038 Interview
Tekst: Frank van Kolfschooten Beeld: De Beeldredaktie/Kees Beekmans
In de ban van Cuba
Wil Heeffer was actief als tandarts en (hoofd)redacteur
van tandheelkundige vakbladen. In 1997 raakte hij tijdens een conferentie in Havana gefascineerd door Cuba. Onlangs publiceerde hij de roman Cuba Koorts.
“J
e zoon moet tandheelkunde gaan studeren, want daar verdien je een goede boterham mee”, zei de natuurkundeleraar tegen de vader van Wil Heeffer (72). En al- dus geschiedde begin jaren zestig,
toen ouders nog een grote vinger in de pap had- den bij de studiekeuze van hun kinderen. Wil Heeffer belandde aan de toen nog zeer katho- lieke universiteit in Nijmegen, aan een faculteit waar je dokter moest zeggen tegen docenten. Het vak sprak hem aan, de sfeer stond hem te- gen. “Het was elitair. Onze opleiders keken neer op ziekenfondstandheelkunde voor patiënten met lagere inkomens.” Heeffer miste intellectuele uitdagingen in
zijn studie en ging ook Nederlands doen in Til- burg, wat later uitliep op een studie filosofie. Na zijn afstuderen in 1969 begon hij in Goirle een eigen praktijk in een stacaravan en belandde in één klap midden in de gebitsproblematiek van ziekenfondspatiënten. De gebitten van zijn patiënten waren vaak al reddeloos verloren, als gevolg van ontbrekende mondverzorging. “Het was de tijd waarin mensen voor hun huwelijk alles lieten trekken en zich een kunstgebit lieten aanmeten, waarmee ze het de rest van hun leven moesten doen. Dat was gratis en wel zo makkelijk.”
Heeffer was geschokt over de gebitten van kinderen die waren behandeld door de school- tandarts. Hij zag vullingen in tanden waarin normaal gesproken zelden gaatjes voorkomen, terwijl achter in de mond cariës de kiezen ruïneerde. “Die kinderen stuurde ik naar de directeur van de schooltandheelkunde met röntgenfoto’s erbij, met het verzoek ze pas door te verwijzen als ze gesaneerd waren. Het leidde bijna tot een tuchtrechtelijke aanklacht wegens oncollegiaal gedrag.” Heeffer raakte doordron- gen van het belang van preventieve voorlich- ting. “Die kinderen poetsten niet en snoepten veel. In de loop der jaren heb ik preventie tot de hoeksteen van mijn praktijk gemaakt.” Om niet alleen maar met monden bezig te zijn,
verdiepte Heeffer zich steeds meer in filosofie. Hij zou gaan promoveren in Rotterdam bij hoog- leraar interculturele filosofie Heinz Kimmerle, maar door omstandigheden kwam het daar niet van. Wel leidde hun samenwerking later tot een aantal sociaal-filosofische publicaties, zoals het onlangs gepubliceerde Hoelang pikken we het nog, over de afbraak van het publieke domein. In plaats van het schrijven van een proef-
schrift ging Heeffer voor tandheelkundige vak- bladen schrijven. “Daardoor heb ik in de jaren tachtig en negentig de geweldige ontwikkelin- gen in de tandheelkunde op de voet kunnen
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100
