniveau te vinden. Ook kunnen mensen die een tekenbeet hebben opgelopen en/of een rode ringvormige huiduitslag hebben dit hier melden en zo meedoen aan een onderzoek van het RIVM. Mensen met een tekenbeet wordt gevraagd de teek naar het RIVM te sturen. Het instituut hoopt zo te weten te komen hoe vaak en onder welke omstandigheden de ziekte van Lyme ontstaat en hoe vaak dit leidt tot ernstige ziekte. De eerste onderzoeksresultaten worden eind 2013 verwacht. (Bron:
Tekenradar.nl)
VvAA fotowedstrijd 2012
Thema: Stilte Het thema voor de jaarlijkse VvAA fotowedstrijd is bekend: ‘Stilte’. Laat uw fantasie de vrije loop en bedenk een originele invalshoek. Of misschien heeft u de prijswinnende foto al gemaakt… U kunt uw foto’s uitsluitend digitaal inzenden. In de komende nummers van Arts en Auto volgt nadere informatie. Voor de algemene voor- waarden kunt u terecht op
www.artsenauto.nl.
In het kort: • Het thema is ‘Stilte’. • Maximaal 5 foto’s (zwart-wit of kleur) per inzender. • Alleen VvAA leden en hun gezinsleden kunnen meedoen (medewerkers van VvAA zijn van deelname uitgesloten).
• Iedereen kan de foto’s op de website beoordelen en er eventueel op reageren.
• De winnende foto’s worden geplaatst in Arts en Auto.
008 mei 2012 ArtsenAuto
Tekst: Paulien Spieker Beeld: De Beeldredaktie/ Guido Benschop
Uitgewerkt
Huisarts Dico Strop kon op zijn 58ste stoppenmet werken, haalde zijn busrijbewijs en zit nu af en toe als chauffeur op de touringcar. Daarnaast treedt hij op als forensisch arts in de regio Rijnmond.
Waarombent u geneeskunde gaan studeren? Vanafmijn twaalfde wist ik dat ikmedicijnen wilde doen. Het sprakme aan, je draagt iets positiefs bij. Ik ben huisarts geworden omdat ik een generalist ben, geen superspecialist. Nam huisartsenopleidingmoest ik in militaire dienst en daarna kon ikmetm echtgenote, die ook huisarts is, een praktijk overnemen. Gezondheidspro- blemen deden ons beseffen dat het verstandig is bijtijds te stoppenmet de praktijk. En dat is gelukt.
ijn ijn
In m studententijd heb ik zes jaar lang in de zomer- vakantie bijverdiend als reisleider van busreizen naar Joegoslavië. Ik heb toen al vaak gedacht dat ik ook weleens op die andere stoel wilde zitten. Ik kende hier een rijschoolhouder en heb van hemles gehad. Het rijden op een bus van 12 tot 15meter lang is niet gemakkelijk, zeker niet op smalle dijkjes. Al snel nadat ik was ge- slaagd, kwam in contactmet een busonderneming die touringcarreizen verzorgt. Numaak ik regelmatig reisjes, meestal dagjes
uit.Maar ik ben ook al eensmet een koor naar Engeland geweest. Je komt zo in aanrakingmet mensen die gezellig uitgaan. Dat vind ik leuk.
Was rijden op de bus een jongensdroom? ijn
ik
Zag u er tegenop om met uwpraktijk te stoppen? Mijn vrouw en ik hebben altijdmet veel plezier gewerkt. We wonen zelfs nog boven de
praktijk.Maar de tijden zijn wel veranderd, ook ten goede. Vroegermoest je ’s nachts vaak je bed uit. Dat hoeft nietmeer sinds de komst van huisartsenposten en beteremedicijnen. Toch ben ik blij dat wij zijn gestopt.
Maar niet volledig gestopt?
Nee, het bloed kruiptwaar het niet gaan ka Mijn doch- ter, die recent haar artsexamen heeft gehaald, liep haar laatste stage bij Forensische Artsen Rotterdam jnmond (FARR), een particuliere onderneming. Zij vond dat ook echt iets voormij. Ik ben tot 1993 gemeentelijk lijkschou- wer geweest, dus ik had wel enige ervaring. Ik ben nu een van de twintig artsen in de regio die arrestantenzorg doen in de cellenblokken van de politiebureaus. Verder doen wij onderzoek bij zedenzaken.
n. Ri
‘Het bloed kruiptwaar het niet gaan kan’
Dico Strop (1951) groeit op in Assen. Hij begint in 1969 in Groningen de studie geneeskunde. In 1976 volgt hij de dan eenjarige opleiding huisartsgeneeskunde in Dokkum. Samen met zijn echtgenote neemt hij in 1979 een praktijk over in Hardinxveld-Giessendam. In 2010 stoppen zemet de praktijk.
ArtsenAuto mei 2012 045
Onvergetelijk
Tekst: Theo de Vries Beeld:Marcel Leuning
Er zijn van diemomenten waarop dieren- artsen creatief en inventiefmoeten zijn. Ook omdat hun patiënten niet kunnen spreken. Soms is dat zelfs een voordeel. Zeker als de dokter snode plannen smeedt. Aan het woord: oud-dierenarts Theo de Vries uit Luttenberg.
Onsterfelijk “
Oproep Iederemedisch professional heeft wel een patiënt (gehad) die hij of zij nooit vergeet. Omdat de omstandigheden bijzonder waren, het behandel- traject aangrijpend, of juist om- dat zich iets grappigs voordeed in het contact. Als u uw verhaal (desgewenst anoniem)met ons wilt delen, nodigen wij u uit contact met ons op te nemen, 030 247 40 23;
m.enzlin@artsenauto.nl.
000 mei 2012 ArtsenAuto
Dat ik afstudeerde in 1968, had het grote voor- deel dat hetwoord differentiatie binnen de diergeneeskunde nog nietwas uitgevonden.Dat betekende voormij dat zowel het verwijderen van een tumortje bij een goudhamster als het staande castreren van drie jaar oude hengsten bijmijnmooiewerk in de veterinaire praktijk behoorde.Het betekende ook dat in onze zogehe- ten plattelandspraktijk steeds vaker gezelschaps- dieren ter behandelingwerden aangeboden. Zo kwamhet dat ik soms, na het verlossen van een koe in een donkere, naar kuilvoer ruikende stal, in een smettelooswitte jas spreekuur deed voor honden en poezen. Zo ook op die dinsdagmiddag. Inloopspreek-
uur, gezellig druk, de ene na de andere patiënt. Binnen komt een net oud
dametje.Nog vief, keu- rig gepermanent zilverwit haar enmet een iets te lange jas aan. Zewordt vergezeld door –wat even later bleek – haar schoondochter.Hetwas het type pronte juffrouwmet beide benen op de
grond.Nergens bang voor; dat zag ik in één oog-
opslag.De patiëntwas een Yorkshire Terriër, zoals alle rasgenoten staalblauwvan kleur enmet het gebruikelijke rode strikje in het haar op de kop. Opmijn vraag naar de klachten vertelde de
dame dat het lieve beest steeds slomerwerd en moeite kreegmet de dagelijksewandelingetjes. Bij onderzoek bleek het 14 jaar oude teefje sterk icterische slijmvliezen van ogen enmond te heb- ben. Bij palpatie van de buik voelde ik direct een appelgrote tumor,welzeker uitgaande van de lever. Beide dames keken vragend en ook hoopvol naarmij op,maar helaasmoest ik de prognose infaust stellen en kon ik nog slechts een korte
tijdsspanne van leven
aangeven.De damewerd daarop nog kleiner, haar jas nog langer en ze zei resoluut: ‘Dan hoeft het voormij ook nietmeer.’ Ze bleek dagelijks in het verzorgingshuiswaar
zewoonde nog zelf haar hond uit te laten en als dat nietmeer nodigwas, hield ze het zelf ook voor gezien.Uit het gesprekje dat volgde, bleek datmevrouwzes jaar geleden in hetmooie ver- zorgingshuiswas
komenwonen.Huisregel van de directiewas: het is toegestaan kanariepiet, poes of hondmee te nemen,maar bij overlijden van het huisdiermag het nietworden vervangen. Vol begrip luisterde ik naar de dames.Onder- tussen keek ik recht in de ogen van de schoon-
Voor haar hoefde het dan ook nietmeer
dochter en ik voelde dat zij een solide partner in het ‘kwaad’ kon zijn.Wemaakten de afspraak omde patiënt over 14 dagenweer te zien. Schoon- dochter zou ondertussen alles op alles zetten om via de rasvereniging een nieuwe York te krijgen. En jawel hoor; op de afgesproken tijdwaren ze er,met z’n vieren. Na eenmoeilijk afscheid vertrokken de dame
en haar schoondochter.Dankbaarwisselden ze blikken van verstandhoudingmetmij uit. Het mag duidelijk zijn dat de hondmet het rode strikje veel sneller liep dan 14 dagen geleden. Maar dat viel de directeur van het verzorgings- huis niet op.
”
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100
