search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Tekst: Mike Boddé Beeld: Hester Doove


Spiegel 037


Op deze plek verhalen schrijvers, journalisten en publicisten over een persoonlijke ervaring met de gezondheidszorg en houden ze (para)medici een spiegel voor.


Krekels


Ach, het is één lang afscheid, dat hele leven


Afgelopen augustus gebeurde het, en ik ben er nog steeds niet helemaal van bekomen. Ik liep met mijn gezin – vrouw Ineke en kinderen Hanna en Tijm – over een braakliggend veldje richting strand. Rondom hoog gras en geurende veldbloemen. Toen zei mijn dochter: “Mooi hè, die krekels.” “Wat?”, vroeg ik. “Die krekels, dat geluid, mooi hè?” Ik hoorde niets. “Wat hoor je dan?” “Dat getsjirp van die krekeltjes, hoor je dat niet?” Ik hoorde niets, helemaal niets. De oprechte stomme verbazing van mijn dochter vervulde me met schaamte. Heel gek; ik schaamde me ervoor dat ik de krekels niet hoorde. “Ik hoor dat soort hoge frequenties niet meer, schat”, zei ik geforceerd luchtig. Het zal ook wel kloppen. Ten eerste wordt iedereen in mijn familie later doof, ten tweede heb ik al zolang ik leef gedoe met mijn oren. Als kind had ik hevige middenoorontstekingen. Ik vergeet nooit de sessies bij kno- specialist Van der Meer. Hij plantte soms plompverloren een naald in mijn trommelvlies om het ontstekingsvocht naar buiten te laten lopen. Dan gilde ik de hele Mathenesserlaan bij elkaar. Het was een van de pijnlijkste dingen die ik ooit meemaakte. En het geluid van een naald midden in je trommelvlies is alsof er een kruisraket in je gehoorgang wordt afgevuurd. Ik heb niks tegen conventionele langeafstandswapens, maar niet in mijn lichaamsopeningen alstublieft, fijn dank u wel. Ik hield aan deze traumatische sessies over dat ik mij steevast heel somber begon te voelen als


Mike Boddé (1968) werd bekend als helft van de Mike & Thomas Show. Hij speelde soloprogramma’s, bracht cd’s uit en publiceerde in 2010 zijn succesvolle boek Pil over depressiviteit. Momenteel is Bode op televisie te zien als muzikale sidekick in Podium Witteman.


ik de Mathenesserlaan naderde. En dat was vaak, want ik had er ook elke week pianoles op de Rot- terdamse muziekschool. Later onderging ik bij een andere kno-arts – Cohen – een zogeheten tympa- noplastiek. Een tijdelijke trommelvliestransplantatie; vóór je eigen trommelvlies wordt een ander geplaatst, om je eigen vlies de kans te geven te genezen. Prachtig concept. In mijn trommelvlies zat inmiddels door alle middenoorontstekingen en doorprikacties een enorm gat dat niet dicht wilde. De operatie lukte en mijn trommelvlies groeide dicht. En het is aan Cohen te danken dat ik rechts über- haupt nog iets hoor. Wat de krekels betreft: grote meevaller bleek later dat ik Italiaanse krekels –regio Florence/Vinci – nog wél kan horen. Die komen gewoon nog door. Dus heb ik de laatste tijd zoiets van: als die arrogante, zelfingenomen Hollandse kutkrekels dan zo nodig buiten mijn gehoorbereik willen blijven, dan doen ze dat toch lekker. Ik ga gewoon naar Toscane, beetje chianti, beetje truffels; flikker maar op stelletje verwaande stiekeme gereformeerde Zeeuwse geleedpotigen. Helemaal klaar met dat tuig. Ach, het is één lang afscheid, dat hele leven. Vanaf je prilste pril neem je alleen maar afscheid. Ik heb al afscheid genomen van mijn slanke figuur, van de helft van m’n gezichts- vermogen, de helft van mijn reuk- en smaakzintuig, mijn jeugd, mijn deco- rum, mijn exen, mijn principes en ga zo maar door. Een paar krekeltjes uit de fokking bible-belt kennen d’r ook nog wel bai. Zo neem ik dan weemoedig afscheid van de Hollandse krekel en dank ik dr. Cohen voor zijn briljante tympanoplastiek, dankzij welke ik in elk geval de Italiaanse krekel nog wel kan waarnemen.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100