Tekst: Annet Schaap Fotografie: Boumediene Belbachir


Spiegel 051


Op deze plek verhalen schrijvers, journalisten en publicisten over een persoonlijke ervaring met de gezondheidszorg en houden zo zorgprofessionals een spiegel voor.


Echt iets


Ik liet me ontsmetten, leegpeuteren of dichtnaaien


“Volgens mij is er niks aan de hand met die buik.” De dokter zat aan zijn bureau van eikenhout, in zijn spreekkamer met eikenhouten lambriseringen. Zijn blik leek ook van eikenhout: bozig, alsof we hem lastigvielen. “Ik kan ik elk geval niets vinden.” Ik was elf en had last van buikpijn, vooral op school. Mijn moeder was ongerust. Zij zat bij mijn bed als ik moest huilen ’s avonds. “Heb je zo’n pijn?” “Nee”, zei ik. “Ja. Een beetje.” Ik wist eigenlijk zelf ook wel dat er niet écht iets aan de hand was. Niet met mijn buik. “Maar wat is er dan?” “Niks.” Er was van alles. Ik voelde me eenzaam en raar en niet-gezien. Op school vond ik alle kinderen vervelend, maar ik wilde wel graag dat ze mij aardig vonden. Dat de meester mij bijzonder vond, zag hoe hard ik werkte, vooral voor mijn opstellen. Ik voelde me nergens thuis, wilde liever wonen in de boeken die ik las dan in de echte wereld. Maar hoe zeg je zoiets? Buikpijn, zei ik maar. Maar nu was ik onderzocht, er was een foto genomen. Niks aan de hand. “Misschien werkt ze te hard?”, vroeg mijn moeder voorzichtig. “Moet ze wat rustiger aandoen?” “Welnee”, zei de dokter. “Ik hou daar wel van, een beetje een dappere doorzetter.” Ik keek meteen zo dapper als maar lukte. “Het is alweer over geloof ik”, mompelde ik. “Zie je wel.” De dokter klapte zijn afspraken-


Annet Schaap (1965) illustreerde ruim 200 kinderboeken, waaronder die van Jacques Vriens en de Hoe Overleef Ik-serie van Francine Oomen. In 2017 kwam haar boek Lampje uit, waarmee ze o.a. de Gouden Griffel won. Daarna schreef ze De boom met het oor (2019) en De Meisjes, zeven sprookjes (2021). In maart verscheen haar nieuwste boek Krekel.


boek dicht. Hij had het druk natuurlijk, met patiënten die écht ziek waren. In de jaren daarna ging ik alleen naar een dokter als er écht iets was, het liefste met veel bloed: een spijker door mijn voet, een hand vol steentjes van een val op het gravel-veld, een jaap in mijn been van een scherf in een vuilniszak. Ik liet me ontsmetten, leegpeuteren of dichtnaaien, en gaf geen kik. Als de dokter dan “nou nou, dapper hoor” zei, glimlachte ik blij. Als dappere doorzetter werkte ik hard. Jarenlang illustreerde ik het ene boek na het andere. Soms had ik de gedachte dat ik ze liever zelf zou willen schrijven. Maar ik vond mijn eigen verhalen nooit goed genoeg. Tot ik, op reis in Amerika, een idee kreeg voor een verhaal over een meisje in een vuurtoren... Een prachtig idee, maar niet op een goed moment. Ik was inmiddels kostwinner voor mijn gezin, er moest geld verdiend worden. Ik nam de ene illustratie-opdracht na de andere aan, werkte door. Tot ik last kreeg van mijn hand. Pijn bij elke lijn die ik zette. In het Handencentrum werd ik onder- zocht. “Er is niet echt iets aan de hand met die hand”, zei de dokter daar. Daar gaan we weer, dacht ik al. Pijn verbijten, doortekenen, hup. “Of is er misschien iets anders? Werk je misschien te hard? Of zou je liever iets anders doen?” Ik was zo blij met die vraag. En ik wist meteen het antwoord: ik wilde dat boek gaan schrijven, dat boek over dat meisje in die vuurtoren. Ik had al een titel: Lampje. Soms vertelt het lichaam iets wat we zelf nog niet begrijpen. Van die hand heb ik nooit meer last gehad.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108