Werken
Het werk achterna
De arbeidsmarkt, waar vaste aanstellingen voor specialis- ten schaars zijn, noopt jonge klaren tot verhuizen. In veel gevallen verkassen zij met – of tijdelijk zonder – partner en kinderen meer dan eens in een paar jaar tijd. Dat vraagt offers van het gezin.
I
n 2013 en 2014 hield beroeps- vereniging De Jonge Specialist (DJS) een enquête onder aiossen en jonge klaren om de (verbor- gen) werkloosheid in kaart te brengen. Er was sprake van aanhoudende werkloosheid in
die periode. Ook bleek er nauwelijks doorstroming naar vaste banen: in 2014 had 44 procent van de jonge klaren een tijdelijke baan. Slechts 22 procent van die groep gaf aan uitzicht te hebben op een vaste aanstelling. De uitstroom naar het buitenland was tussen 2013 en 2014 vervijfvoudigd. Het afgelopen jaar heeft DJS geen
enquête gehouden, maar bestuurslid Marjolein Kremers durft wel te stellen dat de arbeidsmarkt ten opzichte van 2014 niet is verbeterd. “Van radiologie en kindergeneeskunde weten we dat de situatie is verslechterd en bij veel andere specialismen heerst datzelfde gevoel. De vacatures die er zijn, zijn nagenoeg allemaal van tijdelijke aard, variërend van drie maanden tot een jaar. Er is wei- nig ruimte om mensen aan te nemen en bestaande maatschappen nemen minder
020 maart 2016 ArtsenAuto
risico’s voor het geval resultaten tegen- vallen.” Consequentie is dat veel jonge klaren van tijdelijke baan naar tijdelijke baan hoppen. Dat betekent voortdurend verhuizen, vaak met een partner en jonge kinderen, want een gezin stich- ten de meeste specialisten tijdens hun opleiding al. Zo ook Erna Blommers (38), moeder
van drie en net als haar partner anes- thesioloog. Hun zoon Feie Gijs kregen zij tijdens hun opleiding aan het Erasmus MC. “Mijn man ging na zijn opleiding in eerste instantie voor een chefplek naar Nieuwegein”, blikt Blommers terug. “Ik bleef nog een jaar als staf in Rotterdam, waar we ook woonden. We wisten dat ik daar niet als anesthesioloog zou blijven werken, maar waar wel, dat was de vraag.” Daardoor liep het koppel tegen een praktisch probleem aan: de ellenlan- ge wachtlijsten voor scholen en opvang in de Randstad. “Misschien een beetje burgerlijk”, zegt Blommers, “maar dat maakte me onrustig. Waar moesten we Feie Gijs, tweeënhalf jaar oud, inschrij- ven? Ik heb hem toen maar op een school in Zeist aangemeld.”
Van die wachtlijst kon zijn naam gauw weer worden geschrapt. Het gezin verhuisde met zoon en dochter van zes weken uiteindelijk naar Utrecht. “Mid- den van het land”, verklaart Blommers die keuze. “Ik had nog geen baan, maar vandaaruit kon ik alle kanten op.” Feie Gijs had moeite met de verhuizing. “Een periode lang kwam hij elke avond zijn bed uit. In het begin brachten we hem nog naar de crèche in Rotterdam. Dat was bekend terrein. In Utrecht waren overigens ook weinig opvangmogelijk- heden.” Zoonlief was goed en wel gewend toen Blommers anderhalf jaar na die verhuizing een vaste aanstelling in Tergooi in Hilversum kreeg. “Mijn man en ik vonden dat een van ons dicht bij het ziekenhuis moest wonen. De keus viel op Hilversum. Voor Peter is Nieuwe- gein met files 40 minuten rijden. Tijdens weekenddiensten slaapt hij daar. Na die verhuizing was Feie Gijs weer behoorlijk van slag. Maar sinds we hier gesetteld zijn, gaat het heel goed met hem.”
Kleinste ziekenhuis De anesthesioloog noemt die verhui- zingen “een noodzakelijk iets om een stabiele situatie te creëren.” Chirurg Martijn Möllers (38) staat er net zo in. Hij verhuisde in 2011 met zijn gezin van Leiden naar Friesland. “Ik had de voorkeur voor een ziekenhuis in de Randstad”, zegt hij, “maar de plekken waren daar destijds al dun bezaaid. Een vaste betrekking zat er zeker niet in, dus ben ik me buiten de Randstad gaan
<
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100
