875 | WEEK 51-01 20 DECEMBER 2017
MERRY CHRISTMAS MERRY CHRISTMAS KNRM blijſt populair in de binnenvaart
IJMUIDEN De Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij is een belangrijke organisatie voor de binnenvaart: zij staan klaar als schip- pers in de problemen raken met hun schip. De organisatie is en blijſt onverminderd populair onder binnenvaartschippers. Niet alleen door hun reddingswerk, maar ook doordat mensen uit de binnenvaart zich graag in willen zetten als vrijwilliger voor de stichting.
NOELIA ROMERO CABRERA
65
Christian (3e van links boven) met het team van
Station Elburg: “Als KNRM’er opereer je als team, je hebt elkaar nodig”
“De binnenvaart is heel goed met veiligheid bezig”
Kees Brinkman: “De binnenvaart kan zich over het algemeen goed redden”.
IJMUIDEN De KNRM handelt elk jaar zo’n 2.000 meldingen af, waarvan 1500 gelden voor de ple- ziervaart en de watersport, de rest is voor de beroepsvaart. Voor de binnenvaart gaat het om 25 tot veertig hulpverleningen per jaar. “Over het algemeen kan de binnenvaart zichzelf altijd wel goed redden”, zegt Kees Brinkman, hoofd communicatie van de KNRM.
De meeste incidenten vinden plaats op de corri- dor tussen Antwerpen en Rotterdam en rond het IJsselmeer en Markermeer. “Met de binnenvaart zijn het de ernstigere meldingen”, vertelt Kees. “Dan gaat het om het redden van materieel of mensen. Gelukkig zijn wij er dan nog. De binnen- vaartschippers waarderen het dat we er zijn”.
En dat blijkt: de binnenvaart is een trouwe groep van donateurs bijvoorbeeld. “We weten niet precies hoeveel”, zegt Kees, “maar we merken bij een beurs of evenement wel dat er heel veel mensen uit de binnenvaart langs komen om ons te bedanken en te zeggen dat ze graag doneren. Vaak vertellen ze dat ze dat al generaties lang doen”.
Verbonden aan de KNRM Niet alleen doneren doen binnenvaartschippers graag: de KNRM merkt dat ze zich ook actief inzetten als vrijwillig bemanningslid bij de red- dingsmaatschappij. “Bij ons werken vaak men- sen die vroeger voeren. Als mensen eenmaal een baan aan wal hebben, kriebelt het varen vaak toch nog en gaan ze aan de slag voor de KNRM”.
Kees weet wel waarom dat is. “Bij de KNRM gaat het om hulpverlenen, je vaart om mensen te helpen. Mensen doen mee om de voldoening bij het helpen van iemand. Daardoor en vanwege de verbintenis die mensen opbouwen met hun team en collega’s, blijven ze heel lang hangen bij ons, zeker als ze echt het verschil hebben kunnen maken tussen leven en dood. Gemiddeld blijven mensen vijſtien jaar bij ons actief, maar we hebben ook jubilea van 25 of 40 jaar”.
Leren door te varen Een aantal van de vrijwilligers bij de KNRM komt uit de binnenvaart. Die mensen zijn van harte welkom bij de reddingsmaatschappij. “Zij heb- ben al veel diploma’s en vaardigheden die we bij
de KNRM nodig achten en dat is mooi meegeno- men”, zegt Kees. “Het vak ‘varen’ wordt hen al met de paplepel ingegoten. Zij hebben zicht op golven, stroming, het gedrag van een schip op het water en in nabijheid van andere schepen. Een vrijwilliger die van de wal komt, heeſt dat allemaal nog niet. Die ervaring doe je pas op het water op.” Met zaken als slepen, aanmeren of afmeren is de kennis en ervaring van binnen- vaartschippers meer dan welkom. Tegelijkertijd betekent dat niet dat je rechtstreeks vanuit de binnenvaart de reddingsboot op mag en kan: eerst volgen er nog diverse opleidingen en cursussen, onder andere gericht op het hulpver- lenende en medische deel. “Onze vrijwilligers moeten ook leren omgaan met een slachtoffer, of met pijn, paniek of verdriet. Dat leer je vooral door het te ervaren”, vertelt Kees. Er is nog meer, vertelt hij met een lachje: “Het varen met een echt snelle boot kunnen de meeste vrijwilligers in het begin ook nog niet zo goed.”
Groeien en ontwikkelen Echt een nijpend personeelstekort is er op de meeste reddingsstations niet. “Er zijn een paar plaatsen waar we door de geografische samen- stelling van de bevolking wat problemen heb- ben”, zegt Kees. “Op Lauwersoog bijvoorbeeld is maar een kleine woongemeenschap. In andere gebieden is het lastiger omdat er wat minder binding met de zee en het varen is. In plaatsen als Katwijk of Egmond aan Zee, daar is het veel eenvoudiger, daar is de binding met de zee en het reddingswerk al generaties lang groot”. Vervanging en aanvulling is niet alleen nodig op personeelsgebied: ook qua materieel kan de KNRM altijd steun gebruiken. “De ontwikkelingen van communicatie en technologie gaan snel. We blijven dan ook volop bezig met het trainen en opleiden van bemanningen”.
Het gaat goed, beaamt Kees, ook op het gebied van hulpverlening. “Op alle meldingen varen we op tijd uit en bieden we hulp”. Ontwikkeling zit er vooral rondom preventie en voorlichting. “De ervaring van watersporters en de pleziervaart neemt af. We willen heel graag dat zij zich gede- gen voorbereiden voor ze het water op gaan, dus we werken samen met de doelgroepen zelf en de watersportverenigingen en havens om hen te helpen en voor te lichten”.
Voorbeeldfunctie Daarbij is de binnenvaart een goed voorbeeld voor andere varenden in de sector. “De binnen- vaart is een beroepstak die heel goed met veilig- heid bezig is. Binnenvaartschippers hebben wat ons betreſt een belangrijke rol op het gebied van veiligheid. Zij kunnen collega’s en anderen uit de watersport en de recreatievaart op een goede manier aanspreken op hun gedrag. Als zij kunnen helpen anderen aan te spreken en te laten zien wat ze verkeerd doen, kan dat al heel veel helpen en incidenten voorkomen”, zegt Kees.
“Ik vind dat iedereen iets belangeloos voor een ander moet doen”
ELBURG Christian Westerink (26 jaar) vaart inmiddels alweer 5,5 jaar op de Nerodia, een tanker van 135 meter, waarvan de laatste drie jaar als schipper. Daarnaast is hij sinds zijn 18e vrijwilliger bij de KNRM en sinds 2013 opstap- per. Hij is gepassioneerd over beide facetten van het varend bestaan. “Ik ben een scheep- vaartjongen: dit is perfect”.
“Ik wist al toen ik klein was dat ik wilde varen”, vertelt Christian. Hij koos voor een opleiding in de scheepvaart en ging daarna de binnenvaart op. “Ik vond de vrijetijdsregeling daarvan aan- trekkelijk. In de binnenvaart ben je niet te lang van huis. En ja: ik vind het ook prachtig om zo’n schip te besturen”. Een eigen schip heeſt hij niet en daar heeſt hij nu ook weinig behoeſte aan, hoewel hij er wel de papieren voor heeſt. “Het is voor mij te veel om erbij te regelen. Dan ben je er thuis ook nog mee bezig. Ik wil dat als ik twee weken thuis ben, ik dan ook echt vrij ben en niet thuis ook nog eens met het schip bezig ben”.
Het varen zit in zijn bloed. Niet alleen op de tanker: Christian is sinds 2013 opstapper bij de KNRM. “Mijn vader was ook opstapper. Ik fietste toen ik klein was al zo snel mogelijk naar de haven om de reddingboot uit te zien rukken als de pieper ging en waar mogelijk hielp ik met werkzaamheden op het station. Pas op mijn achttiende kon mezelf officieel inschrijven, dus dat heb ik toen direct gedaan. Ik wou op de boot varen, dat is het mooiste wat er is”. Zo gezegd, zo gedaan: Christian meldde zich op 18-jarige leeſtijd aan en ging eerst als helper aan de wal aan de slag, daarna als opstapper vanaf 2013. “Ik heb ook wel gevaren met oude vissersschepen waar ik rondvaarten mee deed, maar daar help je dan niet direct mensen mee.”
Goed te combineren Bijkomend voordeel is dat zijn reddingswerk goed te combineren is met zijn werk als binnen- vaartschipper. “Het sluit perfect aan. Het is soms lastig dat ik er twee weken niet ben, maar aan de andere kant ben ik met die andere twee weken wel hele dagen beschikbaar”. Christian vindt het een aanrader voor andere mensen afkomstig uit de binnenvaart, maar makkelijk is het niet. “De leukste momenten zijn natuurlijk als de pieper gaat. Die heb ik bijna 24 uur op zak, alleen als ik op stap ga, meld ik mezelf af. Het is best intensief dus en ja, het vergt veel tijd, het is niet een breiclubje voor een uurtje per week. Als ik dienst heb, zorg ik sowieso dat ik altijd oproepbaar ben. Je moet er altijd wel veel rekening mee houden.” Het is niet alleen het varen: het draait ook om eerste hulpverlening. Dat vindt Christian mis- schien nog wel moeilijker, maar het is wel een van de belangrijkste onderdelen van de KNRM.
Als vrijwilliger bij de KNRM moet je in ieder geval
wel de instelling hebben dat je jezelf op een hoger plan wil brengen, gedisciplineerd zijn en een professionele houding hebben. Dat Christian als binnenvaartschipper ervaring genoeg had met het varen, was mooi meegenomen, maar hij heeſt nog wel een volle opleiding tot opstapper gedaan. “Met navigeren en communiceren kon ik veel vanuit de binnenvaart meenemen. Vooral het radarvaren, dat is nog wel ingewikkeld en daar heb ik dan wel weer kennis van. We hebben een keer een actie in potdichte mist gehad, dan komt dat zeker goed van pas!”
Hulp verlenen Andersom werkt dat ook, vertelt hij: “Ik probeer me ook wel in te zetten voor een veiliger bin- nenvaart. Bij KNRM heb ik cursussen gedaan over veiligheid. Ik merk dat wel bij mij aan boord. Ik ben er strenger in, ook omdat ik weet wat er kan gebeuren en mis kan gaan.” Zelf heeſt hij nog niet al te heſtige dingen meegemaakt. Niet op de tanker, maar ook niet bij de KNRM. Begin dit jaar was er een actie met een hovercraſt dat door het ijs was gezakt, waarbij Christian samen met zijn mede-redders van doorslaggevend belang was met de hulp. Vorig jaar heeſt hij nog een schip opzij genomen dat bij de Oude Maas bij Barendrecht met motorpech was komen te lig- gen. “Diverse schepen voeren gewoon voorbij en ik heb besloten om te helpen en het schip in een veilige haven neer te leggen. Dat deed ik omdat ik door de KNRM weet hoe fijn zulke mensen het vinden om geholpen te worden.”
Hij is van plan om zo lang mogelijk te blijven hel- pen en hoopt dat meer mensen dat gaan doen. “Als er iets gebeurt, dan kunnen wij erbij zijn om te helpen en dat is fijn: het is goed om te kunnen helpen. Ik vind dat iedereen iets belangeloos zou moeten doen voor een ander. Het geeſt heel veel zelfvoldoening en de mensen die je helpt zijn er heel blij mee. Acht weken geleden nog was er een boot met motorpech. Dat is mis- schien minder spectaculair dan levens redden, maar toch waren die mensen heel blij dat we er waren: ze lagen midden op de rivier. De KNRM heeſt natuurlijk ook wel wat spannends, ja, maar daar doe ik het niet voor, ik ben niet echt een adrenalinejunkie”.
Binnenvaartschippers kunnen andere schippers helpen als dat nodig is. Foto: Christian Westerink
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92
