Vluchtelingen
Eerste hulp bij opvang
In Heumensoord bij Nijmegen wachten bijna
2900 mensen in een tijdelijke opvanglocatie tot ze door kunnen naar een asielzoekerscentrum.
Vanuit twee huisartsenposten op het uitgestrekte tentenkamp verlenen medisch professionals
dagelijks huisartsenzorg aan deze vluchtelingen. Arts en Auto liep een ochtend mee.
I
n de wachtkamer van de noord- westelijke huisartsenpost van Heumensoord, een uit de kluiten gewassen portakabin, is het een drukte van belang. Rond een nummertjesapparaat wachten
zo’n twintig mensen tot ze aan de beurt zijn. Een enkeling oogt wat ongeduldig en drentelt heen en weer tussen de wacht- kamer en de voordeur van de huisart- senpost. In de aanpalende ruimte – niet groter dan vijf vierkante meter, geschei- den door een plexiglazen wand – roept praktijkassistente Romy Hermsen de vol- gende patiënt naar binnen. Een Syrische vrouw met volgnummer 82 in haar hand meldt zich aan het loket. “Goodmorning, do you speak English?”, vraagt Hermsen. De patiënt schudt bedeesd haar hoofd. Voor Hermsen het sein om de telefoon te pakken en contact te leggen met een tolk. In de koffiekamer van de huisartsen-
post legt huisarts Yuri Fisscher uit dat de werkwijze in een asielzoekerscentrum
026 maart 2016 ArtsenAuto
afwijkt van die in een reguliere huisart- senpraktijk. “De assistente doet de triage en bepaalt of er een afspraak nodig is bij de verpleegkundige of, in geval van ernstigere klachten, bij de huisarts.” Sommige patiënten komen niet langs de assistente, bij een fikse verkoudheid bijvoorbeeld geeft ze dan neusspray, keeltabletten of paracetamol mee.” Die eerste screening door de assistente is volgens Fisscher ingesteld omdat die heel efficiënt is. “Een groot deel van de vluchtelingen heeft weinig kennis van ziekten en de eigen gezondheid. Deze mensen komen eerder naar de dokter met iets betrekkelijk onschuldigs.” Dat er in Heumensoord zelfhulpmid-
delen worden meegegeven zonder dat mensen daarvoor hoeven betalen, komt doordat ze vaak geen eigen financiële middelen hebben en geen zakgeld krijgen. “Daarbij komt dat we het zo laagdrempe- lig mogelijk willen maken. De mensen slapen hier met zo’n honderd anderen in
een open ruimte, afgescheiden door schot- ten. Als zieken door die middelen minder gaan hoesten en snotteren, komt dat de nachtrust van anderen ten goede.”
Nadat praktijkassistente Romy Hermsen bij vertaalcentrum Concorde om een Syrisch-Arabische tolk heeft gevraagd, wordt ze in de wacht gezet. Blijkbaar is het ook daar druk. Intussen staan huisarts Marianne Schoevers en huisarts in opleiding Lydia Assman in de krappe werkruimte van de praktijkassistente. Schoevers vertelt dat ze daar vaker te vinden is. “Als ik aanwezig ben bij de triage, kan ik vaak meteen al problemen afhandelen, zodat er niet een afspraak bij de verpleegkundige of bij mij hoeft te worden gemaakt. Dat scheelt weer drukte in de spreekkamers.” Daarbij komt dat de huisarts altijd eindverantwoordelijk blijft, zegt Schoevers. Ze vindt haar werk mooi en belangrijk maar geeft toe dat het soms moeilijk is. “Als eindverantwoor-
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100
