search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Interview


‘Bij ons bezoekt de dokter de patiënt. Waar mogelijk komt de zorg naar het kind toe’


dokter voor een bepaald type of subtype kanker zit niet op zeven plekken tegelijk. We kwamen tot de conclusie dat het in het belang van de patiënt is om alle kennis, zorg en research op één plek onder te brengen.”


Curriculum vitae Max van Noesel (1962) geboren in Eindhoven


1982-1990 geneeskunde, Universiteit Utrecht 1990-1992 medische biologie (cum laude), Universiteit van Amsterdam, afstudeerstage immunologie, Stanford Uni- versity, VS 1992-1997 opleiding tot kin- derarts, Erasmus MC-Sophia 1997-1999 KWF-fellowship kinderoncologie, The Johns Hopkins Cancer, VS en AMC, Amsterdam 1999-2014 kinderoncoloog Erasmus MC-Sophia 2005 doctor in de genees- kunde, Universiteit van Amsterdam 2014-heden medisch hoofd Prinses Máxima Centrum, Utrecht


014 maart 2016 ArtsenAuto


Reistijden van ondergeschikt belang Het plan voor één kinderoncologisch centrum in Nederland had wel een aantal consequenties. Zo zouden ouders en kinderen verder moeten reizen. “Dat hebben we aan de VOKK (Vereniging Ouders, Kinderen, Kanker, red.) voorgelegd”, zegt Van Noesel. “De vereniging pleitte al langer voor centralisatie. Ouders willen het beste voor hun kind. Reistijden zijn van ondergeschikt belang.” Voor de kinderoncologen gold hetzelfde; ook zij zouden verder moeten reizen of zelfs moeten verhuizen. “Ik kan in de regio Rotterdam blijven wonen, maar voor oncologen uit Groningen betekent centralisatie in Utrecht inderdaad een verhuizing. Toch heb ik geen bezwaren gehoord, van geen van de 45 tot 50 kinderoncologen die er in Nederland zijn.” Het UMC Utrecht bood aan een start te maken


met de centralisatie binnen de muren van het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Na jaren van voorbereiding opende het Prinses Máxima Centrum in oktober 2014 op de eerste verdieping van het WKZ de deuren. Deze eerste centralisatie is een afdeling voor kinderen uit heel Nederland met (verdenking van) een solide tumor in de buik of borst. Kinderen uit de regio Utrecht met andere vormen van kanker zijn van het WKZ overgedragen aan het PMC. De geplande start was in 2013. Deze liep echter


anderhalf jaar vertraging op. Van Noesel: “Dat had te maken met financiële, kwalitatieve en politieke issues. Voor de instituties was het lastig om de zorg over te dragen. Voor ons was het lastig om een startmoment te bepalen. De laatste decennia zijn alle nieuwe ziekenhuizen ontstaan uit fusies en afsplitsingen. Het Prinses Máxima Centrum is een compleet nieuw ziekenhuis, met een eigen signatuur, een eigen manier van wer- ken. En het gaat om ernstig zieke patiënten, we zijn daarom heel zorgvuldig te werk gegaan.” Die eigen manier van werken omschrijft Van Noesel als ‘innovatief en patiëntvriendelijk’. “Ik


pretendeer niet dat we het perfect doen”, voegt hij daaraan toe, “maar we maken wel stappen in korte tijd.” Hij komt met een voorbeeld. “We willen niet dat ouders met hun kinderen van balie naar balie sjouwen en overal moeten ver- tellen waar ze voor komen. Alles wordt rondom één balie georganiseerd. Daar zit iemand die ze kennen, die ze niets hoeven uit te leggen.” Ander voorbeeld: “In de meeste ziekenhui-


zen komt de patiënt bij de dokter, die achter een bureau zit te wachten. Bij ons bezoekt de dokter de patiënt. Waar mogelijk komt de zorg naar het kind toe.” Ouders en kinderen hoeven ook niet voor elke behandeling naar Utrecht te reizen. Van Noesel: “Wij doen de diagnose, het behandelplan, de radiotherapie, de hoog com- plexe chemotherapie, ernstige complicaties en chirurgische ingrepen. Voor minder complexe onderdelen van de zorg kunnen kinderen naar een van de vijftien shared care-ziekenhuizen, waarmee we intensief samenwerken.” In de toekomst hoopt Van Noesel hier nog een stap in te maken. “Van zorg dicht bij huis naar zorg ín huis. E-consulten en Clinical Home Monitoring maken het mogelijk om thuis bloed te prikken en adviezen te krijgen. Zo ontlasten we ouders en kinderen.” Onderdeel van die patiëntvriendelijkheid is


ook dat ouders van patiënten worden betrokken bij de ontwikkeling van het PMC en de zorg- verlening. Van Noesel: “Als SKION (Stichting Kinderoncologie Nederland, red.) zijn we samen met VOKK eigenaar van het centrum. Sowieso leggen we dus verantwoording af aan de ouder- vereniging. Verder betrekken we de vereniging bij strategische keuzes: hoe richten we het ziekenhuis in? Hoe laten we de patiëntenstroom lopen?” Daarnaast worden ouders rechtstreeks benaderd. “We doen onderzoek, we vragen aan hen wat ze belangrijk vinden en wat beter kan. Daar komt bijvoorbeeld uit dat ze willen meedenken over belangrijke beslissingen en dat ze intensieve begeleiding bij de eerste opname heel belangrijk vinden. Met zulke uitkomsten proberen we meteen wat te doen.”


Allemaal ambitieuze professionals Van Noesel noemt de eerste fase van het Prinses Máxima Centrum geslaagd. Wel stuitte het me- disch hoofd de afgelopen anderhalf jaar op een aantal problemen. Logistiek was het soms zoeken en hij kwam erachter dat oncologen afkomstig uit verschillende windstreken niet allemaal exact dezelfde visie hebben. “Het verschil zit ’m in details”, benadrukt Van Noesel. “Maar met allemaal ambitieuze professionals is het best een


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100