36
Verdrietig keek Klaas de kerstman uit het raam van zijn tijdelijke werkkamertje naar buiten. Achterover leunend in zijn luie stoel zag hij buiten de koeien tevreden grazen. Zuchtend streek hij over zijn witte baard: hij zou ook wel zo’n koe in de wei willen zijn. Dan was hij tenminste nooit alleen. Hij keek naar de stapel brieven op zijn bureau, ge- kregen van honderden lieve kinderen die hun kerstwensen voor hem op papier had- den gezet. Hij moest ze allemaal nog lezen en ordenen, maar hij had geen zin en dat was vreemd. De kerstman was altijd vrolijk en tevreden geweest, maar dit jaar was alles anders. Voor het eerst voelde hij zich een- zaam en verlangde hij naar een lieve kerst- vrouw. Met een vrouw aan zijn zijde wilde hij die brieven wel openen. Er was alleen één probleem: de kerstman had geen idee waar hij zo’n lieve vrouw kon vinden.
SANNE VERHOEFF
Het begon allemaal op een koude zon- dagochtend, een paar maanden geleden. Kerstman Klaas stond op na een nacht vol vervelende dromen. Zijn rug deed pijn, zijn knieën kraakten en hij was nog steeds moe. Klaas snapte er niets van, normaal was hij na een nachtje slapen weer helemaal fit voor de dag. Hij stapte met zijn voeten in zijn zach- te rode pantoffels en sloſte naar de badka- mer. Hij bekeek zichzelf eens goed in de spie- gel boven de wasbak en schrok. Het leek wel alsof hij er in één nacht tientallen rimpels had bijgekregen. En die donkere kringen on- der zijn ogen; zouden dat nu wallen zijn? De kerstman was oud, maar hij had zich nog nooit oud gevoeld, tot vandaag. Klaas kon het bijna niet geloven. Misschien had hij ge- woon een slechte dag. Toch was hij er niet gerust op. Wat nu als hij werkelijk oud aan het worden was en straks misschien niet meer alles kon doen wat hij vroeger met ge- mak deed? Had hij dan wel alles gedaan wat hij wilde? Hij werd er rillerig van, wilde er niet aan denken. “Ik neem een douche”, zei Klaas hardop tegen zijn eigen spiegelbeeld. Daar zou hij vast van opknappen.
Klaas wil een vrouw Een uurtje later zat de kerstman in zijn keu- rige rode pak aan de ontbijttafel. Zijn baard was netjes bijgewerkt, zijn haren waren ge- kamd en hingen in golfjes over zijn schou- ders. Met zijn bril op de neus keek hij weer helder uit zijn ogen en een fijne dagcrème had zijn huid weer een klein beetje glad ge- trokken. Klaas was weer tevreden over zijn spiegelbeeld, maar toch maakte hij zich zor- gen. Vooral de vraag ‘heb ik wel alles gedaan wat ik wilde’, bleef door zijn hoofd spoken. Hij wist eigenlijk heel goed wat het antwoord op die vraag was: nee. Klaas probeerde altijd de wensen van de vele kinderen in het land te vervullen, maar natuurlijk had hij ook zijn eigen wensen. Het waren er echt niet veel maar eentje was wel heel bijzonder en be- langrijk; Klaas zou zo graag een lieve kerst- vrouw vinden. Een vrouw waarmee hij samen cadeautjes voor de kinderen kon uitzoeken en bezorgen, een vrouw waar hij lekker voor kon koken en die dat af en toe ook eens voor hem deed, een vrouw die hem kon helpen met het openen van al die brieven en hem tussendoor eens liefdevol over zijn baard aaide. Ze liep vast ergens rond op deze we- reld maar hoe moest hij haar vinden? Vanaf dat moment kon Klaas aan niets anders meer denken.
Tijd voor actie Inmiddels waren er twee maanden voorbij en Klaas wist nog steeds niet waar hij moest beginnen. Hij werd er moedeloos van. Hij be- sloot dat het zo niet verder kon. “Tijd voor ac- tie”, mompelde hij. Die actie begon voor de kerstman met een wandeling, dat was altijd zijn manier om tot nieuwe ideeën te komen. Zo kwam hij op de antwoorden van moeilij- ke vragen die kinderen hem wel eens stelden in hun brieven aan de kerstman. Gek genoeg
MERRY CHRISTMAS MERRY CHRISTMAS De kerstman zoekt een vrouw
wist hij dan altijd raad. Laatst had hij nog een meisje geholpen dat niet wist hoe ze ervoor kon zorgen dat haar vader en moeder min- der ruzie maakten. Door al die ruzies had ze helemaal geen zin in Kerstmis dit jaar. Klaas had voorgesteld stiekem een etentje te re- gelen, waarbij haar ouders van tevoren niet mochten weten met wie ze uit eten gingen. Zo kwamen ze onverwachts tegenover elkaar te zitten in een restaurant en moesten ze wel praten. Het had gewerkt, want een week later kreeg hij een vrolijke brief terug; de ouders van het meisje hadden een heel goed ge- sprek gehad en besloten eens wat vaker met elkaar op stap te gaan.
De advertentie Met zijn warme jas en stevige wandelschoe- nen aan liep Klaas langs de rivier. Het water en de voorbijvarende schepen maakten hem rustig. Hij zou wel op het water willen wonen. Na een nachtje slapen wakker worden, door de ramen naar buiten kijken en een totaal an- der uitzicht dan de dag ervoor hebben. Diep in gedachten verzonken was Klaas inmid- dels bij de haven aangekomen waar hij vaak te vinden was. Vooral in deze tijd van het jaar was het er gezellig omdat er tijdens de feest- dagen altijd meerdere binnenvaartschepen bij elkaar lagen om gezamenlijk kerst te vie- ren. De schepen waren sfeervol verlicht en de haven was levendiger dan de rest van het jaar. De haven had maar één café, een echt bruin schipperscafé. Klaas kwam er vaak en ook nu besloot hij zich hier op te war- men met een kopje koffie. Toen hij deu- ren opende, voelde hij een stroom warme lucht in zijn gezicht. Aan de bar zaten twee schippers, ze waren met elkaar in gesprek. Hij ving iets op over subsi- dies, milieu, schone motoren, CCR; de twee hadden blijkbaar grootse plan- nen. Klaas had vandaag geen zin in ge- sprekken, hij had een doel.
Hij hees zichzelf op de barkruk, bestelde een koffie en blader- de door een bekend vakblad over de binnenvaart. Omdat hij hier regelmatig kwam, wist Klaas goed wat er al- lemaal speelde. Hij was benieuwd welke nieuwe schepen er nu weer in de vaart waren genomen. Klaas wilde zijn kopje pakken, maar omdat hij tegelijkertijd bleef door- lezen, stootte hij het per ongeluk om. De koffie droop over de bar, over de krant en op de grond. Barman Wim was er ge- lukkig snel bij en met een doekje probeerde Klaas de krant nog een klein beetje te redden. Al deppend viel zijn oog op een kleine (nog net droge) contactadverten- tie: SCHIPPER (vrouw) zkt. levenslustige MAN. Om samen mee te va- ren (spits) en oud te wor- den. Daaronder een tele- foonnummer. Klaas’ hart ging sneller kloppen. Dit kon toch geen toe- val zijn? Wat nu? “Wim, heb je een schaar voor me”, riep hij naar de bar- man. Trillend van de ze- nuwen knipte hij even later de advertentie uit, stopte hem in zijn zak, legde een briefje van vijf euro op de bar en vloog zonder gedag te zeggen de deur uit. Hij rende weer terug langs de ri- vier, deze keer zonder te kijken naar de rustig
voorbijvarende binnenschepen. Hij struikel- de over een verdwaalde kiezel en viel hard op zijn knie maar hij voelde het niet en stond snel weer op.
Puffend kwam hij aan bij het kleine kas- teel in de polder, zijn thuis tijdens de koude Hollandse decembermaanden. Met nog steeds trillende handen stak hij de sleu- tel in het slot en duwde de zware deur open. Hij nam niet eens de moeite zijn voeten te vegen en rende di- rect de wenteltrap op, opende de deur van zijn werkka- mer en ploſte in zijn luie stoel achter de computer. Klaas pro- beerde het stukje krant uit zijn zak te halen maar moest weer gaan staan om erbij te kunnen. Heel voorzichtig, stel je voor dat het zou scheuren, trok hij het verfrommelde papier vervolgens uit zijn zak. De kerstman legde het op ta- fel en
streek het glad. “Zo, en nu?”, vroeg hij aan zichzelf. Er stond geen naam bij de adver- tentie, alleen maar dat telefoonnummer. Jammer, nu kon hij niet eerst even googelen op de naam. Hij was benieuwd hoe ze eruit zou zien. Om
daarachter te
875 | WEEK 51-01 20 DECEMBER 2017
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92
