search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
30 Gevoelige plaat


that saves me’


‘And maybe, you’re gonna be the one


De favoriete plaat van Christian Nijk: Wonderwall van Oasis


OVER Christian


Van juni tot december 1996 als dienstplichtig soldaat 1 gestationeerd in Divulje Barracks, Split, IFOR 2, 1(NL) Port of Debarkation-cie, comcen-medewerker en 4-tonner- en buschauffeur. Van 1998 tot en met 2005 werkzaam geweest op vliegveld Valkenburg als motormonteur KPLTDV bij de Marine Luchtvaartdienst. Huidige beroep: gasturbinemonteur.


‘Ik zat in Split, in Divulje Barracks, Port of Debarkation Company. Alle goede- ren en personeel kwamen daar binnen en van daaruit werd alles en iedereen verdeeld over voormalig Joegoslavië. Split werd het ‘‘vakantieoord’’ ge- noemd. Dat gaf soms wel een wrang gevoel, want je zit er ook gewoon zes maanden om je plicht te doen. Wij hadden een barretje voor onszelf. Eén avond in de week waren de Engelsen ook welkom. Dan vulden we de koelkasten tot de nok toe met bier. Die lui kwamen met een man of veertig, vijftig. Zij zaten ook al een hele tijd in voormalig Joegoslavië en hadden van alles meegemaakt. Als ze bij ons in de bar kwamen, dan was dat vlak voordat ze naar huis gingen. In Split begon en eindigde voor velen hun uitzending. Als je bardienst had, dan was je ook de deejay. Na een tijdje waren het steeds dezelfde cd’s die voorbijkwamen. Toen ik een keer bij de Engelsen was, heb ik ze om nieuwe muziek gevraagd. Een half jaar daarvoor was Wonderwall van Oasis uitgekomen en een grote hit, dus die zat er ook bij.


Dan heb je daar dus veertig, vijftig Engelsen in je kantine zitten, plus onze eigen mensen, en op dat moment kwam Wonderwall voorbij. Toen kon niemand meer iets bestellen, vijf minuten lang. Iedereen brulde mee, het was oorver- dovend. Helemaal uitzinnig. Elke keer als ik dat nummer hoor, dan zit ik weer in die kantine en dan hoor ik al die Engelsen weer knetterhard meebrullen. Luidkeels, dat was echt gaaf. In het begin zingt Liam: “Today is gon- na be the day” en later verandert dat in “Today was gonna be the day”. Dat doet me denken aan waar ik zat, dus het begin en het eind van je uitzending. Met het refrein kun je veel kanten op. “All the roads we have to walk are winding, and all the lights that lead us there are blinding … And maybe, you’re gonna be the one that saves me.” Waarschijnlijk gaat het over een ge- liefde, maar het kan ook over je maten gaan, of je buddy. Die betekenis heeft het althans voor mij.’


Welk nummer staat in je geheugen gegrift en herinnert je aan een bijzonder moment op je missie? Mail naar: checkpoint@mpg.today o.v.v. gevoelige plaat.


Tekst Barry Hofstede


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76