Interview
logisch onderzoek aan de University of Science and Technology in Hefei. “Ik kwam erachter dat leren meer mijn ding is”, zegt hij. “Bij onderzoek moet je zo veel praktische handelingen uitvoeren voordat je data hebt. Kennis kun je met- een tot je nemen.” Des te opmerkelijker dat Terlou, nadat
hij in 2013 cum laude afstudeerde, een AMC Graduate School scholarship won voor een onderzoeksplan. “Dat ging over leukemiën. Complexe bloedziekten vind ik heel interessant.” Met de gewonnen beurs startte hij zijn promotieonderzoek, maar een succes werd het niet. “Ik voelde me opgesloten, ik werd er niet gelukkig van. Tijdens mijn co-schappen was ik ervan overtuigd dat ik hematoloog zou worden. Maar tijdens het onderzoek sloeg de twijfel toe. Het vooruitzicht – promotieonderzoek, specialiseren en dan als specialist aan de slag – benauwde me.” En net op dat moment meldde productiemaatschappij De Haaien zich. De producent zocht een presentator voor een VPRO-documentaire over China. Dick Swaab had Terlou aanbevolen. “Toen wist ik het helemaal niet meer.” Toen hij na de screentests te horen
kreeg dat hij de reisserie mocht gaan maken, hakte Terlou de knoop door en staakte zijn onderzoek. “Dat voelde als falen”, bekent hij. “Ik leek een belofte. Professor Rien van Oers had mij zijn vertrouwen gegeven en nu stelde ik hem teleur. Dat hij me na het zien van de documentaire berichtte dat ik de juiste keuze heb gemaakt, waardeer ik enorm. Al weet ik niet of het dé juiste keuze was, het was een keuze.”
Weddenschap Een succesvolle keuze, dat wel. De serie wordt buitengewoon goed bekeken en ontvangen. “Vooraf hadden we bij de VPRO een weddenschap afgesloten. Iemand zette in op 350.000 kijkers. De producent blufte: 500.000. De eerste aflevering keken er meer dan een mil- joen mensen.” De serie voert Terlou langs de Yangtze. Elke aflevering brengt hij de extreme
034 maart 2016 ArtsenAuto
gebruikt, gebruiken ze in China al meer dan 2000 jaar. En ik heb een Neder- landse onderzoekster geholpen met de vertaling bij haar onderzoek naar de werking van roderijstextract. Dat wordt in China gebruikt bij bestrijding van hart- en vaatziekten. Ze toonde aan dat het werkelijk spiegels verlaagt die een risico vormen bij dit soort ziekten. Ik denk dat dat de manier is: niet bij voor- baat zeggen dat iets niet werkt, maar het toetsen.”
‘Specialist zijn
betekent keihard werken, dat kun je niet half doen’
verschillen tussen China en het Westen in beeld; verschillen die er op vele vlak- ken en zeker ook op medisch gebied zijn. Terlou: “De Chinezen zeggen: moderne geneeskunde gebruiken we bij acute zorg. Bij chronische problemen gebrui- ken we traditionele geneeswijzen. Ik interpreteer dat anders: als het ernstig is, kiezen ze voor de beste methode.” Terlou is sceptisch als het gaat om
alternatieve geneeskunst. “De dosering medicatie is altijd nattevingerwerk. Je weet immers niet of en hoeveel werk- zame stoffen er in een kruid of plant zitten.” Er hangt een ‘maar’ in de lucht, en die komt er. “Artemisinine, een mid- del dat wereldwijd tegen malaria wordt
‘Bij twijfel niet doen’ Wanneer Terlou het over geneeskunde heeft, vertelt hij even bevlogen als wan- neer het over reizen of fotograferen gaat. De kans dat hij nog specialist wordt, is op dit moment echter kleiner dan ooit. “Ik heb laatst met Paul Beek (de produ- cent, red.) een fles whisky naar Dick Swaab gebracht om hem te bedanken. Hij vroeg of ik nog weer de geneeskunde in ging. Ik zei: ik weet het niet. Hij: bij twijfel niet doen.” En Terlou sr., wat advi- seert hij zijn zoon? “Mijn vader zei jaren geleden al: jij gaat later documentaires maken of films regisseren.” Toch wil Terlou jr. de geneeskunde
nog niet definitief vaarwel zeggen. “Fotografie is mijn grootste passie. Zo’n reisserie maken is een feest. Maar ik mis de kliniek ook, de klinische vraagstuk- ken. Eigenlijk wil ik niet kiezen, maar ik word er min of meer toe gedwongen. Specialist zijn betekent keihard werken, dat kun je niet half doen. Ik vrees alleen dat een bestaan als arts te eentonig voor me zal zijn. Ik hecht veel waarde aan mijn vrijheid.” Hij pauzeert, denkt na en zegt dan: “Misschien verandert dat nog. Misschien heb ik nog steeds moeite om volwassen te worden.” Maar misschien kan hij die vrijheid
behouden en toch iets met geneeskunde doen: zijn passies combineren. “Daar heb ik wel ideeën over”, zegt Terlou. “Ik zou bijvoorbeeld mensen met leukemie willen volgen. Een documentaire maken over hoe verschillende culturen met ziekten omgaan en hoe ze geneeskunde bedrijven, dat is wel een droom.”
<
<
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100
