Analyse
Waarom gaan velen in Amerika zo tekeer tegen een wet die een einde wil maken aan onmiskenbare wantoestanden?
>
ziekenhuiszorg en de kosten van geneesmid- delen. Belastingvoordeel voor mensen met lage inkomens, opdat ook zij hun zorgpremies kunnen betalen. Al deze zaken uit de ACA lijken bijna afgekeken van de Nederlandse Zorgverze- keringswet, zoals die sinds 2006 van kracht is. Maar voor zover hierop kritiek is, komt die niet van rechts maar juist vooral van links: van hen die vinden dat het nieuwe stelsel te veel markt- werking en te weinig overheid bevat. Dus het tegenovergestelde van de kritiek in Amerika op de ACA. Dus waarom gaan velen in Amerika zo tekeer
tegen een zorgstelsel waar Nederlanders juist best mee kunnen leven? En dat bovendien een einde wil maken aan onmiskenbare wantoe- standen. Zoals het feit dat bijna één op de vijf Amerikanen niet verzekerd is tegen ziektekos- ten – omdat geen verzekeraar ze accepteert, of alleen tegen onbetaalbaar hoge premies. En zoals het feit dat veel Amerikanen, inclusief wél- verzekerden met een slechte polis, bij ernstige ziekte een faillissement boven het hoofd hangt. Hier een eind aan maken, daar kan toch geen zinnig mens tegen zijn?
Op voorhand ‘tegen’ Dat kan wel degelijk. En wie wil begrijpen waar- om de ACA ook buiten de politiek zo controver- sieel is, dus onder gewone burgers, ondernemers, (gezondheids)economen, en medisch profes- sionals zelf, moet oog hebben voor een paar wezenlijke punten waarop de Verenigde Staten van Europa verschillen. En die duidelijk maken waarom een discussie over het zorgstelsel nooit op identieke termen zal worden gevoerd. Ten eerste staan burgers in de VS – veel meer
dan bij ons – wantrouwend tegenover over- heidsbemoeienis als zodanig. En omdat de ACA hoe dan ook de overheidsgreep op de gezond- heidszorg versterkt, zijn velen alleen al hierom op voorhand ‘tegen’. Bovendien zijn de meeste
018 april 2012 ArtsenAuto
Amerikanen zelf wél goed tegen ziektekosten verzekerd, en zien daarom niet de noodzaak tot een ingrijpende stelselwijziging. Verder leeft breed het gevoel dat de overheid sowieso al veel greep heeft op de zorg – en dus niet nóg machti- ger moet worden. Veel Amerikanen met een goede ziektekosten-
regeling zitten bij een particuliere verzekeraar, meestal via hun werkgever. Maar veel anderen zijn juist direct verzekerd via de overheid. Voor iedereen boven de 65 is er ‘Medicare’, en voor mensen onder de armoedegrens ‘Medicaid’. Ook zijn er speciale regelingen voor bepaalde groepen ambtenaren en veteranen. Al deze categorieën zijn goed verzekerd, met betaalbare premies en een goed voorzieningenpakket. Maar dit betekent wel dat in de VS, anders dan in Nederland, de overheid zélf actief garant staat voor de gezondheidszorg voor veel burgers – waarmee intussen de helft is gemoeid van alle nationale zorgbestedingen. Vooral Medicare is een dure regeling, die goed
uitpakt voor 65-plussers maar tegelijk controver- sieel is. De hoge kosten worden steeds minder gedekt door de premies. Zodat de rest van de samenleving daarvoor moet opdraaien, via hogere belastingen en/of een hoger begrotings- tekort.
Slachtoffer Ook onder zorgaanbieders, en vooral zelfstan- dig gevestigde artsen, is Medicare omstreden. Zij kunnen niet om Medicare heen, omdat ze anders te weinig patiënten overhouden. Maar ze voelen zich ook slachtoffer van deze als monopo- list opererende moloch. Die wordt verweten al- maar ongunstiger wurgcontracten op te leggen – zozeer dat media regelmatig rapporteren over dokters met kleine praktijken die het financieel niet langer redden. Ook dit draagt niet bij tot een gunstig onthaal voor ‘nog meer overheid in de zorg’. Nog meer dan in Europa, maken burgers in de
VS zich druk over hun hoge ziektekosten. Ook dit voedt het verzet tegen Obamacare, omdat velen daarvan nóg hogere kosten vrezen. De totale zorgbestedingen belopen in de VS nu
18 procent van het bruto nationaal product. Van iedere verdiende dollar besteedt de doorsnee Amerikaan dus 18 cent aan gezondheidszorg, via premies, belastingen en eigen bijdragen. Dit is bijna twee keer zoveel als in andere rijke lan-
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108
