Reizen
W Lezerskorting
De auteur van dit verhaal boekte een juniorreis bij Djoser. Deze reisorganisa- tie biedt lezers van Arts en Auto – bij boeking van een gezinsgroepsreis uit haar programma 2016 – een exclusieve korting van € 150,- per gezin op een reis die vertrekt in 2016. De kortingscode is AAJR16. Voor meer info over Djoser juniorreizen, zie
djoserjunior.nl of bezoek een van de Djoser reisinformatiedagen die gedurende het jaar op verschillende plaatsen in Nederland en België worden gehouden.
e zijn niet het enige gezin aan boord van het KLM-toestel dat deze zondag in juli naar Jakarta vliegt. Hoewel de reisleidster onze groep pas zal
opwachten in de aankomsthal van de Indone- sische luchthaven, monsteren we tijdens het boarden op Schiphol alvast onze medepassa- giers. Zou die familie soms ook? En die? Oh jee, ik hoop niet dat dát gezin… Want, eerlijk is eer- lijk: als je altijd met zijn drietjes op vakantie gaat, is het een beetje een gok om een (eerste) verre rondreis te maken in het gezelschap van andere ouders en hun pubers. Stel dat het niet klikt tussen de jongeren? Of wél tussen de jeugd, maar niet tussen de ouders?
Schoolreisjessfeer In de aankomsthal van luchthaven Soekarno- Hatta zien we al snel een bord met daarop de naam van onze reisorganisatie. Bij het bord staat onze jonge reisleidster Petri die – zo leren we later – in het dagelijks leven in Nederland leerkracht op een basisschool is. Van alle kan- ten komen er gezinnen aan en al gauw staat iedereen enthousiast handen te schudden. Tijdens de rit door het hectische verkeer van miljoenenstad Jakarta naar ons eerste hotel, vlak bij het oude Batavia, heerst onder jong én oud al snel een soort schoolreisjessfeer. Wat het kroost betreft kan de reis sowieso al niet meer kapot. Onze bus (waarmee we de ko- mende veertien dagen over Java reizen) heeft namelijk – jippie! – wifi . In de dagen die volgen, beseffen we dat we
het niet beter hadden kunnen treffen met onze reisgenoten. Vergelijkingsmateriaal hebben we niet, dus misschien hebben we gewoon geluk. Waar ik vooral van onder de indruk ben, is de moeite die de andere jonge- ren doen om onze dochter erbij te betrekken. Met als resultaat dat ook zij na een paar dagen niet langer bij ons zit, maar de andere pubers opzoekt. Net zomin als er bij de jeugd groepjes ont-
staan, gebeurt dat bij de ouders. Hoewel ons gezelschap zeer divers is qua zowel gezins- samenstelling als achtergrond (onze reisge- noten werken onder meer in de ICT, gezond- heidszorg, onderwijs en logistiek), hebben we onze leeftijd gemeen: we zijn allemaal rond de vijftig. Dat schept automatisch een band. Hoe- wel er geen verplichting is om samen te eten,
052 maart 2016 ArtsenAuto
doen we het vaak wel. Het ontbijt nuttigen de meesten met het eigen gezin, maar de (niet inbegrepen) lunch en het diner gebruiken we geregeld samen, met ouders en pubers ieder aan een eigen grote tafel. Hoewel er genoeg gelegenheid is zelf op
ontdekking uit te gaan, wordt er door deze en gene bij het ontbijt – als blijkt dat men op een vrije dag dezelfde plannen heeft – vaak spontaan iets afgesproken. Daarnaast zijn er gezamenlijke excursies. Zo neemt reisleidster Petri ons mee naar een middelbare school in Yogyakarta (waar Indonesische leeftijdgeno- ten met onze pubers hun Engels oefenen en menig meisje giechelend op de foto wil met die Hollandse reuzen), maken we een prachtige fi etstocht tussen de fotogenieke rijstvelden van het Balinese plaatsje Ubud en zien we dat Indonesië ook onder water zeer de moeite waard is tijdens een snorkeltrip. Als een paar deelnemers erachter komen dat de fi etsgids in Ubud ook een fantasische kok is, regelt onze reisleidster voor wie dat leuk vindt een Indo- nesische kookcursus.
Aandacht vasthouden ’s Avonds aan tafel is er altijd wel gespreks- stof te vinden. Al was het maar omdat we overdag zo veel moois zien op de overigens totaal verschillende eilanden. En zo veel spannende dingen doen, want een reis met pubers moet om de aandacht van de jeugd vast te houden natuurlijk wel opwindend zijn. Het programma omvat – naast bezoeken aan beroemde hoogtepunten als de Borobudur en Prambanan-tempel – met regelmaat adrena- lineverhogende activiteiten, zoals een jungle- trekking met als hoogtepunt (voor de kinderen dan, menig ouder ervaart dit onderdeel als ‘tamelijk heftig’) een duik vanaf een rots een waterval in en een jeepexcursie naar de spec- taculaire Bromovulkaan (met alle kinderen boven op de daken van de jeeps). Ondanks de soms lange reisdagen (er zitten
pittige tussen, met als ‘beloning’ meestal een hotel met zwembad) hebben de meeste jongens en meiden ’s avonds genoeg energie om nog even met z’n allen rond het zwembad te chil- len of te gamen. Na drie weken gaan we als goede vrienden uit elkaar, het onvermijdelijke woord ‘reünie’ valt. Die moet nog komen. Via de mail hoor ik wel dat diverse gezinnen al een volgende juniorreis hebben geboekt. En ik moet bekennen: ook bij ons drieën begint het te kriebelen. <
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100
