026 Interview


vonden we. Ha, toen die scanner een jaar later stuk ging, wist niemand meer hoe we die informatie op de oude manier moesten verwerken, zo snel was de nieuwe werkwijze ingebed. Het is dus maar net wat je gewend bent. Daarmee ontken ik niet dat er meer administratielast is hoor, maar probeer het eens anders aan te pakken. Je kunt achter de computer gaan zitten, of je laptop naar een cliënt meenemen en sámen iets opschrijven.”


Je kunt alle negativiteit proberen om te draaien, maar zorgwerk ís toch vaak pittig? “Klopt. Met 20 jaar ervaring als SEH- verpleegkundige weet ik dat als geen ander. Sommige dingen kwamen echt binnen: de Volendambrand staat in mijn geheugen gegrift, net als ongelukken met veel slachtoffers. Het raakte me ook extra als iemand in dezelfde levensfase zat als ik – dan kwam het ineens dicht- bij. Die indrukken hebben me gevormd. Maar niet alleen op een negatieve manier. Het werk in de zorg heeft me ook veel gebracht. Ik ben me ervan bewust dat tegenslagen erbij horen en het zo voorbij kan zijn. Niet dat ik mijn leven nu ineens heel anders aanpak: ook ik heb mijn dagelijkse strubbelingen en irritaties. Maar die bewustwording helpt me wel om dingen in perspectief te zien. Ik betwijfel of dat met een ander beroep ook zo was geweest.”


Passeer je met je opmerking niet veel zorgprofessionals die het daadwerkelijk zwaar hebben? “Een aantal mensen zal het ongetwijfeld zo ervaren. Ik wil het ook zeker niet bagatelliseren. Maar ik denk wel dat als je iets vaak genoeg roept, je het echt gaat geloven.”


Zijn er in je 20 jaar als SEH-verpleegkundige ook dingen verbeterd? “Ontelbaar veel. Sowieso het opleidings- niveau: verpleegkundigen zijn beter onderlegd en hebben meer doorgroei- mogelijkheden. Denk bijvoorbeeld aan de verpleegkundig specialist die lichamelijk onderzoek doet, medicijnen voorschrijft en voorlichting geeft aan


patiënten. De verhoudingen tussen artsen en verpleegkundigen zijn ook veranderd: vroeger was er veel hiërar- chie, nu is er meer gelijkwaardigheid. Verpleegkundige stafbesturen werken tegenwoordig zelfs nauw samen met raden van bestuur en management- afdelingen. Dat is een wezenlijk verschil met 20 jaar geleden.”


Welke oproep doe je aan collega’s? “Blijf niet stil. Vertel over hoe mooi je vak is. Waarom je het doet, wat het je brengt, waar je trots op bent, al is het maar tijdens een kringverjaardag. En stap vooral uit die slachtofferrol. Het mag weleens afgelopen zijn met dat gemopper.”


‘Blijf niet stil.


Vertel over hoe mooi je vak is’


Je bent zelf overgestapt naar een directie- functie. Geef je daarmee niet het ‘verkeerde’ voorbeeld? “Ik snap de gedachte, maar voor mij is het juist dé manier om de inhoud te combineren met beleid en manage- ment. Mijn praktijkervaring helpt me om invloed te kunnen uitoefenen in de organisatie. Daarbij spreek ik dagelijks met verpleegkundigen over wat goed gaat en wat beter kan, dus de lijnen zijn kort. Maar zou ik morgen weer aan het bed moeten staan, dan doe ik dat met net zo veel liefde en passie. Ik sluit zelfs niet uit dat ik die switch in de toekomst weer maak.”


Er komt ook een vervolg aan deze post, schreef je naar aanleiding van de vele reacties. Weet je al hoe? “Daar ben ik hard over aan het naden- ken. Het is natuurlijk fijn dat zo veel professionals herkenning vinden in mijn verhaal. Maar willen we de nieuwe generatie écht bereiken, dan moet dat op een andere manier – de gemiddelde twintigjarige zit niet op LinkedIn. Dus wordt vervolgd!”


<


CV


Mariëlle Teesseling (1970) studeerde verpleegkunde aan het opleidingscentrum AZVU en volgde daarna de specialisatie tot Spoedeisende Hulp Verpleegkun- dige. Twintig jaar lang werkte ze op SEH-afdelingen van verschillende ziekenhuizen in de regio Amsterdam. In 2022 rondde ze de Master Inno- vatie in Zorg en Welzijn af. Datzelfde jaar werd ze aangesteld als directeur Revalidatie en Zorg bij Magentazorg. Daar is ze verantwoordelijk voor het ontwikkelen en aansturen van de geriatrische revalidatiezorg en de Korsakov-kliniek, met een sterke focus op innovatie, kwaliteit en samenwerking.


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108