Onder de aandacht Verzekeringsfraude {Oproep}


Voor verschillende nieuwe rubrieken is de redactie van Arts en Auto op zoek naar lezers die het leuk of belang- rijk vinden om hun verhaal te vertellen aan collega’s. Doet u mee? We horen het graag wanneer u: • een duidelijke visie heeft op een onderwerp dat de gezondheidszorg betreft en hierover een bijdrage voor de rubriek Opinie wilt schrijven; • zélf patiënt bent en nu ‘aan de andere kant’ staat, merkt wat anders zou kunnen of moeten, en uw collega-zorg- professionals een spiegel wilt voorhouden; • iets bijzonders, unieks of grappigs heeft meegemaakt met een patiënt dat u nooit meer vergeet; • zit met een loondienst- kwestie waar u graag eens het licht van een deskundige over wilt laten schijnen; • worstelt of heeft gewor- steld met een medisch- ethisch dilemma dat u graag eens zou willen voorleggen aan deskundigen.


Stuur uw reactie, o.v.v. uw naam, leeftijd, beroep en contactgegevens, naar oproep@artsenauto.nl.


Een kostbare merkzonnebril claimen terwijl de tijdens de vakantie verloren bril nog geen tientje kostte. Het is slechts een van de voorbeelden van frauduleuze claims waar menig verzekeraar jaarlijks mee wordt geconfronteerd. Indieners van een ‘onjuiste schade- melding’ realiseren zich niet dat zo’n actie een vervelend staartje kan krijgen. De verzekering kan een- zijdig door de verzekeraar worden opgezegd, maar de fraudeur kan ook op een ‘landelijke zwarte lijst’ belanden, waardoor het moeilijk wordt zich nog tegen normale premies te verzekeren. Bron: VvAA.


Jubileumcongres OSG-VvAA


Opleidingsinstituut Spoedeisende Geneeskunde VvAA viert zijn 10-jarig bestaan met het congres Onbegrensd een stap voorwaarts op vrijdag 14 sep- tember in Lunteren. Behalve hoogleraar traumatologie Loek Leenen houden pro- minente sprekers uit het werkveld lezin- gen. Speciale gast is de Britse hoogleraar spoedeisende geneeskunde David Lockey.


Voor meer informatie: www.osgcongres.nl.


Wel of geen vrije wil


Emeritus hoogleraar neuropsychologie Herman Kolk verdedigt in zijn nieuwe boek Vrije Wil is geen Illusie dat de menselijke hersenen in staat zijn tot vrije keuzen. Hiermee gaat hij in tegen de opvattingen van Dick Swaab en Victor Lamme, die het bestaan van de vrije wil in twijfel trekken. Hun theorie is vandaag de dag onder velen zeer populair. Kolk daarentegen concludeert aan de hand van onderzoek dat de mens een wezen is dat zowel automatisch en onbewust reageert, als vrijwillige en bewuste keuzes maakt.


Vrije Wil is geen Illusie. Hoe de hersenen ons vrijheid verschaffen, Herman Kolk, Uitgeverij Bert Bakker, ca. € 18,95.


Feedback van collega’s


Collega’s weten vaak goed wat elkaars sterke en minder sterke punten zijn. Door hier- over te praten, zouden ze veel van elkaar kunnen leren, maar de praktijk leert dat dat niet vaak gebeurt. VvAA heeft nu een tool die de onderlinge feedback van medewerkers stimuleert en indirect de prestaties van praktijken en zorgorganisaties verbetert. Via een vragenlijst geeft een werknemer anoniem feedback over collega’s. Naast standaard- vragen bevat de feedbacktool ook specifi eke vragen over het functioneren en samen- werken in de zorg. Iedere respondent krijgt een eigen uitgebreid feedbackrapport. Indien gewenst biedt VvAA aanvullende begeleiding of ondersteuning in het bespreken van de rapportage. Meer informatie en een voorbeeldrapportage op www.vvaa.nl/feedback.


008 april 2012 ArtsenAuto


Opinie


Goed nieuws!


Wat voor de één goed nieuws is, is voor een ander slecht nieuws. Neembijvoorbeeld een epidemie. Voor demedia is dat goed nieuws: het trekt publiek.Maar je zultmaar net die epidemische ziekte hebben, zoals bij de Spaanse griep in 1918. Een tijd zonder antibiotica. Als je dan griep had én daarbij een longontsteking kreeg, had je statistisch een kans van ongeveer 40 procent dat je daar aan overleed! Hoewel –


federale gegevens blijkt dat in ongeveer 100 ziekenhuizen in de Verenigde Staten de kans op overlijden 4 tot 6 procent was(1), een opmer- kelijk verschil. Wat was het geheimvan die ziekenhuizen? Niet een betere hygiëne, niet een minder zieke patiëntenpopulatie, niet een be- tere voeding. Het verschilwas dat de patiënten daar behandeld werdenmet homeopathische middelen.


Een dergelijk effect trad niet alleen op bij de Spaanse griep,maar bij allerlei epidemi- sche ziekten, zoals cholera(2,3), tyfus(4) en runderpest(5). Niet alleen de behandeling was effectief, ook de preventie bleek betrekkelijk eenvoudig, bij mens en dier.


Dat was toen, lang geleden, hoor ik u denken. Maar gelukkig is homeopathie gebaseerd op wetmatigheden.Wat toenwerkte, werkt ook nu nog, ook wetenschappelijk aantoonbaar, zoals de preventie van leptospirose in Cuba(6), en big- gendiarree in Nederland(7).


familieleden en vrienden geen in resse opwek- ken. Sterker nog, het roept vaakweerstand op! Terwijl het een metho ed is die in de praktijk steedsweerwordt bevestigd.Wordwakker, denk ik dan!


Toen ik geneeskunde studeerde en de resul- taten bij epidemieën las, raakte ik overtuigd en ben ikme gaan verdiepen in de homeopathie. Namijn afstuderen ben ik een praktijk begon- nen als homeopathisch arts, vaakmet bijzonder goede resultaten, zelfs bij regulier uitbehan- delde patiënten.Wat mij zeer verbaast is dat deze resultaten vooral bij medisch geschoolde te


Daarbij zijn er zo veel voordelen! Voordelen waarwe nu grote behoefte aan hebben. Homeo- pathie is goed te combinerenmet de gangbare en er zijn


geneeskunde, is milieuvriendel kij


geen dierproeven nodig. Ook treedt er geen resistentie op, is homeopathisch behandelen goedkoop – wat de redenwas dat het in Cuba


er deed zich een opvallend fenomeen voor. Uit Wat toenwerkte,werkt ook nu nog


een kans kreeg; collectieve vaccinatiewas financieel niet haalbaar – en zeker als preventie makkelijk toepasbaar. Bovendien bestaat het middel vaak al óf is het eenvoudig te produce- ren. Oók als we nog niet zo veel van een ziekte weten, zoals nu bij het Schm lenbergvirus, de oorzaak van m ormd geboren lammeren. En dat is góéd nieuws! Aude sa ep re(8).


al isv


Michel de Sonnaville, arts gespecialiseerd in homeopathie, behandelt al ruim25 jaar zowel acuut als chronisch zieken. Hij werkt met een veterinaire en drie humane collega’s in Centaurea te Apeldoorn.


(1) Andre Saine, homeopaat in Canada en onderzoeker van de historie van de homeopathie.


(2) Johann Joseph Roth, Die homöopathische Heilkunst in ihrer Anwendung gegen die asiatische Brechruhr. Leipzig : Ludwig Schu- mann, 1833 : 14-15.


(3) Carl Heinrich Rosenberg, Fortschritte und Leistungen der Homöo- pathie in und ausser Ungarn. Leipzig : Verlag von Ludw Schumann, 1843, 56-58.


ig


(4) S. Hahnemann, T eh LesserWritings. Compiled and Edited by Robert E. Dudgeon. London:W. Headland, 1851 : 635. En in: J. Attomyr, Musterung der homöopathischen Spitäler, Archiv für die Homöopathi- schen Heilkunst 1843; 20 (1 :) 137-146.


(5) British Homeopathic Journal, volume XXVII, no 6.


(6) Bracho G, et al, ‘Large-scale application of highly-diluted bacteria for Leptospirosis epidemic control’, Homeopathy 2010; 99: 156-166. (7) I Camerlink, L Ellinger, et al, ‘Homeopathy as replacement to antibiotics in the case of Escherichia coli diarrhoea in neonatal piglets’, Homeopathy 2010; 99, 57–62


(8) “Durf te weten”, hetmotto van Samuel Hahnemann, de grondlegger van de homeopatie.


Op deze pagina biedt Arts en Auto ruimte aan lezers en belang- hebbendenmet een uitgesprokenmening over zorggerelateerde onderwerpen. Stuur uwvoorstel voor een tekst van maximaal 500woor- den naar redactie@ artsenauto.nl.


Wat vindt u?


ArtsenAuto maart 2012 015


Onvergetelijk


Tekst: Thea Driehuis-van Haselen Beeld:Marcel Leuning


Vreemdeman


Ook dierenartsen komen bijzondere patiënten tegen. Of beter gezegd: gewone patiënten met bijzondere baasjes. Dierenarts Thea Driehuis-van Haselen uitWalcheren ontmoette in haar werk zo’n bijzondere baas en behandelde jarenlang zijn geliefde kat. Totdat de man een schokkendemededeling deed.


“


Oproep Iederemedisch professional heeft wel een patiënt (gehad) die hij of zij nooit vergeet. Omdat de omstandigheden bijzonder waren, het behandel- traject aangrijpend, of juist om- dat zich iets grappigs voordeed in het contact. Als u uw verhaal (desgewenst anoniem)met ons wilt delen, nodigen wij u uit contact met ons op te nemen, 030 247 40 23; m.enzlin@artsenauto.nl


042 maart 2012 ArtsenAuto


De naamvan de kat van demerkwaardigeman uitmijn eenmanspraktijk aan huiswasHand- schoen. Eenwitte katermet zwarte voetjes. Ik maakte kennismetHandschoen en zijn baas in de jaren zeventig.Destijdswaren er hier op Walcheren nog geen avond- en nachtdiensten geregeld en dus had je als dierenarts eigenlijk altijd dienst. Op een avondwerd er om21.00 uur aan de


voordeur gebeld. Eenmerkwaardigemanmet een poezenmand.Deman leek op een dikkere versie van professor Lupardimet een hoed op, en iets in hemmaakteme een beetje ongerust. Ik vroegmijnman – psycholoog – die in de kamer zat omevenmetmemee te kijken.Hij steldeme gerust: demanwasweliswaar een beetje vreemd, maar naar zijn idee niet gevaarlijk.De katwerd dus nagekeken en behandeld aan eczeem.Niet echt een spoedgeval,maar goed. Lupardiwas dankbaar, betaalde en gingweer naar huis. Hetwas het begin van een jarenlange relatie,


waarin Lupardi op demeest onmogelijke tijden belde omlangs te komen of gewoon langskwam. Handschoenwerd bijvoorbeeld ’s avonds om 23.00 uur gecastreerd. Zijn baas had namelijk de hele dag en avond nodig gehad ommoed te verzamelen.Hetwas een angstigeman. Leed aan fobieën voor van alles en nogwat. De tijden, zelfs opWalcheren, veranderden. Op een gegevenmoment hadden ookwij avond-,


nacht- enweekenddiensten.De inloopspreek- urenwerden afspraakspreekuren. Voor Lupardi en zijn kat namik rustig de tijd opmomenten die ons beiden uitkwamen.Op een dag verscheen hijwarriger en vreemder dan anders. ‘Hand- schoenmoet inslapen’,meldde hij. Ik vroeg hem waarom,want de katwas gezond en nog niet zo


Op een dag verscheen hijwarriger dan anders


oud.Het antwoord van Lupardiwas schokkend: ‘Ik ga zelfmoord plegen en ikwil niet datHand- schoen naar anderemensenmoet.’ Lang heb ik tijdens dit consultmet Lupardi


gesproken. Ik heb geprobeerd hemop andere gedachten te brengen,maar hijwas vastbesloten. Toen heb ik hemverteld dat euthanasie op een gezonde kat voormij onbespreekbaarwas. Als Handschoen zou leven, zou hij zijn plan niet uitvoeren, hoopte ik. En dus ging Lupardimet zijn kat naar huis. Zelf belde ik zijn huisarts, maar de assistentewas niet onder de indruk van mijn verhaal. ‘Dieman heeft altijd iets raars’, zei ze. En dus liet ik het rusten.Hoe het afgelopen is,weet ik niet,want ik hebHandschoen en zijn baasje nooitmeer gezien.


”


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108