036 Interview


CV


Alex van Hooff (1971) groeide op direct naast Koninklijke Burgers’ Zoo, het dierenpark dat zijn overgrootvader in 1913 oprichtte en waarvan zijn ouders directeur waren. Hij studeerde internationale economie in Rotterdam en werkte een aantal jaar als beleggingsadviseur, voor hij eind jaren 90 samen met zijn vrouw Bertine in het familiebedrijf stapte. Sinds 2004 is hij daar directeur. Afgelopen juni nam Burgers’ Zoo dierenpark GaiaZOO in Kerkrade over. Daarnaast zit Van Hooff in het bestuur van verschillende stichtingen, waaronder Future For Nature en de International Tropical Conservation Foundation.


over natuurbescherming vertellen maar daar zelf elders in de wereld niet aan bijdragen’, zeiden ze tegen elkaar. Ze hebben toen samen een stukje regenwoud in Belize gekocht, in Midden-Amerika, inmiddels zeven keer zo groot als De Hoge Veluwe. De afgelopen decennia zijn in de wijde omgeving alle wouden gekapt om akkers aan te leggen. Des te belangrijker is het dat wij de resterende dieren en hun leefomgeving daar beschermen. Je kunt je afvragen of dit geen druppel op de gloeiende plaat


zeekoeien in de gaten te houden en ze zo nodig medicijnen te geven, moeten we ze van dicht- bij kunnen bekijken’, zei hij. ‘Dat lukt alleen als we ze trainen.’ Bewijs het maar, was mijn reactie. Zijn collega’s en ik keken argwanend toe, maar hij kreeg gelijk: het welzijn van de dieren verbeterde ziender- ogen. Had ik meteen nee gezegd, dan hadden we dat nooit ontdekt.”


‘Gedragsverandering kun je alleen sámen teweegbrengen’


is. Maar ik geloof echt dat je met lokale projecten een verschil kunt maken. Vooral door, behalve op dieren, óók op mensen te focussen. Want als je de omge- ving niet betrekt, kun je niets wezenlijks veranderen. Een voorbeeld. Op het Afrikaanse continent leefden vroeger wel 500.000 wilde honden. Inmid- dels zijn dat er, onder andere door illegale stroperij, minder


Koester je vrijwilligers “Niets moeilijker dan menselijk gedrag veranderen. Dat geldt


voor bijvoorbeeld leefstijl net zozeer als voor duurzaamheid. Wat we in al die jaren natuureducatie hebben geleerd, is dat alleen informatiebordjes of folders niet genoeg zijn. Persoon- lijk contact is de beste manier is om mensen te informeren en te betrekken. Onze ruim 200 vrijwilligers zetten zich daar dagelijks voor in. Zij geven rondleidingen en bezoeken scholen. Maar ze lopen ook gewoon in het park rond om bezoekers spontaan uitleg te geven en ze op bijzondere dingen te wijzen. Daarmee zijn ze voor ons goud waard. Dat vertaalt zich naar hoe we met ze omgaan en hoe serieus we ze nemen. Zo krijgen ze een professionele opleiding van onze eigen medewerkers en volgen ze maandelijks bijscholing. Ook organiseren we allerlei sociale activiteiten voor ze. Dat werkt: inmiddels hebben we een wachtlijst van ruim 100 mensen.”


Betrek je omgeving “Eind jaren 80 had mijn vader goede contacten met Maarten


Bijleveld van Lexmond, eigenaar van vlindertuin Papiliorama in Zwitserland en een van de oprichters van de Nederlandse tak van het Wereld Natuur Fonds. ‘Eigenlijk gek dat we anderen


dan 10.000. Natuurbeschermers in Zimbabwe zijn daarover met de lokale bevolking in gesprek gegaan. Er is geïnvesteerd in zorg en onderwijs, en ze hebben bewoners geholpen om al- ternatieve inkomstenbronnen te ontwikkelen. Daardoor gaat het nu beter met hen én met de wilde honden aldaar. Conclusie: gedragsverandering kun je alleen sámen teweegbrengen.”


Verplaats je in de ander “In 2020 werd Burgers’ Zoo uitgeroepen tot klantvriendelijkste


leisurebedrijf van Nederland. Zo’n prijs is natuurlijk leuk, maar zeker geen doel op zich. Die is het resultaat van onze bedrijfsfilosofie. Bij alles wat doen vragen we ons af: hoe zou ik zelf behandeld willen worden? Ik vind het bijvoorbeeld enorm vervelend als ik naar een bedrijf bel en een onpersoon- lijk antwoord krijg. Daarom hebben we ervoor gekozen om niet met een call center te werken, maar alle telefoontjes zelf aan te nemen. Niemand houdt van rommel, dus zorgen we er- voor dat ons park altijd schoon is. En al onze communicatie is in drie talen: Nederlands, Duits en Engels. Over taal gesproken: managementjargon is bij ons uit den boze. Ook in onderlinge e-mails of notities. Als ik te veel blah blah lees of hoor, spreek ik medewerkers daar direct op aan. Onderaan de streep gaat het erom dat wat we nooit vergeten hoe spannend en bijzonder het voor veel mensen is om ons park te bezoeken. We doen er dus alles aan om die ervaring zo fantastisch mogelijk te maken. Daar zie ik ook een directe lijn met zorg en welzijn. Stel jezelf iedere dag de vraag: als ik hier zelf patiënt was, hoe zou ik me dan voelen?”


<


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108