Spiegel
Beeld: Harry Cock
Eindeloos wachten J
awel, ik was een van de 13.000 ijsslacht- offers. Sterker: ik was een van de 1300 ziekenhuisopnamen. Ik kreeg een nieuwe heup en mijn pols werd met een externe
fi xatie onbeweeglijk gemaakt. Nu revalideer ik in een zogenaamd zorghotel, omdat de wenteltrap- pen in mijn grachtenhuis vooralsnog een onneem- bare barrière vormen. Ik heb dus een vrij recente en hoogstpersoonlijke ervaring in het hele traject van spoedeisende hulp tot nazorg. Schaatsen kan ik goed, ik heb een prima con- ditie, ik was niet vermoeid of afgeleid, misschien
Wel acht keer vroegen ze me of ik ergens allergisch voor was
zelfs wel overgeconcentreerd. Pure pech dus dat ik op een mooie, koude en zonnige ochtend door de Loosdrechtse brandweer van het ijs moest worden gehaald. Wat is het kernwoord
waarmee ik het vervolg kan beschrijven? WACHTEN. Wachten op de spoedei- sende hulp: de hele dag. Wachten op de opera- tie: drie dagen. Wach- ten op scans: zeker een uur telkens op de gang voor de rönt- genruimte. Wachten op de polikliniek bij de eerste controle-
afspraak: meer dan een uur. Vanaf het moment dat een normaal, actief en mobiel mens patiënt wordt, verliest hij de beschikking
over zijn tijd. Zijn hulpeloze toe- stand maakt hem meegaand. Hij wil behandeld worden, maar bezit geen enkel machtsmiddel om die behandeling zelf te sturen. Hij is een willoos onderdeel van
044 april 2012 ArtsenAuto
een complex proces waarin niet hij en zijn kwaal centraal staan, maar de tijd van de arts en het ef- fi ciënte gebruik van de medische apparatuur. Het is al erg genoeg opeens afhankelijk te zijn, maar erger is het gereduceerd te worden tot je ziekte of je trauma, beroofd van individualiteit. Door de machtspositie van de arts en van het ziekenhuis wordt op nonchalante wijze misbruik gemaakt van de weerloosheid van de patiënt. Die vindt het toch wel goed. Die heeft de tijd. Die kan nergens heen. Die beroerde positie wordt nog eens ondraaglij-
ker door gebrekkige, onvolledige, of tegenstrijdige informatie. Let wel, ik zeg niet dat het een zootje is, maar de zorg heeft een enorme achilleshiel: OVERDRACHT en COMMUNICATIE. Ze hebben me wel acht keer gevraagd of ik ergens allergisch voor was. Telkens bleek dat gegeven verdwenen te zijn. De organisatie rond artsen en apparatuur bestaat uit vele verschillende eenheden: verpleging, OK- teams, technische diensten, administratie. Er wer- ken veel mensen fulltime of parttime in diverse shifts en telkens moet er overdracht plaatsvinden. Het is als het kringspelletje woordfl uisteren: aan het eind komt er iets anders uit dan erin ging. Is het zo erg? Nee, zo erg is het niet, maar je moet als patiënt verdomd goed opletten. En nu het zorghotel. Dat is top, al voel ik me wel
te jong en te actief voor het gezelschap bejaarde heupen en knieën dat door de gangen schuifelt. Het eten is goed, fysiotherapie en oefenruimte aan huis, prima verpleging, uitstekende voor- zieningen, wifi uiteraard. (Waarom heeft een modern ziekenhuis niet een wifi -voorziening voor patiënten? Omdat je, als je ziek bent, je mail niet wilt lezen of geen behoefte hebt aan online con- tacten? Of omdat het vooral ouderen zijn, die in het ziekenhuis worden verpleegd?) Ja, zo’n zorg- hotel is een uitkomst. Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat: een veilig herstel. Maar helaas, zulke goede zorg op maat vergoedt mijn verzekering niet.
Nelleke Noordervliet (1945) debuteerde 25 jaar geleden met Tine en publiceerde sindsdien romans, verhalen en essays. In mei verschijnt haar negende roman: Vrij man.
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108
