098 Afscheid
Op 23 augustus 2016 overleed Jan Voskens, tropenarts en directeur van het landenkantoor Indonesië van het KNCV Tuberculosefonds. Volgens collega’s stonden ‘compassie en oprechte belangstelling voor mensen altijd centraal in zijn werk’.
Jan Voskens (1952-2016)
Na zijn studie geneeskunde in Leuven en Amsterdam specialiseerde Jan Voskens zich in familie- en tropenge- zondheidszorg. Vanaf 1984 werkte hij vier jaar als arts en medisch directeur in een ziekenhuis in het Afrikaanse Le- sotho. In 1990 verlegde Voskens zijn werkterrein naar Indonesië, het land waaraan hij zijn hart zou verpanden en waarvan hij de taal, het Bahasa Indonesia, vloeiend leerde spreken. Ruim zes jaar lang woonde de tro- penarts met zijn jonge gezin op het eiland Sulawesi. Hij werkte er voor de Nederlandse Lepra Stichting. Daarnaast was hij verbonden aan een gezamenlijk project met KNCV Tuberculosefonds voor de invoering van de TB-DOTS – Di- rectly observed treatment, short-course – strategie.
De hoge opsporingscijfers en uit- stekende behandelresultaten op Su- lawesi bleven binnen het ministerie van Volksgezondheid niet onopgemerkt en trokken ook internationaal de aandacht. Het Sulawesi-project gold als voorbeeld voor het nationale tb-programma. Terug in Nederland was Voskens drie
Overleden
H.J. van Aalderen, Nijmegen, arts J.H.M. Crombach, Arnhem, academicus J.F.M. Delemarre, Amsterdam, patholoog-anatoom K.L. Dijkstra, Varsseveld, tandarts L. Donker, Amsterdam, huisarts A.J.M. de Haan-Wittermans, Arnhem, fysiotherapeut G. de Haas, Maurik, nucleair genees- kundige
L. Haverkamp-Wittebol, Leiden, arts H.L.N. Kluvers, Sint-Michielsgestel, anesthesioloog J.J. Kok, Haren, radioloog J.H. Laumen, Helmond, tandarts P. Leeflang, Alphen aan den Rijn, dierenarts K.T.J. van der Linden, Ravenstein, fysiotherapeut D.J. Makkinga, Hengelo, huisarts
J.W. Mirck-van de Kieft, Krommenie, huisarts P.E. van der Moer, Barendrecht, gynaecoloog F.J.G. Oostvogel, Oudewater, geriater P.G.M. Oostvogel, Naarden, huisarts S.C. Rombach, Leiden, verloskundige W.P. Terlouw, Leiderdorp, dierenarts H. van Teunenbroek, Bakkeveen, psychiater
A.L. Troostwyk, Zwolle, gynaecoloog F.A. van der Valk, Almere, orthope- disch chirurg H. Veldhuis, Emmeloord, verlos- kundige W.A.M. Vet, Heiloo, cardioloog J.H. Vonk, Amstelveen, arts T. de Vries, Drachten, arts P.A.H. Wijnands, Bentveld, tandarts J.P. Witte, Heino, tandarts
jaar lang consulent voor het Koninklijk Instituut voor de Tropen, waarbij hij ondertussen zijn Master in Public Health behaalde. Gedurende vele jaren daarna was hij als docent verbonden aan de Nederlandse Tropen Cursus en de Mas- ter Course Public Health. De eerdere samenwerking op Sulawe- si was goed bevallen en van 1999 tot aan zijn overlijden werkte Jan Voskens voor KNCV Tuberculosefonds. Als con-
‘Hij had de overtuigings- kracht van een man
die zelf jarenlang in de klei had gestaan’
sulent adviseerde hij tal van overheden in Afrika en Azië bij de opzet en verster- king van hun tbc-bestrijdingsprogram- ma’s.
In 2001 was hij verantwoordelijk voor het opstarten van het KNCV-landenkan- toor in Indonesië, met vertegenwoordig-
ing in elf provincies het grootste KNCV- team buiten Nederland. Hij zette zich met grote passie in voor de bestrijding van tuberculose in Indonesië. Voskens leidde het landenkantoor tot hij in augustus 2015 plotseling ziek werd door een tropische infectieziekte. Volgens arts, collega en vriend Maarten van Cleeff verliest KNCV een intern en internationaal zeer gewaardeerde col- lega. “Jan kon koppig zijn, maar hij had de overtuigingskracht van een man die zelf jarenlang in de klei had gestaan. Hij maakte veel indruk door zijn persoon- lijke en betrokken werkwijze. Patiënten bleven altijd centraal staan en hij was het meest in zijn element als hij tussen hen verkeerde. Jan heeft met zijn exper- tise, compassie en onvoorwaardelijke inzet vele levens gered.” Het viel Van Cleeff op hoe goed zijn collega met zijn omgeving kon omgaan. “Bahasa Indonesia kunnen spreken, was daarin natuurlijk essentieel, maar ook met zijn charme en humor wist hij deuren te openen. Het is tragisch dat hij zelf veel te vroeg afscheid heeft moeten nemen.”
Tekst: Wout de Bruijne
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100
