PREVENTIE EN REMEDIËREN casus
INGEZONDEN CASUS DOORVERWIJZING NAAR DE
DYSLEXIEZORG NAMENS HET NKD EEN REACTIE DOOR DR. CHRIS STRUIKSMA
Casus: Ik kom in de praktijk (diagnostiek en behandeling van dyslexie) zeer regelmatig het volgende tegen: Kinderen die op school niet de
vereiste hulp hebben gehad en daardoor niet in aanmerking komen voor vergoede dyslexiezorg. Op deze manier wordt ouders duizenden euro’s
vergoeding door de neus geboord en in veel gevallen zal het kind dus geen gespecialiseerde dyslexiebehandeling krijgen. Het probleem wordt alleen
maar erger nu veel scholen kampen met onvoldoende mankracht. Terwijl het wel bij de zorgplicht van de school hoort om goede extra hulp te geven. Ik moet deze dossiers afwijzen en dat gaat me soms echt aan mijn hart.
afzender: een GZ-psycholoog H 38
et uitgangspunt - ouders wordt duizenden euro's aan vergoeding door de neus geboord - vraagt om commentaar. Stel ik zit twaalf uur per dag achter mijn PC, bijvoorbeeld om vragen aan het NKD te beantwoorden.
Ik heb rugpijn. Mijn huisarts geeft me een leefstijladvies: ga bewegen. Dan word ik boos en raak teleurgesteld, want er worden mij duizenden euro's aan zorggelden door de neus geboord, terwijl anderen worden verwezen naar een medisch specialist en de kosten van opname in een revalidatiecentrum wel vergoed krijgen.
Het geschetste probleem is een groot probleem. Zonder nu zo ver te gaan als prof. Bosman, weten we natuurlijk al heel lang, dat het leesonderwijs op veel scholen niet optimaal is. Maar we hebben het nu eenmaal niet zo geregeld, dat waar sprake is van falen van het onderwijs, dit op kosten van de gezondheidszorg gerepareerd mag worden. In de financiering van het onderwijs zitten vele miljoenen aan 'zorggelden1
'. Waarom staan we toe
dat ieder schoolbestuur en iedere school, vaak onder verwijzing naar de vrijheid van onderwijs, zelf mag bepalen om zijn budgetten te besteden aan zaken waarvan bewezen is dat ze niet werken, zoals het verkleinen van klassen, doubleren, leerstijlen en dergelijke of door op te potten.
Theo Thijssen schreef in de jaren twintig van de vorige eeuw al: "School is om te leren lezen en nog een paar dingen." Waarom worden beschikbare onderwijsgelden niet besteed aan het geven van ondersteuning op niveau 3 of zelfs op niveau 2: herhaalde instructie en uitbreiding van daadwerkelijk bestede leertijd? Terecht wordt opgemerkt dat scholen een zorgplicht hebben. Het is de vraag of het tekort aan leerkrachten ook opgaat voor remedial teachers. Het is goed denkbaar dat leerkrachten die het onderwijs verlaten hebben, wel geïnteresseerd zijn in een deelaanstelling voor ondersteuningsniveau 3, omdat ze dan al hun tijd kunnen besteden aan dat waar ze ooit voor gekozen hebben: kinderen iets leren. En als die remedial teachers niet gevonden kunnen worden, kan ondersteuningsniveau 3 ook ingekocht worden bij behandelpraktijken. Daar is niets op tegen, zolang maar duidelijk is dat zorg zorg blijft en onderwijs onderwijs. Hoe beter dit werkt, hoe minder onterechte aanmeldingen bij de praktijken terechtkomen, hoe meer capaciteit beschikbaar komt die 'uitgeleend' kan worden aan het onderwijs. Een opwaartse spiraal.
1 Geld voor extra ondersteuning
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52
